رواية عودة بعد غياب الفصل الثاني 2 بقلم حنين الماضي
رواية عودة بعد غياب الجزء الثاني
رواية عودة بعد غياب البارت الثاني
رواية عودة بعد غياب الحلقة الثانية
الاب : هتقربى ولا اشدك انا
نادية : طيب هقول لحضرتك حاجة
الاب : بقولك ايه جسمك دة عجبنى
نادية : اهلى لو عرفوا حاجة هيد. بحونى واحنا فلاحين يا بية
الاب :استنى عندى حل ،فى ورقتين معايا ،بتعرفى تمضى ولا تبصمى
نادية : لا بمضى
الاب : طيب تيجى تمضى جوة
نادية : ههه حاضر
🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈
الاب : اية الحلاوة دى
نادية: هههه يا بية انت شقى اوى
الاب ::هههه وانتى حلوة اوى ،بصى بقى مش هينفع تكملى شغل هنا عشان لو الهانم شكت فيكى مش هنخلص
نادية : يالهوى واقول لاهلى ايه سيبت الشغل ،طبعا هيشكوا انى عملت حاجة
الاب : ماهو عاوز اقولك على حاجه ، انا بتجوز كتير واخر مرة متعرفيش اللى حصل
نادية : بتتجوز كتير !؟
الاب : اة اعمل ايه مش احسن ما اعمل حاجة حرام وبعدين ما انتوا بتوافقوا ومبغصبش على واحدة حاجة وكل واحدة بتاخد حقها .
نادية: طيب وهى المدام عرفت انك بتتجوز كتير
الاب : هى قفشتنى مرة
نادية : ازاى
الاب : قومى البسى هدومك وانا بحكى
نادية: حاضر
الاب : واحدة كنت اتعرفت عليها فالشغل
نادية: يالهوى فالشغل ازاى ،مش المدام شغالة معاك فى نفس الشركة
الاب : اة بس هى فى ادارة وانا فى ادارة تانية وحاليا هى اجازة اهى عشان الولاد
نادية : طيب وحصل ايه
الاب : مافيش كل يوم بدأت اقرب من زميلتى وكانت مطلقة ومستقلة مع نفسها فى بيتها ولقيت نفسى عاوز اكلمها على طول وعمال افكر فيها وبقيت بستنى النهار يطلع عشان اروح الشغل
نادية : وكل دة المدام مخدتش بالها
الاب : معجونة مع الولاد والبيت وطلباتهم وبتروح الشغل معندهاش وقت تدور ورايا
نادية: واتجوزت زميلتك
الاب : بعد فترة عرضت عليها نفس اللى حصل معاكى وقولتلها انا بحبك واتعلقت بيكى قالتلى وانا كمان ،قولتلها عندك مانع نكتب ورقتين عرفى وحقوقك محفوظة لان انتى عارفة انى متجوز وعندى اربع ولاد ولو الموضوع اتعرف خايف على ولادى ومش ضامن تصرف امهم
نادية : ووافقت
الاب : زى ما انتى وافقتى بالضبط ههه
نادية : وكتبتوا الورقتين
الاب : يومها بقى رحت شقتها وكتبنا الورقتين وقضيت احلى يوم يومها ،دلع وحنية ومزاج عااالى اوى وكنت ما بصدق انتهز اى فرصة واروحلها
نادية: والمدام محستش كل دة
الاب : كنت دايما اتلكك على اى حاجة عشان اعمل خناقة والاقى مبرر انزل فى مواعيد غير مواعيدى ، لان فالخناقات بينا هى لا بتسأل ولا بتدور ودة كان مريحنى وكنت اسيبها وانزل وعارف ان طلبات الولاد هتلهيها عنى وفعلا فضلت فترة على نفس الحال وكنت برجع البيت ماليش مزاج لاى حاجة ولو حطيتوا الاكل قدامى ،كنت ببقى مضطر اكل اى حاجة عشان متقولش انت كلت فين ، وادخل على النوم ،مكنتش حابب افكر فى اى حاجة غير فاليوم اللى كنت فية مع زميلتى دى
نادية : المدة كانت كبيرة ولا وقت قليل
الاب : لاااا يعنى قولى اربع او خمس شهور كدة
نادية : كل دة والمدام مخدتش بالها
الاب : ما انا بقولك كنت بعمل ايه عشان افلسع منها هههه ،المهم انا محاولتش اقرب منها خالص طول الفترة اللى كنت متجوز فيها زميلتى لحد ما بقت هى تقولى هو فى ايه ، طبعا اضطريت اقرب منها بس عقلى فى زميلتى ،سبحان الله هى حست انى مش معاها ، والشك بدأ يزيد وانا اقول لنفسى اكيد متهيألى ،لحد ما كانت بتراقبني وفى يوم وانا داخل العمارة وطلعت عالشقة عادى عند زميلتى ،ومكملتش نص ساعة لقيت الباب بيخبط ،طبعا مكنش ينفع زميلتى تفتح الباب لانها كانت مجهزة نفسها ليا عالاخر ،قومت فتحت لقيت المدام فى وشى
نادية : يالهوووى
الاب : عينك ما تشوف الا النور من خناقات وزعيق وطلبت الطلاق يومها وصممت متقعدش فالبيت وتسيبلى العيال وانا طبعا حسيت ان البيت وقع على دماغى وكل حاجة اتهدت ،واضطريت اطلق زميلتى لان فى الوقت دة لقيت كل تفكيرى مع مراتى والولاد وعرفت ان دى نزوة كدة
