رواية فتاة في زمن قاسي الفصل الثالث عشر 13 بقلم دودو محمد
رواية فتاة في زمن قاسي الجزء الثالث عشر
رواية فتاة في زمن قاسي البارت الثالث عشر
رواية فتاة في زمن قاسي الحلقة الثالثة عشر
انتهى الوقت الدراسى لمياده وعبد الرحمن والاتنين اتفقوا مع بعض أنهم يتقابلوا ركب عبدالرحمن الاتوبيس وراح عند مدرسة مياده وانتظرها وبعد وقت خرجت مياده وقالت
مياده :- واقف من بدرى
عبدالرحمن :- لاء من شويه يلا بينا عند علياء
مياده :- اصبر فيه عربيه هتيجى تخدنا
عبدالرحمن :- عربية مين
مياده :- هتعرف كل حاجه اصبر شويه بس
عبدالرحمن :- لما نشوف اخرتها ايه معاكى وبعد وقت وصلت العربيه ليهم واخدتهم على شقة عمر وشويه ووصلوا عند البيت
مياده :- انزل يلا
عبدالرحمن :- انزل فين
مياده :- هنا علشان تشوف علياء
عبدالرحمن :- علياء وايه هيجيب علياء فى مكان زى ده
مياده :- فوق هتعرف كل حاجه
عبدالرحمن :- بص لمياده بعدم فهم وفتح الباب ونزل وطلعوا الاتنين عند الشقه ورنت مياده الجرس
علياء :- فتحت الباب واول ما شافت عبدالرحمن اترمت فى حضنه
عبدالرحمن :- دموعه نزلت منه وباس راسها وقال واحشتينى يا علياء واحشتينى اوى
علياء :- بدموع وانت اكتر يا حبيبى عامل ايه كل حاجه فيك واحشتنى
عبدالرحمن :- مش كويس طول ما انتى بعيده عننا انا فى بعدك عرفت معنى اليتم يا علياء حسيت بموت امى واحتياجى لحضنها بلاش تبعدينى عن حضنك يا علياء وقعد يعيط
علياء :- بدموع حقك عليا يا حبيبى مش هبعدكم عن حضنى تانى أبدآ وبعدت عن حضن عبدالرحمن وحضنة مياده وقالت واحشتينى
مياده :- لسه فاكره اه من لاقه أحبابه نسى أصحابه
علياء :- يا عبيطه انتوا التلاته حبايبى
مياده :- ضحكت وقالت عارفه انا بهزر معاكى
علياء :- فين سمر
مياده :- انا مقولتش لسمر مكانك يا علياء
علياء :- ليه بس يا مياده دى واحشتنى اوى
مياده :- هقولها بس مش دلوقتى
علياء :- ضحكت وقالت احنا هنتكلم كتير على الباب ادخلوا ودخلوا الاتنين وقفلت علياء الباب ودخلت وراهم
عبدالرحمن :- ممكن افهم انتى ليه بعدى عننا ودى شقة مين دى اللى انتى عايشه فيها
عمر :- خرج من جوه وقال انا أقولك
عبدالرحمن :- وقف بأستغراب وراح عند عمر وقال انت انت بتعمل ايه هنا مع اختى
عمر :- هقولك اتفضل اقعد
عبدالرحمن :- بعصبيه انا لا عايز اقعد ولا نيله انا عايز افهم ايه اللى بيحصل بالظبط
عمر :- اهدا يا عبدالرحمن
عبدالرحمن :- اهدا ازاى واختى هربت من بيتها وعايشه مع راجل غريب
علياء :- بصدمه ايه اللى انت بتقوله ده يا عبدالرحمن
عبدالرحمن :- بعصبيه بقول اللى انا شايفه بعيونى يا علياء
مياده :- يا ابنى اهدا انت فاهم الموضوع غلط
عبدالرحمن :- والله وايه الصح بقى
عمر :- الصح أن اختك مهربتش ولا حاجه كل الحكايه أنها كانت مغمى عليها وانا بالصدفه كنت جاى عندكم واخدها المستشفى وبعد كده جبتها تعيش هنا بعيد عن اى ضغط نفسى يأذيها لأنها كانت عندها انهيار عصبى وكانت ممكن توصل لمرحله أنها تتخلص من حياتها وتموت نفسها وانا مش عايش معها ولا حاجه انا باجى اطمن عليها واشوفها محتاجه حاجه ولا لاء وامشي علطول بس هى دى كل الحكايه
عبدالرحمن :- وانت بتعمل كل ده معها ليه
