رواية سيوف الفارس الفصل السابع 7 بقلم يارا حسنين
رواية سيوف الفارس الجزء السابع
رواية سيوف الفارس البارت السابع
رواية سيوف الفارس الحلقة السابعة
*بتحضر شنطتها و حطتها قدام الباب حست أن الاسبوع جرى بسرعة*
فاطمة : خلى بالك على نفسك *بدموع*
وعد : متقلقيش يا ماما هبقى كويسة *خدتها فى حضنها*
سارة : انتوا كدا هتخلونى اعيط يلا يا ختى عشان تلحقى تروحى المطار
وعد : طب يلا همشى انا
سارة : استنى انا جاية معاكى
وعد : اكيد مش هنروح بالموتوسيكل *ضحكوا*
سارة : اكيد لا يلا هناخد تاكسى *بضحك*
*وصلوا قدام المطار و وقفة مع سارة*
سارة : خلى بالك من نفسك *ضربتها على دماغها*
وعد : ماشى يا ستى
*عربية وقفت قدامهم و نزلوا منها*
فارس : يلا يا وعد
امير : صباح الورد
وعد : يلا بينا
سارة *بتحضنها*: خلي بالك من نفسك
وعد : سلام
*دخلوا المطار واستنوا معاد الرحلة بتاعتهم*
امير : يلا بينا احنا بقا
سارة : احنا *باستغراب*
امير : اه يلا بينا
سارة : ليه انت فاكر انى هركب معاك انا هاخد تاكس سلام بقا
*مشيت و سابته*
امير : انا غلطان
*مشى بالعربية لقاها واقفة مش لقية تاكسى*
امير : امال التاكسى فين !!*باستفزاز*
*مردتش*
امير : القطة كلت لسانك ولا ايه
سارة : الله بقا متستفزنيش يا امير
امير : طب اركبى احنا طريقنا واحد و البيت فى وش البيت
*ركبت و متكلمتش*
امير : سارة
سارة : نعم
امير : يالهوى على نعم دى طب ما انتى حلوة اهو و بتتكلمى زى الناس
سارة : امير انت لو هتفضل تستفزنى كدا نزلنى احسن
امير : خلاص مش هتكلم بس حلوة امير دى
*بصتله باستغراب و ضحكت*
*وصلوا وكل واحد دخل بيته*
*ركبوا الطيارة و بدأت تتحرك و هى خوفها زاد و رابطة على ايديها جامد وهو ملاحظ دا*
فارس : انتى مركبتيش طيارة قبل كدا
*هزت دماغها بلا و غمضت عينها من الخوف و رابطت على أيدها اكتر و هو ضحك فتحت عينيها و بصتله*
فارس : سورى *بضحك*
وعد : سورى، تعرف انك مستفز سورى يعنى يا استاذ فارس بس انت مستفز*
*زاد ضحكه اكتر*
فارس : شكرا يا ستى*ضحك على خوفها*
وعد : انا هموت قبل ما اوصل شكلى
*وصلوا الاوتيل إلى هيقعدوا فيه استقبلوا العملة و سلموا على فارس و اتفقوا هيتقابلو بالليل و طلعوا على اوضهم*
*دخل اوضته مبتسم من موقفها مع صاحبة الشركة إلى مع العملة*
*فلاش باك*
*قربت منه و حضنته و هى استغربت
ديانا : فارس ازيك واحشنى اووى
فارس : تمام انتى ايه اخبارك
ديانا : زى ما انت شايف مية مية *بضحك*
*ادخلت بينهم*
وعد : مستر فارس نقدر نمشى دلوقتى
فارس : اه يلا و نتقابل بالليل كلنا
*بصتلها باشمئزاز*
ديانا : مين دى يا فارس
فارس : وعد المترجمة و بتشتغل معايا فى الشركة ، دى ديانا صاحبة الشركة إلى قولتلك عليها
وعد : تشرفنا
فارس : يلا بينا يا وعد
*كل واحد دخل اوضته*
*باك*
*رمى نفسه على السرير بابتسامة على إلى عملته و مقاطعتها لديانا*
فارس : مجنونة *بضحك*
*فى اوضتها بتكلم نفسها و بعدين مسكت تليفونها و كلمت مامتها تطمنها و كلمت سارة*
