رواية غزل الفصل العاشر 10 بقلم هايدي أحمد
رواية غزل الجزء العاشر
رواية غزل البارت العاشر
رواية غزل الحلقة العاشرة
نامت غزل بعد محاولات كتيرة وجاسر كان بيبصلها بنظرات غير مفهومه وبعدين راح ينام
*تانى يوم
صحيت غزل وهى بتتاوب وعنيها منفخه بسبب الارق والنوم متأخر بصت جمبها ملقتش جاسر اخدت نفسها براحه وقامت دخلت الحمام اخدت شاور وغيرت هدومها وقررت تروح تشوف داوود الصغير فى اوضته خبطت على الباب ودخلت ودى كانت اول مرة تدخل اوضته ركزت فى الاوضه كانت كبيره وفيها العاب كتير بس اغلبية اللعب كانوا ليهم علاقه بالشرطه والضباط ااه يا جاسر هتعقد الواد وهو فى السن ده بس ايه ده مش المفروض الاوضه دى يبقى لونها ازرق اشمعنى لونها موڨ ولا كانوا فاكرينه بنت ما علينا ..داوود …داوود انت فى الحمام
مفيش رد ، بس هدومه وشنطته هنا امال هو فين
بعد شويه سمعت صوت باب الحمام بيتفتح بص لقت داوود فتح الباب وطلع راسه من جوه وهو بيبصلها بنظرة استفهام وخوف فى نفس الوقت
=اا احم خلصت حمام
-انتى عايسه ايه
=ابدا كنت جايه اجهزك للحضانه
-بس انا بعرف اجهس لوحدى
=امم طب.. اجهز شنطتك
-جهستها
=امم طب بالنسبه للفطار
-هلبس وانسل اكل مع جدوو
=امممم ما انت ابن جاسر هقول ايه يعنى
-ممكن تنسلى بقى
=ها ليه
-عسان البس الهدوم
=اوك البس وانا هستناك برا اوك
طلعت غزل وقفلت الباب شويه وبعدين بصت من وراه تشوفه هيعرف يلبس ولا لا بس فاجأها انه بص ناحية الباب وجه قفله وهى رجعت ورى وهى مصدومه وبتضحك على تصرفه اااه شكل الموضوع هيبقى صعب نزلت غزل تحت تسأل الشغالين على انواع الاكل الى داوود بيحبها والى بياخدها معاه الحضانه وجهزت سفرة الفطار عشان يفطروا سوى
صباح الخير يا غزل يا بنتى
صباح النور يا بابا اتفضل الفطار جاهز وداوود كمان شويه وهينزل
تمام امال جاسر فين
ااا..بصراحه مش عارفه انا قومت ملقتوش
اه يبقى عمل الى فى دماغه برضه وراح الشغل معلش يا بنتى هو بيحب شغله اوى انتى اكيد عارفه
عارفه اكيد متقلقش عليا انا بتعود بسرعه
نزل داوود وصبح على جدو وباسه من خده
تعالى يا حبيب جدو اقعد يلا عشان تروح الحضانه
جدو هو بابى فين
ااا بابا راح الشغل يا حبيبي السواق هيوصلك
طيب يا جدو
لاحظت غزل ان داوود زعل لان جاسر مش هيوصله
طب ايه رأيك اروح معاك اوصلك
اه صح ايه رايك يا حبيب جدو ماما غزل هى الى توصلك النهارده
بصلها داوود شويه بتردد : لا انا عايس بابى هو الى يوصلنى بس خلاص هروح مع السواق
بصت غزل لحماها بتوتر وهو بصلها بإحراج من كلام داوود
-احم طب ايه الفرق يا حبيبي لو غزل الى وصلتك دى زى ماما برضه
بصلها داوود شويه واخد شنطته وسابهم وخرج
-غزل روحى وراه ووصليه اه واجهزى عشان عندنا ضيوف النهارده اختى وجوزها وأولادها معزومين على العشا
-تمام حاضر يا بابا