مياده :- هو حاسس بالذنب يا عبدالرحمن علشان اللى حصل لعلياء ده كان بسبب اخوه ومريم
عبدالرحمن :- كان لازم تعرفنا مكانها
عمر :- مكانش هينفع لأن حالتها كانت صعبه جدآ واي كلمه هتجرحها كانت هترجعها لنقطة الصفر من اول وجديد
عبدالرحمن :- كلمه تجرحها من مين مننا احنا اخواتها احنا نجرح علياء؟! اصلك متعرفش علياء بالنسبه لينا ايه علياء مش مجرد اخت كبيره وخلاص علياء اختنا وامنا وابونا وكل حاجه لينا فى الدنيا دى علياء جذمتها تاج فوق راسنا نفتخر بي علياء وجودها جمبنا قوى وبعدها عننا ضعف انا لو قعد اوصفلك هى ايه بالنسبه لينا مش هخلص بأختصار علياء حضنها لينا جنه بنعيش فيها طول ما هى معانا
علياء :- كانت بتسمع الكلام ده ودموعها نازله منها
عمر :- بعد كلامك ده مش محتاج اتكلم وأوضح ليك حاجه لان معناه انك واثق فيها وعمرك ما تشك فيها
عبدالرحمن :- لاء طبعآ عمرى ما اعملها كل الحكايه انا كنت عايز افهم ليه غابت عننا كلنا
مياده :- يا استاذ عمر انت لسه متعرفش علياء اختنا علياء حاجه كده صعب تلاقى زيها فى الدنيا كلها قلب طيب بس قوى نفسها عزيزه عناديه وقويه حموله فوق ما تتخيل شخصيه نادر اوى لما تلاقى زيها فى زمنا ده
عمر :- انا فعلا شوفت كل ده فى اختك يا انسه مياده وعلشان كده انا عايز اتجوزها لان انا عيشت عمرى كله احلم بواحده شبه علياء وما صدقت لاقتها
عبدالرحمن :- انت عايز تتجوز علياء اختى
عمر :- ايوه فيها ايه
عبدالرحمن :- لاء فيها انت فين واحنا فين العين عمرها ما تعلى عن الحاجب يا استاذ عمر
عمر :- ضحك وقال فى الاخر كلنا ايه ولاد حوا وادم ومخلوقين من طين واخرتنا نومه فى الارض تحت التراب يبقى ايه المانع لما اتجوز اختك علشان كانت شغاله خدامه يعنى؟ على فكره شغلت الخدامه دى شرف ليا ولاختك وليكم ولاى حد علشان شغلانه شريفه ووسام لاى حد يرتبط بيها
عبدالرحمن :- مش عارف ليه مش قادر اقتنع بكلامك
عمر :- علشان مش قادر تتخيل أن واحد زي يعجب بأختك ويتجوزها صح
عبدالرحمن :- بالظبط كده
عمر :- بكره الايام هتعرفك انا ايه
عبدالرحمن :- وانتى رأيك ايه يا علياء
علياء :- بألم وكسره موافقه يا عبدالرحمن
عبدالرحمن :- اتنهد وقال طيب ممكن نقعد مع اختنا لوحدنا شويه
عمر :- اه طبعآ براحتكم انا هروح الفيلا عندى ووقت ما تخلصوا اتصلوا بيا علشان اجيب المأذون معايا وابتسم ليهم وسابهم ومشى
عبدالرحمن :- قعد جنب علياء وقال علياء انتى موافقه بجد ولا مضغوط عليكى
علياء :- مضغوط عليا انت ليه بتقول كده
عبدالرحمن :- علشان حسيت انك بتقولى موافقه بوجع وانكسار
علياء :- بوجع اكيد هكون موجوعه ومكسوره يا عبدالرحمن اللى انا شوفته مش شويه يخلينى اخاف من اى خطوه بخدها مصير مجهول لا عارفه اذا كان الايام الجايه تعويض لتعبى ولا الزمن هيصعب عليه يخلينى سعيده ويكمل عليا
مياده :- قعدت جمبها وحضنتها وقالت لاء يا حبيبتى أن شاءالله هتعيشى سعيده وفرحانه معاه جدآ عمر شكله طيب وبيحبك بجد
علياء :- من اللى شوفته مبقاش عندى ثقه فى اى حد
عبدالرحمن :- لو مش عايزاه وخايفه منه ارفضى
علياء :- بأندفاع لاء طبعآ مينفعش ارفض
عبدالرحمن :- بأستغراب ومينفعش ليه
