رواية شمس الفصل الثاني 2 بقلم قدر
رواية شمس الجزء الثاني
رواية شمس البارت الثاني
رواية شمس الحلقة الثانية
عم شمس : والمجموع ده كله يروح على الارض ؟
مرات عمها : مش احسن مصحتك انت الى تروح على الأرض ..
شمس فضلت تفكر لحد مراحت قدمت ورقها علشان تاخد المنحه وتدرس فى نفس الكليه الى احمد بيدرس فيها ..
Back
شمس بعياط : كل حاجه بدءت تتصلح ؟
انت مصدق نفسك يعنى ؟
الى اتكسر مبيصلحش يا احمد .. الى اتكسر بيترمى ..
ورجعت بجسمها لورا ..
احمد : استنى .. قبل متموتى هقولك على حاجه ..
شمس : مفيش حاجه هتفرق معايا ..
احمد : الدم الى كان على الارض فى اليله دى كان دم شريف مكنش دمك انتى . . . .
شمس رجعت لقدام تانى ونزلت ايديها ..
شمس بصدمه : انت بتقول ايه ؟ !
احمد : كل الناس بتتفرج علينا انزلى وانا هقولك على كل حاجه ..
شمس : انت بتضحك عليا .. بتضحك عليا ..
احمد قرب منها بسرعه وقالها .. .
لو نزلتى والله هقولك على كل حاجه ..
انتى بنت ..
شمس كانت مصدومه من الى بتسمعه ..
شدها بسرعه من ايديها ونزلها .. شالها قدام الناس كلها وحطها فى العربيه وهى بتسرح وبتقوله نزلتى .. وقفل العربيه وبعدين ركب وساق بسرعه ..
شمس وهى بصاله ..
شمس : يالا احكى ..
قول الى كنت بتقوله ..
احمد : كنت بضحك عليكى علشان متنطيش ..
شمس بصريخ : كنت عارفه انك كداب يحقير .. وفضلت تضرب فيه ..
احمد بكل برود اعصاب : هنعمل حادثه دالوقت بسببك ..
شمس بصريخ : احسن انا عاوزه نعمل حادثه ..
نزلنى ومش مبطله ضرب فيه بأيديها لأتنين ..
احمد : اعلى ما فى خيلك اركبيه يشمس .. ومش هتنزلى من العربيه غير على البيت على طول ..
شمس لما ملاقتش فيه فايده ..
بدءت تهدا وقعدت ساكته لإنها تعبت كن كتر العصبيه ..
احمد بصيلها وقالها ..
تعبتى ؟
شمس : انت ازاى بارد كدا ! !
احمد : بتشتمى جوزك ؟
شمس : انت حقيقي معندكش احساس ..
احمد : وصلنا ..
شمس جايه تنزل احمد . .
استنى انا هنزل الأول ..
ومش عاوز هبل منك علشان الناس متصحاش .. ومتتكلمش ..
مفيش مكان تانى نعيش فيه .. انت عارفه ان ده بيت جدى الله يرحمه ..
وشدها من ايديها وفتح باب البيت ودخلت ..
وقف قصادها ..
احمد : اسمعى بقا علشان انا مبحبش الجنان واحنا حالياً مُجبرين على بعض ..
هتحاولى تنتحرى او تعملى اى حاجه هبله اقسملك بالله يشمس هسيبك تموتى ومحد هيلحقق .. علشان مفيش حد هنا غيرى ..
انتى سامعه ..
وكفايا اووى الفضيحه الى عمليتهالى النهاره ..
شمس بصيتله ببراءه الأطفال وقالتله ..
شمس : انا تعبانه وعاوزه انام ..
احمد : ادخلى نامى اوضه النوم جوه ..
شمس : وانت هتنام فين ؟ !
احمد : المفروض منى انى انام فين حضرتك !
شمس : انت لو فكرت تنام معايا فى نفس الأوضه هرمى نفسى من البلكونه ..
احمد : تانى .. الجنان تااانى ..
شمس : هتنام فين ؟ !
احمد : انا نازل مش هتخمد ..
شمس : رايح فين ؟ !
احمد : هو تحقيق ولا ايه ؟
ملكيش فيه ..
احمد خرج تانى وقفل باب الشقه عادى .. وركب عربيته وهو متعصب قلع الجرافته ورماها فى الشارع وساق على اقصى سرعه ..
احمد : الو انتم فين ؟ !
حسام : فى ال night clup يعنى فين !
احمد : طيب انا جاى ..
حسام : انت مش اتجوزت بنت البواب دى النهارده .. ايه الى جايبك ؟ !
احمد بزعيق مليكش فيه ..
احمد وصل .. واول مدخل قعد على البار قصاد صاحبه حسام ..
حسام : مالك ؟
احمد بزعيق وعصبيه شديده : هما يعملوا العامله وانا اشيل الطين على دماغى ..
حسام : شريف مُختفى من وقتها اصلا ..
احمد : خليه يظهر ويورينى نفسه كدا الحلو ..
حسام : مش هتشرب ؟
احمد : انا بقيت بكره الزفت ده المره الوحيده الى شربته فيها .. لبسنى فى مصيبه ..
شيله من قدامى ..
حسام : اومال انت جاى ليه ؟
طيب النهارده فى حبت بنات انما ايه . . . .
احمد : انت عارف انى مش بتاع الحجات دى ..
حسام : اه صحيح نسيت انك بتعرف تعلق وبس ..
انت عارف يا احمد ان كل الكليه عرفت ب الى حصل .. البنت دى بقيت سمعتها مش فى الارض لا دى تحت الأرض ..
احمد : تعرف تسكت بقا يحُسام ..
حسام : اوووبا مين القمر الى لسا داخل ده ..
هو فى جمال وحلاوه كدا ؟ !
شايف الشعر؟
شعرها كان مفرود خصلات على وشها وباقيته على ضهرها .. كانت لابسه دريس احمر قصير .. وهيلز احمر ..
احمد مكنش مركز فى كلام حسام ومأخدش باله من وشها .. ولا حتى حسام ركز فى الملامح ..
حسام : انا هروح اشوفها كدا .. قبل متتشغل ..
احمد : غور من وشى ..
حُسام : معلش يصحبى كان نفسى اقف معاك فى محنتك .. بس اعذر اخوك ..
وقام من قدام البار وراح عندها خبط على ضهرها ..
اديرت .
حسام اول مبص على وشها وركز ..
حسام فضل يخبط على دماغه ويقول لا انا اكيد تقلت فى الشرب ..
ايه الافكار الى بتجيلى دى ويدعك فى عينيه ..
البنت : طلباتك ..
حسام : ايه ده نفس الصوت كمان ..
وبزعيق وبصوت عالى …
احمد .. الحق يااا احماااد ..
احمد بأستغراب : فى اى يا ابنى .. .
حسام : الحق يا احمد ..
احمد قام بسرعه وراح لعنده لقاه بيشاروله على البنت ..
احمد اول مبص للبنت رفعت شعرها من على وشها وبصيتله ..
احمد اتصدم فى اللحظه دى ومسكها جامد من دراعها ..
وبص لحسام ..
حسام : مش دى مراتك.
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية شمس)
