رواية شمس الفصل الخامس 5 بقلم قدر
رواية شمس الجزء الخامس
رواية شمس البارت الخامس
رواية شمس الحلقة الخامسة
احمد : هروح بق اشرب قهوه .. نتقابل هناك ..
شمس : تمام .. ودخلت الحمام واحمد نزل الكافيه طلب قهوه واخدها ووهو طالع بيبص فى الاوضه ملاقاهاش لسا جات . . .
افتكر فى اللحظه كلام دكتور حسن وهو بيقوله ..
نأمل انها متفتكرش حاجه او تتعرض لصدمه ونأمل كمان ان الاصابه الى فى دماغها متأثرش عليها ..
حاول متخليهاش اول يوم تفكر فى حاجه ولا تكون لوحدها .. ..
احمد بص فى الساعه لقا عديت تلت ساعه ..
رمى القهوه من ايده بسرعه وطلع يجرى لحد موصل قدام باب الحمام وبعدين وقف ..
مش عارف يعمل ايه ..
ازاى هيدخل حمام الحريم !!
واحده داخله ..
احمد : لو سمحتى معلش هطلب منك طلب بس .. مراتى جوا بقالها كتير ممكن تشوفيهالى اسمها شمس ..
اول مدخلت راحت مناديه عليه ..
الحق يا استاذ ..
احمد دخل بسرعه لقاها واقعه على الارض ..
احمد : ايه الى حصل ..
الست : معرفش انا دخلت لقيتها كدا ..
شالها احمد وبسرعه ووداها على الاوضه والممرضه ندهت على الدكتور ..
الدكتور : حصلها كدا علشان ضغطها واطى …
ولسا خارجه من عمليه كمان ..
انت اكلتها حاجه ؟ !
احمد : لاء .
الدكتور : طيب لما تفوق لازم تأكلها كويس ..
احمد فضل قاعد لحد مجات بنت عمها ومرات عمها ومعاهم عمهم ..
مرات عمها : ايه الى حصلها ؟
البت دى مالها بس يا ربى ..
بنت عمها : الف سلامه عليها يا احمد ..
احمد : الله يسلمك ..
عمها : ايه الى حصل يا ابنى . . . .
احمد : نزلت تشترى خضار العربيه خبطتها . .
بنت عمها : ان شاء الله هتبقا كويسه ..
عمها : انا عاوزك فى موضوع يا ابنى ..
احمد خرج معاه ..
عمها : احنا كنا محتاجين فلوس ..
احمد : محتاج كام !
عمها : محتاج 10 تالاف وهردهملك اه .. محتاجهم بس ضرورى ..
احمد : طيب انا مش معايا حاليا المبلغ ..
لما شمس تفوق هنزل اسحبهملك من ال atm وابعتهملك ..
عم شمس : الله يخليك يحبيبي ..
وبعدين مشيوا ..
لما شمس صحيت ..
احمد : يالا علشان تاكلى ..
شمس : انا فين ؟ !
انا حاسه انى فى دوامه ..
احمد : معلش .. انتى بس علشان تعبانه …
ونده على الممرضه جابت الأكل ..
احمد : المم فى بوء مين !
شمس : انا هعرف اكل لوحدى يا احمد على فكره ..
ومتفكرش انى كدا هحبك ..
احمد رمى المعلقه وبعدين بصيلها وقالها .. كُلى انتى ..
شمس : انت رايح فين ؟ !
احمد : رايح اسحب فلوس .. اه صحيح عمك جه وانتى نايمه هو ومراته وبنته ..
شمس : انت رايح تسحب فلوس ليه يا احمد ..
احمد : علشان اصرفهم هيكون ليه يعنى ؟
شمس : استنى .. عاوزه اقولك على حاجه ..
احمد : ايه ؟
شمس : متديلهمش فلوس ..
احمد : انتى عرفتى منين ..
شمس : انا عارفاهم كويس .. مرات عمى المره الى فاتت قالتلى انها عاوزه فلوسوانا قولتلها ممعايش .. بس هما عاوزين يسرقوق وبس .
احمد : يعنى انتى رأيك كدا !
شمس : اه ..
احمد : وانتى بتقوليلى كدا ليه ؟ !
شمس بصيت ل احمد وسكتت ..
احمد : انتى خايفه يضحك عليا !
هاا
علشان بتحبينى وعلشان انا جوزك
صح !
شمس : اتكل على الله يا احمد ..
احمد نزل سحب فلوس وحاسب المستشفى ورجع تانى ..