علياء :- ها ا.ا.انا مرتاحه ليه بس خايفه من الخطوه مش اكتر
عبدالرحمن :- مش مرتاح للموضوع ده يا علياء بس دى حياتك وانتى حره فيها ربنا يسعدك ويفرح قلبك وباس راسها وحضنها
علياء :- ضمته ليها اكتر وقالت وميحرمنيش من وجودكم فى حياتى يارب
مياده :- بصت فى الساعه وقالت اتصلى يا لولو على عمر علشان نلحق ميعادنا
علياء :- ميعاد ايه
مياده :- بصت ليها بتوتر ومردتش عليها
علياء :- ما تردوا عليا فيه ايه
عبدالرحمن :- ما تردى على اختك وقولى ليها ميعاد ايه
علياء :- بعدم ارتياح بصت لمياده وقالت هو فيه ايه انا حاسه انك عامله مصيبه
مياده :- بتوتر ا.ا اصل خالتى ام مريم جايه عندنا النهارده
علياء :- بعدم فهم وقلق جايه عندنا ليه
مياده :- ها
عبدالرحمن :- اقولك انا يا علياء الهانم عايزه تجوز اختك سمر لمهند
علياء :- وقفت بصدمه وقالت نعم ايه اللى انت بتقوله ده يا عبدالرحمن
عبدالرحمن :- هو ده اللى اختك مياده عايزه تعمله
علياء :- بصت لمياده وقالت ما تردى ايه الكلام اللى اخوكى بيقول عليه ده
مياده :- ايوه يا علياء ماله مهند راجل بجد والوحيد اللى بيقدر على اختك وهى بتخاف منه اختك سمر بقت تعمل حاجات صعبه اوى ومفيش حد قادر عليها ولا مالى عنيها
علياء :- والله وايه الجديد ما سمر طول عمرها كده واحنا بنتعامل معاها بطريقه خاصه مش معنى انها لسانها طويل شويه يبقى نجوزوها واحد حشاش
عبدالرحمن :- نفس الكلام اللى قولته ليها انا قولتلها مش موافق يمكن لو كان اللى طلب ايديها اخوه مراد كنت هرحب ووافق علطول
علياء :- ولا ده كمان اللى اتنين زفت انا بكره اسمع اسم الشخصين دول وبصت لمياده وقالت الموضوع ده مش هيتم يا مياده فاهمه
مياده :- بس
علياء :- بعصبيه مفيش بس اللى انا قولت عليه هو اللى هيمشى
مياده :- سكتت ومردتش عليها
علياء :- ردى عليا يا مياده هترفضى مهند ده صح
مياده :- بصت على الأرض وهزت راسها وقالت حاضر هرفضه
علياء :- أن شاءالله هتيجوا تعيشوا معايا هنا وتبعدوا عن المكان ده وقرفه
عبدالرحمن :- لاء طبعآ هنعيش هنا بصفتنا ايه
علياء :- اخواتى
عبدالرحمن :- مش سبب كافى يا علياء
مياده :- مش وقته الكلام ده اتصلى بعمر يا علياء
علياء :- رفعت سماعة التليفون وطلبت رقم فيلا عمر وقالت ليه انهم منتظرينه وقفلت السكه بتوتر وبصت لاخوتها وابتسمت
وبعد وقت وصل عمر ومعاه المأذون واتنين شهود وحط أيده فى ايد عبدالرحمن وبدء يكتبوا الكتاب
علياء :- كانت ماسكه فى اختها مياده بخوف وماسكه دموعها فى عينيها
مياده :- حست بخوف علياء طبطبت على ايديها علشان تطمنها وابتسمت ليها وبعد وقت انتهى كتب الكتاب ومضى الشهود على العقد ومضت علياء وهى ايديها بترتعش ومشي المأذون
عمر :- وقف وراح شد علياء وقفها وباس راسها وقال مبروك
علياء :- اتوترت لما عمر باس راسها وابتسمت ليه بخوف وقالت ا.ا.الله يبارك فيك
عبدالرحمن :- وقف وبص لمياده علشان توقف وقال هنمشى احنا بقى
علياء :- ل.ل.لاء خليكم
مياده :- هنيجى ليكى بكره وباستها وحضنتها وقالت مبروك يا حبيبتى ربنا يسعدك يارب
علياء :- حضنتها وقربت من ودنها وقالت خليكم بلاش تسيبونى لوحدى