: يابت انا كان مالى بالسفرية دى ، اظاهر أن فاطمة دعيالى اوى كل اما اخطى خطوة القى عفريت قال ديانا قال دا حتى اسمها ملزق كدا و ايه شعرها الأصفر دا يع ولا عينيها الرمادى ياختى كلها على بعض ملزقة
سارة *بضحك*: عندك حق شعر اصفر ايه و عيون رمادى ايه بس
: اول حاجة عملتها جريت على فارس حضنته مش عارفة ايه دا بصى البت دى مش مظبوطة
سارة : اه طب انتى متضايقة ليه *بهزار* هو انتى مالك ما تحضنه و لا تبوسه انتى مالك ما يولعوا مع بعض ولا تكنيش حبتيه *بضحك*
: بس يابت يا هبلة انا مصدعة و عايزة انام يلا سلام
*قفلت معاها*احبه دا ايه
*لقت تليفونها رن برقم غريب فتحت تعرف مين*
وعد : الو مين
: مالك داخلة حامية كدا ليه مين دى لسة بدرى عليها
وعد : افندم حضرتك بتهرج معايا
: عايزة تعرفى مين قتل ابوكى اعملى إلى اقولك عليه تمام وبعدين انتى ازاى نسيتى صوتى
*قفل الخط قبل ماترد*
وعد : الو الو *واقفة مصدومة من كلامه و من مين إلى هيستفيد لو قالى و بعدين انا اعرفه*
جه وقت الغدى كلمها تنزل عشان يقابلوا ديانا قعدوا فى مطعم و استنوا ديانا*
فارس : انتى مالك مش متقبلة ديانا ليه
وعد : انا لا عادى يعنى *أصلها مايعة*
فارس : عادى فعلا مع انها محترمة و بنت ناس و شاطرة
وعد : محترمة *اتكلمت باعتراض و فى نفسها هى إلى ترمى نفسها فى حضن حد غريب يبقى محترم برضو*
فارس : ايه هو انتى عندك اعتراض على دا
وعد : معرفش
فارس : اهى جت اهه*رن تليفونه استأذن يرد*
فارس : أيوة مين معايا
: فاعل خير
فارس : افندم
: عايز تعرف مامتك ماتت ولا عايشة اعمل إلى هقولك عليه
فارس : ماتت ولا عايشة انت بتقول ايه
*قفل الخط وهو واقف مكانه و راح قعد معاهم تايه مش فاهم بيقولوا ايه و سارح فى إلى كلمه فى التليفون*
ديانا : فارس ايه رأيك بكرا لما نخلص شغل نتغدى سوا
فارس يا فارس انت معايا
فارس : ايه بتقولى ايه
ديانا : لا انت مش معايا خالص
وعد : انت كويس يا استاذ فارس
فارس : اه انا تمام عن اذنكوا انا
ديانا : رايح فين
فارس *مردش و مشى ودقائق و وعد انسحبت هى كمان*
*قعد فى اوضته ومستنى مكالمة امير على آحر من الجمر بعد ما خلاه يشوف ايه حكاية الرقم إلى كلمه رن تليفونه اخيرا و رد بسرعة*
فارس : أيوة يا أمير لقيت ايه
امير : الخط مسروق للاسف بس فى سجل المكالمات لقيت رقم وعد اخر رقم كلمه قبليك
فارس : وعد !! يعنى ايه طب عرفت كلمها ليه
امير : اكيد *حكاله مكالمة وعد و الاتنين بيفكروا هيعملوا ايه خلص مكالمته وقفل*
*بتتفرج على التلفزيون سمعت حركة غريبة فى الاوضة اتوترت و افتكرت المكالمة إلى جاتلها و إلى ممكن يقتلوها فى أى لحظة قامت بحذر لكن لقت حد قدامها ضخم و بيكتم نفسها قبل ما تصوت*
: هشيل ايدى بس متفتحيش بوقك هبلغك الرسالة و همشى
*هزت دماغها بتمام لكن الباب خبط*
: افتحى شوفى مين و اياكى تتكلمى خليه يمشى فاهمة
*فتحت الباب و هو واقف وراه بالمسدس اتفاجئت بفارس قدامها*
وعد : فارس *بنبرة خوف واستنجاد*