احمد : يالا بينا هنروح ..
شمس : دالوقت !
الساعه 12 بالليل يا احمد ..
احمد : اه ايه المشكله ..
اه صحيح اخدتى البرشام ده ؟
شمس : لاء نسيته اثلى اخدت برشام كتير النهاره ..
احمد بعصبيه : لااا .. لااا يماما دا اهم واحد ..
احيه عليا دا يتاخد اول واحد ..
شمس : مش حاسس انك مأفور شويا .. دا برشامه يعنى ..
احمد وهى بيلطم : دا علاج يماما .. علاااج .
هديها قدامى يالا ..
اخدت البرشامه وزلوا ركبوا العربيه وروحوا ..
اول مدخلوا من باب البيت .. احمد قفل الباب بالمفتاح كويس وحط المفتاح فى جيبه .
شمس : انت عملت كدا ليه !
احمد : علشا متنزليش بالليل .. قصدى علشان مش عاوز انزل بالليل ..
شمس : ااه ..
شمس : ادخلى نامى وانا هنام هنا ..
شمس : الدنيا ساقعه النهارده وشتا جامد لو عاوز تنام جوا معنديس مشكله ..
احمد : دا اى كرم الاخلاق ده …
طيب ماشى ..
احمد دخل لقاها نامت ..
نام هو كمان على السرير ..
الصبح …
تليفون احمد بيرن ..
احمد : الو
الشخص : انا حسين يا احمد اى اخبارك ..
احمد : ازيك يحسين يحبيبى ..
حسين : بفكرك بس ان فرحى النهارده وانت لازم تيجى ومبروك ع جوازك يمعلم ..
احمد : ان شاء الله هحاول اجى يحسين يحبيبى الله يبرك فيك .
بالليل ..
احمد كلم قاعد بيتفرج على فيلم بره بعد مقالها اجهزى لو فادره علشان هاخدك معايا فرح صاحبى ..
لقاها لبست عبايه وفكيت الرباط الى على ايديها وطرحه ونازله ..
احمد : اه دا وقت الحاله ده بقا !
عمل نفسه مش شايفها وقام بسرعه
وقال لنفسه ..طيب لابسه عبايه اتنكر انا بقا البسلها ايه ..
اما دكتور اهبل صحيح ..
وراح راكب عربيته ونازل وراها بسرعه ..
ركبت تاكس وهو طلع وراها بعربيته ..
لقاها وصلت لمكان شبيه للnight clup ..
وبعدين دخلت وقعدت ..
وواحده جات قعدت جنبها ..
سمع شمس بتقولها .. لاء انا طالعه ارقص بعد الى ع المسرح ميخلص ..
احمد : ينهار اسود ..
وراح رايح بسرعه فاعد جنبها ..
احمد : ممكن نتعرف !
هى بضحكه مايصه : نتعرف !
اتعرف يخويا .. انا اسمى قمر ..
احمد فى سره : هو يقمر يشمس !
بالنهار شمس وبالليل قمر !
احمد : حضرتك رقاصه ..
هى بنفس الضحكه : ااه حضرتى رقاصه ..
احمد : بتاخدى فى الليله كأم !
هى : قمر مش اى حد .. قمر بتاخد 5000 ..
احمد : هديكى عشره وتيجى معايا ..
هى : مش هاجى معاك ب اقل من 15 ..
احمد فى سره : رخيصه اووى
احمد : موافق ..
اصحابه عمالين يتصلوا عليه ..
احمد : هديكى 30 الف وتيجى معايا فرح الاول ..
شمس : هوووف بقا طيب .. بس بسرعه هو الفرح بعيد ؟
علشان بس مبقيطش طايقه العبايه دى الدنيا حر ..
احمد : حر اى يش..
قصدى يا استاذه قمر .. دا الدنيا بتشتى ..
هى بضحكه مايصه : استاذه طالعه من بؤك زى العسل ..
قولى بقا الفرح بعيد ؟
احمد وهو بيسوق ..
لاااا لاا انتى مش هترقصى فى الفرح ده ..
هى : اومال هرقص فين ؟
احمد : ابقى ارقصيلى بعد منخلص الفرح يستى ..
اول موصل الفرح ..
دخل وهى دخلت معاه ..
اصحابه شدوه على طول وفضلوا يرقصوا ..
واحمد كل شويا يبص عليها بعد مقالها متتحركيش من مكانك .. وبعدين احمد لقا كل الشباب عمالين يصفروا وبيقولوا الرقاصه وصلت .. بيبص لقا ..
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية شمس)