مياده :- ابتسمت ليها وقالت متبقيش شبه العيال الصغيره كده متخافيش عمر بيحبك
عبدالرحمن :- راح عند علياء وباس راسها وقال مبروك يا علياء ربنا يسعدك ويفرح قلبك يارب
علياء :- اترمت فى حضن عبدالرحمن وقعدت تعيط
عبدالرحمن :- مسك وشها ما بين ايديه وقال شششش بلاش دموعك دى يا علياء افرحى يا حبيبتى وانسي الحزن بقى ومسح دموعها وقال يلا يا حبيبتى سلام ونزلوا الاتنين وسابوها مع عمر
علياء :- وقفت تدعك فى ايديها بخوف وتوتر
عمر :- شاف حالة علياء اتنهد وراح مسك ايديها وقال تعالى يا علياء
علياء :- سحبت ايديها بخوف وقال ا.ا اجى فين
عمر :- متخافيش يا علياء انا كنت هقعدك على الكنبه علشان عايز اتكلم معاكى كلمتين
علياء :- بصت ليه بتوتر وراحت قعدت على الكنبه
عمر :- اتنهد وراح قعد على الكرسى جمبها وقال انا مقدر اللى انتى فيه ده وعارف اللى انتى مريتى بيه مش شويه ومن حقك تخافى منى يمكن علشان لسه متعرفنيش كويس بس انا عمرى ما هطلب منك حاجه غير لما الاقيكى مستعده ليها كويس وانك بقيتى بخير هكون ليكى نعم الزوج ونعم الأب طلباتك كلها هتكون مجابه من قبل ما تطلبيها حتى هخدك تعيشى فى الفيلا بس لما أدم اخويه يسافر علشان ميقولش ليكى كلام يجرحك اى حاجه حابه تعرفيها عنى اسألى وانا هرد عليكى بكل صراحه
علياء :- بصت ليه بأرتياح وابتسمت ليه وهزت راسها يمين وشمال وقالت م.م.مش عايزه اعرف حاجه
عمر :- قعد جمبها على الكنبه ومسك ايديها وقال انا فرحان اوى انك بقيتى مراتى على سنة الله ورسوله لان كنت بحس بالذنب دايمآ لما كنت باجى هنا واحنا مفيش حاجه تربطنا ببعض
علياء :- سحبت ايديها من ايد عمر وقالت م.م.ممكن اطلب منك طلب
عمر :- موافق من غير ما تقولى
علياء :- مش تعرف الأول انا عايزه ايه
عمر :- من غير ما اعرف اى حاجه تطلبيها تتنفذ علطول من غير نقاش
علياء :- ربنا يخليك بس كنت عايزه اخواتى يعيشوا معانا
عمر :- من غير ما تقولى انا كنت ناوى اعمل كده وفعلا طلبت من الشغالين يحضروا الاوض المقفوله فى الفيلا
علياء :- ابتسمت ليه وقالت شكرآ
عمر :- من غير شكر يا علياء ده بيتك واعملى فيه اللى انتى عايزاه ومد أيده فى جيبه وطلع علبه قطيفه وفتحها كان فيها خاتم الماظ وقال ايه رأيك
علياء :- لمين
عمر :- ليكى انتى انا عارف أنه ولا حاجه بس هجيب ليكى اللى تشاورى عليه وتختاريه
علياء :- لاء بالعكس أنا شايفه أنه غالى اوى وملهوش لزوم تتعب نفسك وتجيب ليا حاجه زى كده انا مش بتاعة مجوهرات يا عمر
عمر :- مجوهرات الدنيا متغلاش عليكى يا علياء ومسك ايديها لبسها الخاتم وقربها من شفايفه وباسها
علياء :- سحبت ايديها من أيده وقالت ش.ش.شكرآ وقامت وقفت
عمر :- رايحه فين
علياء :- ه.ه.هنام
عمر :- بص فى الساعه وقال دلوقتى لسه بدرى
علياء :- م.م.معلش تعبانه وعايزه انام عن اذنك وسابته ودخلت اوضتها
عمر :- بص عليها وهى داخله وابتسم وشغل التليفزيون وقعد يتفرج عليه
علياء :- دخلت الاوضه وسابت الباب مفتوح حته صغيره وبصت منه لاقت عمر قعد قفلت الباب وقعدت على حرف السرير وقال ايه ده هو ناوى يقعد هنا ولا ايه واتنهدت بقلق وقعدت تهز فى رجليها بتوتر
««««««««««««««««««««««««««««
فى شقة اخوات علياء.