نادية : يعنى يا بية انا نزوة كدة
الاب : انتى ليكى انك تاخدى حقك وخلاص ولا مش مبسوطة
نادية : لا مبسوطة بس كدة عند حضرتك حق لازم امشى من هنا
الاب : مش دلوقتى شوية كدة عشان متشكش
نادية : بس هى سامحتك بعد اللى حصل ده
الاب : سامحت بس بصعووبة وقولتلها اخر مرة ومش هيحصل وكل حاجة هتعرفيها
نادية : طيب كويس انك زميلتك دى مش حامل
الاب : ههههه مين قالك كدة
نادية : يالهووى حامل
الاب :اة وولدت كمان
نادية : يعنى حضرتك لسة بتكلمها
الاب : اة وببعتلها فلوس اومال هسيبها تصرف على بنتى من جيبها
نادية : ولو المدام عرفت
الاب : مش هتعرف ولا انتى ناوية تعرفيها ههههه
نادية : وافرض حصل معايا زى زميلتك وبقيت حامل هتعمل معايا ايه
الاب : ههههه ولا حاجه زى ما عملت معاها
نادية : طيب واهلى هقولهم ايه
الاب : متقلقيش محدش هيحس بحاجة ويوم ما تمشى من هنا هوديكى شقة تانية ليا انا وانتى لوحدنا وابقى عرفى اهلك انك لسة بتشتغلى وانا هديكى مرتبك عادى
نادية :الله يطمن حضرتك
الاب : طيب قوليلى اعمل ايه، انا بحب الصنف بتاعكوا ،اجوز عرفى ولا اعمل حاجه حرام
نادية : هههه هقوم عن اذنك اكمل الاكل قبل ما يجوا
الاب : قومى قومى وسيبينى انام شوية قبل ما يرجعوا يزعجونى
نادية : طيب عاوز احطلك تاكل او اعملك حاجة
الاب : عاوزك بس تاخدى بالك هما امتى هيخرجوا ويطولوا برة عشان نعيش لحظة النهاردة ولا مش عاوزة
نادية : ههه حاضر هاخد بالي،عن اذنك
——————
عدت الايام واستمرت علاقة الاب بالشغالة فالبيت وقت ما يكون مافيش حد …
الام : مش هتيجى معانا عند اختى
الاب : لا انا حاسس انى تعبان انزلوا انتوا
الام : خلاص نقعد ونأجلها لما تكون كويس وتيجى معانا .
الاب : لالا انا اصلا هنام وانتى خارجة اقفلى الباب عشان اللى بتقعد تنضف بالليل دى
الام : طيب هقولها متعملش حاجة احنا نازلين ساعتين وهنيجى بسرعة
الاب : براحتكوا انا كدة كدة هنام ومش نازل عشان تطمنى
الام : طب الحمدالله منرجعش للى قبل كدة ونشوف بيتنا
الاب : ما خلاص بقى بقولك تعبان وعاوز انام
الام : ماشى الف سلامة نازلين
—————
كرم : مالك يا ماما
الام :مش عارفة يا كرم بس بابا شكلة متغير وخايفة يكون فى حاجة مخبيها علينا
كرم :ماهو بقى قاعد فالبيت اهو مبقاش بينزل زى الاول
الام : مش عارفة بس مش مطمنة ،على العموم احنا مش هنتأخر لحسن يكون تعبان فعلا
كرم : ماشى
—————–
الاب : نزلوا
نادية: اة من شوية
الاب : طيب يالا تعالى مافيش وقت وبعدها تقومى تكركبى اى حاجة فالمطبخ ،الحمدلله هى مطمنة دلوقتى ومش هتعكر مزاجى
نادية: بس انا خايفة احمل
الاب : هتضيعى الوقت فى كلام مالوش لازمة
نادية : لا خلاص هسكت اهو هههه
الاب : ههههه ايوة بقى
بعد اسبوع
——–
الام : بقولك اية انا عاوزة ارجع الشغل تانى
الاب : لية
الام : مصاريف البيت زادت وانت بقيت ماسكها علينا
الاب : انا ماسكها عليكوا مش انتوا اللى طلباتكوا مبتخلصش
الام : طيب اهو بقولك انا هرجع الشغل
الاب : اعملى اللى يريحك
الام : طيب خدنى فى سكتك اروح اقطع الاجازة وارجع قبل الولاد ما يرجعوا وهاجى اخد مراد عشان تمرين الملاكمة بتاعة
الاب : اهو التمرين دة مش عارف اية لازمتة
الام : فالمدرسة بيقولوا انة بيلعب كويس ومدام ماشى فالتمرين خلية يكمل
الاب : اعملوا اللى عاوزينة بس محدش يحملنى فوق طاقتى
الام : انت مش هتنزل
الاب : لا كسلت
الام : انا كنت هنزل معاك
الاب : روحى انتى انا كسلت
الام : كل دة عشان همشى معاك
الاب : لا عشان كسلان عاوزة تستنى لبكرة استنى
الام : لا انا نازلة
الاب : مع السلامة
الاب : نادية نزلوا
نادية : اة بس مراد هو اللى نايم جوة
الاب : طيب تعالى هو مش هيفتح الباب الا لما يخبط او نقفلة بسرعة
نادية : ههههه حاضر
الام : انا استعجلت كنت منزلتش واستنيت لحد بكرة انزل معاة على الاقل الناس يشوفونا مع بعض بدل ما حد يتكلم ، لا انا هرجع واقولة كلمتين حلوين يمكن يتصافى وانزل بكرة معاة احسن
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية عودة بعد غياب)
