رواية سيوف الفارس الفصل الثالث 3 بقلم يارا حسنين

رواية سيوف الفارس الجزء الثالث

رواية سيوف الفارس البارت الثالث

رواية سيوف الفارس الحلقة الثالثة

*تانى يوم صحيت و استنت سارة تيجلها تفطر معاها*
وعد : اخيرا جيتى يلا بقا تعالى افطرى و انا هصحى ماما تيجى تفطر معانا
سارة : ماشى يلا بسرعة عشان منتأخرش
* قعدت تفطر قلبها اتنفض من صريخ وعد دخلت تشوفهابسرعة*
سارة : فى ايه
وعد *بعياط*ماما قاطعة النفس خالص
سارة : قوميها معايا نروح المستشفى
*خدوها و راحوا على المستشفى و هناك اطمنوا عليها*
: هى عيانة بقالها كتير
وعد : اه يا دكتور من حوالى سنتين
: عشان كدا احنا هنحطها تحت الملاحظة لمدة يومين ولو متحسنتش هنعوز نعملها عمليه خير ان شاء الله عن اذنكوا
*قعدت على الكرسى جنبها و افتكرت تعبها طول السنين إلى فاتت*
سارة : هى دلوقتى كويسة متقلقيش خير ان شاء الله تعالى ندخلها يلا قومى
*قاموا دخلوا عندها و مستنينها تفوق*
*دخل شركتوا بكبريائه المعتاد قبل ما يدخل مكتبه شاف مكتبها فاضى ابتسم ابتسامة جانبية و كمل طريقه و نهلة وراه*
فارس : وعد جت
نهلة : لا لسه
فارس : الناس إلى اتقبلوا امبارح حد جه منهم *بيتكلم و باصص فى الملفات الى معاه*
نهلة : كلهم معادا وعد و سارة
فارس : تمام لما يجوا فهميهم هيعملوا ايه و حذريهم من موضوع التأخير دا يلا روحى انتى
نهلة : تمام يا فندم
*خرجت من عنده و رن تليفونه رفعوا و بنبرة عتاب*
فارس : هو انا يلا لو متكلمتش متعبرنيش دا انت ندل اووى صحيح
امير : منا كنت عندك امبارح و بعدين ما انت عارف إلى فيها النهاردة عندى تدريب عشان العملية قربت
فارس : طيب لما تخلص اتصل بيا و نتغدى سوا
امير : تمام يا عم يلا سلام
*امير ظابط قوات خاصة بيحب شغله جدا مع أنه صعب و حياته معرضة للخطر فى اى وقت و مع ذلك بيدير الشركة مع فارس*
*فى المستشفى قاعدين جنبها و هى بدأت تفوق و تتكلم*
وعد : عاملة ايه دلوقتى* بنظرة خوف*
سارة : سلامتك يا بطة ينفع تخضينا عليكى كدا *بهزار عشان تفك الجو*
فاطمة : انا كويسة الحمدلله
وعد : الدكتور قال هتفضلى هنا لمدة يومين
فاطمة *هزت دماغها*
فاطمة : يلا روحوا على شغلكوا مش اول يوم كدا
وعد : لا انا قاعدة جنبك
سارة : و انا مش هروح
فاطمة : انتوا لو مقومتوش انا هقوملكوا ، يلا امشوا من هنا
وعد : ايه يا ماما متسبينا جنبك
فاطمة : والله ازعل يا وعد
سارة : لا لا تزعلى دا ايه
وعد : حاضر يا ماما خلى التليفون جنبك عشان لو اتصلت
فاطمة : يلا اتكلوا على الله
* راحوا الشركة و عرفت انها هتبقى السكرتيرة للعفريت زى ما لقبته كل واحد عرف هيعمل ايه و هى واقفة مع نهلة تعرفها ايه الى هتعمله بالظبط*
نهلة : خلى بالك من المواعيد بتاعته تبلغيه كل حاجة فى وقتها متسبقيش
وعد : تمام *فى نفسها هو انا بظبط موعيدى عشان اظبطله*
نهلة : و خلى بالك من مواعيدك انتى كمان انا عرفت انك هتشتغلى كتير *بصتلها بتكبر*
وعد *ابتسمت فقط*
نهلة : يلا هسيبك دلوقتى
*اتكلم فى اللاسلكى و طلب قهوة اتنفضت من مكانها اول ما سمعت صوته*
وعد *بصوت واطى*:الله يخربيتك يا شيخ
*دخلت بالقهوة و حطتها قدامه و هو مش واخد باله*