وصل عبدالرحمن هو ومياده الشقه ودخلوا جوه لاقوا سمر قاعده على الكنبه وقالت
سمر :- ايه ده بقى أن شاءالله انتوا جاين مع بعض كده ليه
مياده :- ها د.د.ده احنا اتقابلنا على السلم المهم انتى جيتى امته
سمر :- ها ا.ا.اصل حسيت بشوية تعب ورجعت تانى مع مهند
عبدالرحمن :- مع مين ؟!
سمر :- مهند ما أختك مياده خلته الحارس الشخصى ليا بيوصلنى ويجيبنى
عبدالرحمن :- بص لمياده بغيظ وقال انتى ازاى تعملى كده بقيتى بتعملى حاجات غريبه يا مياده
سمر :- وحياتك عندى يا بودى اقولها مينفعش يا مياده الناس تقول علينا ايه يا مياده وهى تقولى اخرسى انا عارفه مصلحتك اكتر منك وضربتنى كمان واترمت فى حضنه وعملت نفسها بتعيط
عبدالرحمن :- خلاص متعيطيش يا حبيبتى مفيش مهند تانى خلاص
مياده :- انا عملت كده يا كدابه
سمر :- صوتها على اكتر بالعياط وقالت شايف يا عبده بتزعق ليا ازاى فينك يا بابا تيجى تشوف اخواتى وهما بيجوا عليا عاااااا
عبدالرحمن:- اتعصب اكتر وقال ملكيش دعوه بيها يا مياده وانا قولت مفيش مهند ده مفهوم وطبطب عليها وقال أهدى يا حبيبتى محدش يقدر يعملك حاجه
سمر :- بصت بلؤم لمياده وكملت تمثيل العياط ومسكت فى عبدالرحمن اكتر
مياده :- بصت ليها بقرف وقالت بنى ادمه كدابه ومخادعه وسابتهم ودخلت اوضتها
سمر :- هتعمل ايه يا بودى مع الناس اللى جايه دلوقتى
عبدالرحمن :- انا هكلم مهند فى التليفون وهقوله أن مفيش جواز دلوقتى وانك هتكملى تعليمك
سمر :- بفرحه يس
عبدالرحمن :- بصلها وضحك على طريقتها
سمر :- باسته من خده وقالت ربنا يخليك ليا يارب ودخلت تجرى على اوضتها لاقت مياده قاعده على السرير مضايقه راحت قعدت جمبها وقالت ميزو
مياده :- ملكيش دعوه بيا فاهمه
سمر :- ليه كده بس
مياده :- علشان انتى واحده كدابه
سمر :- ده على اساس انك مش بتكدبى خالص
مياده :- لاء مش بكدب
سمر :- يا ميزو ده انا سمعاكى بودنى وانتوا بتتفقوا عليا
مياده :- ها ت.ت تقصدى ايه
سمر:- بصى يا مزتى انا عارفه انك انتى وسي مهند بتاعك ده متفقين عليا وانا الصراحه عجبتنى اللعبه وكنت ناويه اطلع عين اللى خلفوه بس رجعت وقولت دى خطوبه وممكن يطفش اى عريس غنى يقرب ليا وتضيع عليا فرصة عمرى قولت تمثيل بتمثل واكسب اخوكى فى صفى وهو مش موافق على الموضوع اصلا عرفتى مين اللى بدأ اللعب الاول
مياده :- خايفه عليكى اوى يا سمر من دماغك دى اخرتك سوده وبكره افكرك
سمر :- انا اللى بكره هفكرك لما اكون عايشه فى فيلا لا فيلا ايه هبقى عايشه فى قصر وعندى خدم وكل اللى بحلم بيه تحت رجلي
مياده :- يا خوفى احسن تصحى على كابوس
سمر :- هاها كابوس مين يا ميزو مش سمر اللى تشوف كوابيس
مياده :- هزت راسها يمين وشمال وقالت مفيش فايده فيكى وقامت غيرت هدومها ونامت
سمر :- نامت على السرير وقالت ياااااه اخيرآ خلصت منك بس يا حرام هتوحشنى وقعدت تضحك وغمضت عينيها ونامت
««««««««««««««««««««««««««««
