رواية فتاة في الجيش الفصل التاسع عشر 19 بقلم مريم محمود
رواية فتاة في الجيش البارت التاسع عشر
رواية فتاة في الجيش الجزء التاسع عشر
رواية فتاة في الجيش الحلقة التاسعة عشر
جاسر: فتون
فتون بصدمه: انت بتكلمنى انا يا فندم انا ياسين
جاسر: انا عارف من بدرى انك بنت
فتون: وانت عرفت منين
فى الفلاش باك
جاسر كان معدى بصدفه قدام عنبر احمد وفتون وسمعهم وهما بيتخنقو
وجاسر دخل عشان يوقفو خناق
جاسر: ياسين انا نقلتك عندى العنبر
احمد: بصدمه ايه
فتون: انت بتاخد قرارات مع حالك كده
جاسر: ما انا القائد ومش لازم استأذن
فتون: انا اسف يا فندم مش موافق على طلب حضرتك
فى الواقع
جاسر: وده غير لما سمعتو وهو بيقولك انو عرف انك بنت عشان كده كنت بخاف عليكى وكنت بحاول انك متعمليش حاجه تضرك
فتون: وانت ليه مقلتش من بدرى انك عارف
جاسر: عشان عارف انك هتبعدى عنى لو عرفت وانا هكون مش حابب كده
فتون: وانا افرق معاك فى ايه
جاسر: مش لازم تعرفى
فتون: لا مهو الكلام عنى ولازم اعرف
جاسر: ابقى اقولك بعدين
فتون: انا طالعه اقف باره شوايه
جاسر: فتون ممكن سوأل
فتون: اسأل
جاسر: انتى ايه اللى خلاكى تدخلى الجيش
فتون: عشان ده حلم حياتى وحبه كده جدا برغم التعب اللى شفتو هنا بس لسه حبه الجيش
جاسر: طب وليه مدخلتيش شرطه
فتون: مش عارفه حبه الجيش اكتر دتربات ومغمرات حاجه كده حلوه
جاسر: ما كليه الشرطه فيها اكتر من كده
فتون: ابقى اشوف الموضوع ده ممكن اطلع يا فندم
جاسر: ممكن طلب يا فتون
فتون: ممكن طبعا
جاسر: ممكن تتكلمى معيا من غير القاب جاسر بس من غير فندم
فتون: حاضر
وبعد كده خرجت باره العنبر وكانت زعلانه اوى ان جاسر عرف انها بنت عشان كده معملتو معها كانت نعمه اوى وهنا احمد خرج من العنبر ولقه فتون وقفه وقف معها
احمد: وقفه لوحدك ليه
فتون: عادى
احمد: مش هتنامى
فتون: لا مش جيلى نوم
احمد: فتون هو فيه حاجه مزعلاكى
فتون: وانا ايه اللى هيزعلنى يعنى
احمد: باين اوى عليكى انتى لسه زعلانه منى
فتون: لا يا احمد مافيش حاجه
احمد كان حاسس ان فيه حاجه مش طبيعيه
احمد: فتون هو جاسر عرف حاجه
فتون: ايوه
احمد: عرف ايه
فتون: عرف أنى بنت وعارف كمان من بدرى وسمع حضرتك وانت بتتكلم معيا وبتقولى انك عرفت انى بنت وسمع ساعت ما كنا بنتخانق
احمد: طب وهتعملى ايه دلوقتى
فتون: ولا اى حاجه هكمل حياتى فى الجيش عادى
احمد: وهو هيوافق
فتون: انا حره واعمل اللى انا عايزه مش بمشى بكلام حد وانت عارف
احمد: على راحتك يا فتون بس انا عارف انك لسه زعلانه
فتون: قلتلك لا
احمد: ولله اسف كانت لحظه شطان
فتون ابتسمت: خلاص ولله مافيش حاجه
احمد: بجد
فتون: اه بجد
احمد من فرحتو أن فتون صالحتو حضنها وشالها ولف بيها
احمد: انا انا فرحان بجد
فتون: طب نزلنى طيب
وبعد كده احمد نزلها وجاسر جه وكان شايف كل حاجه
جاسر: هو ايه اللى حصل مش شوايه يا فتون
فتون: اتصلحت انا وأحمد
جاسر: اه تمام يلا على العنبر
فتون: لا انا واقفه شوايه
جاسر: الوقت اتأخر يلا
احمد: هى وقفه معيا يا فندم
جاسر: وانت كمان ايه اللى مطلعك من العنبر بتاعك
احمد: كنت خارج اشم شوايه هوه
جاسر: اتفضل انت كمان على العنبر
فتون: تمام وانا قلتلك مش داخله دلوقتى وهقف شوايه
جاسر مسك ايد فتون بعصبيه وشدها لحد العنبر ودخل وقفل الباب
فتون: انت اتجننت ولا ايه
جاسر: انا قلتلك انا لما اقول حاجه تتنفز صح ولا لا
فتون بعصبيه: وانا مش بمشى على كلام حد انا حره ولله
جاسر: طول ما انتى معيا انتى مش حره
فتون: ده فى وهمك
جاسر: وبعدين ازاى تسيبى احمد يحضنك ويلف بيكى
فتون: هو إللى عمل كده مره واحده وبعدين انت مالك انت هو انا كنت اقربلك
جاسر: طول ما انتى هنا انتى فى حمايتى انا
فتون: انا بعرف احمى نفسى كويس مش محتاج
جاسر: بتعملى كل ده عشان ايه
فتون: عشان مش بمشى بكلام حد
جاسر: فتون انا هنزلك اجازه ومتجيش الجيش تانى
فتون بصدمه: ايه 😳
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية فتاة في الجيش)