فارس : وعد عايز اتكلم معاكى فى موضوع لو ينفع تدخلينى أو تعالى فى المطعم تحت *اتكلم و بعدين لفت انتباهه أنها قالت فارس من غير لقب واستغرب*
وعد : فارس معلش انا مشغولة دلوقتى عن اذنك *قفلت الباب و هو قلق ليكون فى حاجة و هى مش عارفة تتكلم و افتكر وعده لوالدتها محسش بنفسه غير فى بلكونة اوضتها و شاف حركة غريبة بتحصل و واحد معاه مسدس و لام نفسه لو كان سابها*
: انتى هتسمعى إلى هقول عليه بالحرف فارس انتى تخليكى زى ضله و تعرفى كل حاجة عنه و بعدين هنعرفك مين إلى قتل ابوكى *التفتوا لمصدر الصوت*
فارس : طب ما تيجى تسألنى انا احسن *بحركة منه خلاه يفقد الوعى و هى واقفة مصدومة* انتى كويسة *هزت دماغها باه* انا عرفت كل حاجة متقلقيش من حاجة انا جنبك لاننا فى مركب واحدة إلى كلمك كلمنى انا كمان و اعتقد اننا متراقبين*بيتكلم و بيربطه وهى مصدومة و بتسأل نفسها هو دخل ازاى*
فارس : وعد انتى كويسة
وعد : فارس انا تمام انا زى الفل خالص انا كنت نايمة فى بيتى و بعدين صحيت لقيت نفسى فى الفيلم إلى مش فاهماه دا *بتتكلم بسرعة*
*اتفاجئت بنفسها على الحيطة و هو حابسها بين درعاته*
فارس : وعد اهدى احنا فى خطر حاولى تستوعبى الكلام دا احنا متراقبين تمام
وعد : متراقبين!!
فارس : اه ولازم ناخد بالنا بكل خطوة بنعملها و لو سمحتى متروحيش فى حتة غير لما تقوليلى تمام يا وعد *بيتكلم بهدوء عكس الخوف إلى جواه متعودش أنه يخاف على حد قبل كدا*
وعد : فارس
فارس : يا نعم
وعد : هو انت دخلت هنا ازاى
*هنا انفجر فى الضحك و بعد عنها*
فارس : لا بجد انتى سايبة كل دا و بتسألى دخلت ازاى *بابتسامة*
وعد : اه يعنى انت جيت من البلكونة ازاى مخفتش على نفسك
فارس : لا ،مخفتش على نفسى اكتر ما خوفت عليكى ….*اتكلم بتلقائية*اامممم انا وعدت مامتك أنى هخلى بالى منك
وعد : امممم طب هنعمل ايه فى الجدع دا دلوقتى
فارس : استنى هقولك
*رن تليفونها إلى صحها من النوم على رقم متعرفهوش بصوت نايم ردت*
سارة : الو مين معايا
امير : القمر كان نايم ولا ايه
سارة : لا هى مش ناقصة هتقول مين ولا اقفل
امير : انا امير
سارة : ايه يا سيادة الرائد فى حاجة بتتصل و تعاكسنى دا عادى يعنى
امير : اه عادى و استحملى غلستى معلش
سارة : دا انت معترف انك غلس مشاء الله
امير : والقمر نايم بدرى ليه
سارة : اصل القمر عايز ينام *بضحك*
امير : طب يا قمر كمل نومك و ابقى سجل رقمى
سارة : انت جبت رقمى منين !؟
امير : انا الرائد امير ولا مش عاجبك *بضحك*
سارة : طب يا سيادة الرائد سلام*بضحك*
*قفلت و قامت من السرير*
سارة : نهار ابيض الواد بيعاكسنى *ضحكت*
*قفل معاها و مبتسم بعد اما حس أنه معجب بيها او حبها أحاسيسه متلغبطة من ساعت ما عرفها، فى فترة قصيرة عرفها فيها خليته يحس أنه يعرفها من زمان قدرت تغير فيه حاجات كتير*
امير : يا الله هتعملى فيا ايه تانى
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : ( سيوف الفارس )