فى شقة عبده
خرج مهند من اوضه وقال بصوت عالى
مهند :- يا اما يا اما انتى فين
حكمت :- خرجت من المطبخ وقالت ايه فيه ايه
مهند :- عبدالرحمن اتصل بيا وبلغنى أنهم مش موافقين على طلب الجواز علشان اختهم هتكمل تعليمها احسن بركه انها جت منهم انا اصلا مكنتش حابب الموضوع ده
حكمت :- بقى كده هما اللى خسرانين اصلا
مهند :- ايوه عندك حق هما اللى خسرانين اصلا وسابها ودخل اوضه ونام على سريره
مراد :- مالك مش شكل واحد فرحان يعنى أنك خلصت منها زى ما قولت
مهند :- ها لا فرحان اصلا انا مكنتش مقتنع باللعبه دى
مراد :- ضحك وقال بلاش تضحك على نفسك علشان وشك باين عليه كل حاجه
مهند :- انا مش زعلان بس يعنى كنت بدأت اغير حياتى شويه
مراد :- تغير حياتك ليه
مهند :- ها ع.ع.علشان ابقى مناسب ليها بص انا عارف ان بتكلم كلام اهبل اصلا هى بالنسبه ليا طفله ده انا اللى مربيها
مراد :- بتريقه لاء واضح فعلا أنه مش فارق معاك وقام يحضر شنتطه
مهند :- انت خلاص هتسافر
مراد :- اه خلاص بعد بكره أن شاءالله
مهند :- رغم أن انا وانت علطول كنا مختلفين مع بعض بس مكنتش اتوقع انك هتبعد فى يوم عنى
مراد :- ضحك بوجع وقال ولا انا كنت اتوقع اسيب هنا مهما حصل بس مفيش حاجه بنتمناها بتتحقق
مهند :- طيب كنت اصبر يمكن ترجع علياء
مراد :- علياء مش هترجع يا مهند صعب بعد الغياب ده كله ترجع هتعمل حساب كلام الناس عليها
مهند :- اتنهد وقال ياريت ما اخد منه الحبايه مكانش كل ده حصل حقك عليا يا مراد
مراد :- راح مسك علبة السجاير وولع سيجاره وقال انت كنت سبب يا مهند بس ده مقدر ومكتوب فى الاول والاخر محدش ليه يد فى حاجه اكيد ربنا ليه حكمه من كده بس محدش لسه عرف ايه هى
مهند :- عندك حق خلى بالك على نفسك يا مراد اوعى اللى حصل ده يأثر عليك
مراد :- انا حاسس نفسى أن بقيت واحد تانى خالص مش عارف هبقى احسن ولا أسوأ بس كل اللى انا عارفه مش هبقى زى ما انا
مهند :- قام وقف وحضنه وقال هتوحشنى
مراد :- اتنهد وقال انت اكتر خد بالك على نفسك وعلى امك و ابوك واختك
مهند :- متقلقش عليهم
مراد :- ياريت تشتغل وتريح ابوك شويه
مهند :- مشى أيده على شعره وقال انت عارف رأى فى موضوع الشغل ده بس ربنا يسهل
مراد :- انوى انت بس وهو هيسهل يلا هنام انا بقى تصبح على خير
مهند :- وانت من أهله
مراد :- طفى السيجاره فى الطفايه وراح نام على سريره غمض عينه شاف صورة علياء قصاده فتح عينه واتنهد وحط المخده على وشه ونام
«««««««««««««««««««««««««««««
مر يومين وسافر مراد وآدم والفيلا جهزت لاستقبال علياء و اخواتها بعد محاولات كتير من عمر علشان يقنع عبدالرحمن يعيش معاهم فى الفيلا وسمر عرفت كل حاجه عن علياء من مياده وفرحت لما عرفت انها هتسيب الحاره وهتعيش فى فيلا واكدت عليها مياده أن محدش يعرف حاجه خالص على علياء وهى من يومها منزلتش الجامعه وبتحلم باليوم اللى هتتنقل تعيش فيه فى الفيلا