-مشيت غزل وهى متضايقه : كان ناقصنى طنط الحر*بايه دى كمان حاسه ان جيتها مش هتبقى خير
جريت غزل وركبت فى العربيه جمب داوود
-حضرتك جايه معانا
=ايوه يا اخويا جايه معاكم عندك مانع
-جاسر بيه عنده علم بكده
=نعم.. داوود بيه عنده علم فيه مشكله يا استاذ
-لا ابدا متأسف حضرتك
=اتفضل اطلع يلا ..كانت نقصاك انت كمان
بصت غزل لداوود وكان قاعد ساكت تماما فحاولت تكلمه وتلطف الجو بينهم
=هى الحضانه بتاعتك بعيده عن هنا
-لا
=امم طب انت ليه بتحب بابا هو الى يوديك بالذات
بصلها داوود وسكت وبان عليه الزعل ومردش
سكتت غزل وقررت متضغطش عليه لعند ما يوصلوا
————-
=نعم خرجت ازاى يعنى واستنيتها تخرج ولسه جاى تقولى
-يا فندم حضرتها خرجت بعلم الباشا
اقفل ..اقفل وحسابك معايا بعدين اقفللل
طيب يا ست غزل اما اوريكى اخرة الى بيلعب معايا
—————–
بعد شويه وصلوا للحضانه ونزل داوود من العربيه علطول غزل نزلت بسرعه وراه
=استنى يا داوود ..انت يابنى ..ايه الواد ده
راحت وراه ومسكته قبل ما يدخل وقعدت قدامه
=انت بتجرى ليه ها مش قولت هندخل سوى
-انا مس عايسك تدخلى معايا
=وده ليه بقى ان شاء الله مستعر منى
بصلها وهو مش فاهم ومردش
=طب قولى مش عايز ادخل معاك ليه
حط راسه فى الارض بزعل ومردش عليها
=طب ليه عايز بابا هو الى يوصلك قولى لو قولتلى هخليه يوصلك علطول
بصلها داوود وبعدين بص حواليه واتكلم
-كل اصحابى هنا بابا وماما بيوصلوهم علطول وانا لا عسان كده عايس بابا يجي معايا عسان يسوفوا ان عندى بابا سيهم (زيهم)اتأثرت غزل وحاولت تبقى طبيعيه
=طب ..طب ايه رأيك تعتبرنى زى ماما انت مش ناقص عنهم فى حاجه يا حبيبي بالعكس انت عندك بابا وعندك جدو وعندك انا صح
-بس انتى مس ماما انتى غسل (غزل)
=طب بلاش ماما اقولك ..اعتبرنى صاحبتك ايه رايك
-بس انا اصحابى صغيرين انتى كبيرة
=تانى يا ابن جاسر ..ما علينا جرب مش هتخسر حاجه صدقنى
بصلها داوود بقلق ومش عارف يرد مدتله غزل صابعها الصغير
=اوعدك ..يلا وعد الصابع ..يلا مش هتخسر حاجه
بصلها داوود وبعدين بص لصابعها ومد صابعه ليها
ابتسمت غزل على طفولته وبعدين مسكت ايده ودخلت من البوابه
-على فين حضرتك
-ايوه حضرتك فيه ايه بدخل ابنى فيه مشكله
=داوود ابن حضرتك انا متأسف جدا يا فندم معرفش انك والدته اصل..
-انا هدخل معاه بعد اذنك
=انا متاأسف بس اولياء الأمور مبيدخلوش
كانت لسه غزل هتعلى صوتها وتتخانق معاه بس داوود شد ايديها فبصتله تشوف عايز ايه قربت منه
-محدس بيدخل جوه حتى بابى مبيدخلس بيفضل هنا
=وده ليه ان شاء الله دى حضانه ..طب خلاص ادخل انت وانا همشى تمام
جه يمشى غزل نادته وهو بصلها ورجع
نزلت غزل لمستواه وباسته من خده
=خلى بالك من نفسك تمام
بصلها داوود شويه ببراءة وتفاجئ وبعدين دخل الحضانه
=وأدى طوبة الأساس الأولى
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية غزل)