فارس : وعد لسة مجاتش برضو * رفع رأسه و بصلها لقاها قدامه بعينيها الملونة إلى لفتت نظره و سأل نفسه شوية اسألة و دا خلاه يكتم ضحكه وهى لحظت دا واتكلم: انتى شرفتى اخيرا *استغربت من تحوله بسرعة*
وعد*واقفة بكبريائها *
فارس : ياريت التأخير دا ميحصلش تانى اتفضلى على شغلك
*خرجت من عنده تخلص شغلها و فى اخر اليوم عدت عليه تبلغه أن وراه ميتنج بكرا بدرى*
فارس : تمام ماشى تقدرى تمشى
وعد : تمام عن اذنك
*خرجت من عنده و خبطط فى امير وهو داخل عنده*
وعد : آسفة معلش مخدتش بالى
امير : حصل خير مفيش حاجة
* دخل عنده و بيضحك*
امير : ايه يابنى دا انت عامل فى البت ايه
فارس : بت مين
امير : وعد إلى عيناها امبارح خارجة وشها مخطوف كدا ليه*بضحك*
فارس : اتلم يلا *رفع حاجبه عشان فهم بيلمح لايه*
امير : ماشى ياعم *بضحك*
فارس : قوم قوم عشان نتغدى
امير : اه يلا احسن انا ميت من الجوع
فارس : طب يلا بينا
*خرجوا من الشركة و شافوا سارة و وعد إلى لعنت حظها و هما راكبين الموتوسيكل*
وعد : الله يخرب بيتك يا سارة اهو العفريت شافنى
سارة : وعد اسكتى خالص وبعدين الموتوسيكل دا قلبى
وعد : طب يلا من هنا بسرعة
سارة : استنى طب عشان مش راضى يدور انزلى كدا
*طلعت طوبة من شنطتها و وعد مزبهلة بتصلح حاجة فى الموتوسيكل هى مش عارفة ايه*
وعد : كمان ميكانيكى *بضحك*
*بيراقبوا من بعيد وامير فاطس على نفسوا ضحك*
امير : استنى دقيقة
فارس : تعالى يابنى انت بتهبب ايه
وعد : اهو جاى علينا اتعدلى اتعدلى *بتتكلم بسرعة*
امير : محتاجين مساعدة *كتم ضحكه وسارة لحظت دا اتعدلت*
سارة : لا شكرا يا كابتن بنعرف ندبر نفسنا
امير : طب يا كابتن انا كنت بحاول اساعد بس*بيتكلم و مبتسم*يلا هسيبك انا يا كابتن
سارة : ابو تقل دمك فاكر نفسه ظريف
وعد : ما انا قولتلك
سارة : طب يلا بينا
*مشيوا على نفس الطريق و وقفوا فى إشارة المرور*
وعد : قدرنا أننا نمشى من نفس الطريق لا و كمان امير يغلس علينا كل شوية
سارة : اسكتى والنبى يا وعد احسن انا ماسكة نفسى بالعافية*قلعت الخوزة إلى على دماغها تتنفس*
*عربية جنبها*
: هى الموتوسيكلات احلوت كدا لي *سارة كتمة نرفزتها و لبستها تانى واتفاجئت بيه هو رد*
امير : ما تلم نفسك يا خفيف انت و هو
: انا جيت جنبك يا عم
امير : اهدى كدا يلا متخلهاش تهب منك
: لا انا عايزها تهب ملكش دعوة انت و اطلع منها
وعد : يالهوى يالهوى
سارة : هنخلع دلوقتى متقلقيش
*الإشارة فتحت و سارة جريت بيه و سابتهم يتخنقوا وفارس ضحك*
امير : اياك تفتح بوقك
فارس : لا بس كنت جامد الصراحة انت ضابط انت دا ولا كأنها خناقة فى حارة *بضحك*
امير : يابنى دول الفساد إلى فى المجتمع واحنا إلى بنعالجه اسكت انت مش فاهم حاجة *بضحك*
فارس : اه انا فعلا مش فاهم *بضحك*
*راحوا مكان و طلبوا اكل و بعديها كل واحد روح بيته*
*فى المستشفى*
*بعد ما حكوا لفاطمة إلى حصل فى يومهم كله*
فاطمة : العيال دى خلى بالكوا منهم شكلهم كدا مش هيجيبوها لبرا*بضحك*
وعد : انتى صح والله يا ماما
سارة : والاتنين ارخم من بعض *بضحك*
وعد : مش صحاب بقا *بضحك*
فاطمة : اكيد مش اجن منكوا
وعد : دا احنا ملايكة قدامهم ولا ايه يا سارة
سارة : اه والله يا طنط
*قعدوا يضحكوا تانى يوم كالعادة راحوا الشركة*