وصلت علياء مع عمر واخواتها على الفيلا ودخلوا الخامسه من الباب واول ما دخلت سمر بصت حاوليها وقالت بفرحه
سمر :-بعدم تصديق انا هعيش هنا فى المكان ده يعنى خلاص مفيش عيشه على السطح تانى ولا فقر ياكل فى جسمنا
مياده :- يا بنتى كفايه فضايح ايه اللى انتى بتقوليه ده
سمر :- انا قولت ايه انا مش مصدقه نفسى انا حاسه ان انا بحلم
عمر :- سبيها على راحتها يا مياده وراح عند سمر وقال عيشى براحتك واى حاجه تتمنيها هتلاقيها علطول
سمر :- بفرحه بجد يعنى اى حاجه اى حاجه
عمر :- بضحك اى حاجه
سمر :- طيب انا نفسى فى عربيه
علياء :- بعصبيه سمر كفايه كده عيب والله اللى انتى بتعمليه ده
سمر :- ايه ما هو اللى قال
عمر :- سبيها يا علياء وبص لسمر وقال من بكره هيكون عندك عربيه وبالسواق بتاعها على احدث موديل وهخليه يعلمك كمان السواقه
سمر :- بفرحه بجد احلف
عمر :- ضحك وقال وحياة علياء عندى
سمر :- بغمزه مدام حلفت بحياة علياء تبقى صادق
مياده :- منك لله يا شيخه على الفضايح اللى انتى عملتيها دى
سمر :- بقولك ملكيش دعوه اطلعى انتى منها
عمر :- وانتوا يا مياده وعبد الرحمن مش محتاجين حاجه
مياده :- لاء شكرآ
عبدالرحمن :- مش معنى ان وافقت اجى اعيش معاكم يبقى هتصرف علينا انا هصرف على اخواتى وعلى نفسى مش محتاجين حسنه من حد
عمر :- راح عند عبدالرحمن وقال انا مش حد انا جوز اختك وفى مقام اخوك الكبير ودى مش حسنه مفيش اخ بيحسن على اخواته
عبدالرحمن :- كل كلامك ده على راسى بس برضه هشتغل واصرف على اخواتى
عمر :- طيب براحتك بس بلاش الشغل بتاع الكافيه ده انا هشوف ليك شغلانه بالشهاده بتاعتك وبشهريه محترمه فى الشركه عندى
عبدالرحمن :- انا موافق على شغل الشركه إنما المرتب يبقى زى زى اى موظف هناك مش اكتر ولا اقل
عمر :- خبط على كتفه وقال وانا موافق
سمر :- بصوت عالى ايه ده مين ده
عمر :- بص بأستغراب وقال دى صورة أدم اخويه لسه مسافر من شويه
سمر :- بصدمه اخوك
عمر :- ايوه ليه
سمر :- ها م.م.مفيش
مياده :- راحت عندها وقالت بصوت واطى مين ده
سمر :- بصوت واطى ده اللى انا روحت معاه الفيلا
مياده :- بصوت عالى ايه
عمر :- خير يا مياده
مياده :- ها م.م.مفيش بس ممكن اعرف اوضى فين
عمر :- اه ثوانى وقال بصوت عالى يا ام حسن
ام حسن :- ايوه يا بيه
عمر :- خديهم على الاوض بتاعتهم
ام حسن :- حاضر اتفضلوا معايا
مياده :- مسكت ايد سمر وقالت تعالى معايا عايزاكى وطلعوا مع ام حسن وعرفوا مكان الاوض بتاعتهم
عمر :- بص بأستغراب لعلياء وراح عندها وقال واقفه هنا بتبصى على ايه
علياء :- مين دول
عمر :- ده ابويا ودى امى الله يرحمهم وده أدم اخويه انتى عارفه طبعآ
علياء :- بأستغراب ومين دى
عمر :- بص ليها بوجع وقال ريم
علياء :- ريم مين
عمر :- ريم تبقى…………….
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية فتاة في زمن قاسي)
