رواية سيوف الفارس الفصل التاسع عشر 19 بقلم يارا حسنين

رواية سيوف الفارس الجزء التاسع عشر

رواية سيوف الفارس البارت التاسع عشر

رواية سيوف الفارس الحلقة التاسعة عشر

*صوت الرصاص رج المكان و نبرة صوته الى عرفته ناوى على ايه*
ناصر : عرفت فى ايه
زياد : انت عايز ايه انا سبتلك البلد كلها جاى ورايا ليه
ناصر : طب و حقى
زياد *ضحك* : حق حق ايه انت نصاب دولى يا ناصر
ناصر : خليك عارف انك بتلعب فى عداد موتك وانا مش هقتلك دلواتى لما ارجع حقى الاول يلا يا رجالة سلام يا امورة
*خرجوا من المكان و كاتم غضبه و بيفتكر إلى حصل
*فلاش باك*
*اتقابل هو و رجالته و بدأوا يجهزوا البضاعة عشان يشحنوها لفرنسا*
: دقايق يا ناصر بيه و السلاح هيتنقل
ناصر : حد شافكوا وانتوا جايين
: الرائد شهد شافتنا و فتشوا العربيات كمان
*ضحكوا*
ناصر : عاملة نفسها ذكية مش عارفة أن مكانها المطبخ دى بتلعب معانا احنا
: ناصر بيه الحاجة اتنقلت و كله تمام
ناصر : طب يلا اتحركوا مستنين ايه
زياد : ياعم مستنينى ياعم صح يا رجالة
ناصر *اتفاجئ بيه و معرفش ينطق*
زياد : طب يلا يا رجالة لمولى البضاعة دى أما انت تعالى معايا على البوكس
ناصر : انا مش فاهم حاجة هو ايه الى بيحصل
زياد : انا الرائد زياد و دول رجالتى يلا بقا عشان منتأخرش على عمو الظابط
*خدوه على البوكس و فى طريقهم حصل اعتراض للطريق و هرب منهم*
*باك*
: ناصر بيه انت سبتهم ..
ناصر : عشان الخطة تمشى صح يا غبى افهم بقا ما هو دالواتى هيخاف
: صح يا باشا انت صح
*فى شركته قاعد على مكتبه و بيفكر فى المكالمة إلى مفهمش ايه الهدف منها غير انه عايز يهدده*
*فلاش باك*
*بعد ما اتفق معاهم و حدد معاد الاجتماع مع شركة الأمن رن تليفونه برقم غريب*
: ايه يا فارس بيه لسة معرفتش انا مين برضو
فارس : ما تقول مين و تخلص
: صبرك يا عم فى ايه المهم الاكل كان حلو ولا ايه دا انا موصى عليه
فارس : اكل ايه
: ما علينا يا عم طب الاجتماع بتاعك دا ايه نظامه انت مقولتليش عليه ليه مش كونت تقولى لازم اعرف من الغريب يعنى
*قطع الخط*
فارس : امير شوفلى زياد أو انت اى حد يشوفلى الحيوان دا يعنى ميبقاش انتوا مش عارفين مين دا كل شوية يكلمنى و بيهدد بطريقة مش مباشرة
امير : فارس احنا عارفين مين
فارس : و دا من امتى أن شاء الله
امير : من شوية
فارس : مين يا أمير
امير : …..
*صحيت من النوم و بتجهز الفطار عشان تروح شغلها لكن خبط الباب قطعها*
وعد : مين صابر فى ايه يا صابر
صابر : خير متقلقيش فارس بيه باعتنى احرسكوا انا و الرجالة برا لو هتروحى فى حتة احنا مع حضرتك عن اذنك انا دالواتى*مشى من قدامها*
وعد : هو فى ايه
فاطمة : مين يا وعد
*تليفونها رن و كان هو*
فارس : صباح الخير
وعد : صباح النور هو فى حاجة انت باعت صابر لي
فارس : يا حبيبتي انتى هتبقى زوجة فارس نور الدين
وعد : والله وانت ايه الى مخليك متأكد كدا
فارس : انا عارف يا حبيبتي من غير ما تقولى اسمعى منى بس*بضحك*
وعد : هحاول اسكت
فارس : لا متسكتيش و رخمى عليا ولا يهمك
وعد : ارخم و مالو *بضحك*
فاطمة : بت يا وعد بتكلمى مين
*ادتلها التليفون و راحت تفطر*
فاطمة : انت يا ولا متتكلمش معاها غير وانا موجودة غير كدا لا
فارس : ايه يا طنط فى ايه بس دا احنا حتى متفقين و ادى الاتفاق بيجيب نتيجة اهه
فاطمة : والله لو ما سمعت الكلام لالغى الاتفاق و منك ليها و ابقى قابلنى بقا
فارس : خلاص هسمع الكلام المهم متخليش وعد.تروح الشغل خليها فى البيت
فاطمة : ليه
فارس : هقولك بعدين بس خليها فى البيت
فاطمة : حاضر
*بتفتح عنيها على خبط الباب و قامت تشوف مين جايلها بدرى كدا و لقيته قدامها ببدلة الشغل*
سارة : فى ايه حد يصحى حد كدا
امير : هو المفروض أن دا معاد الشغل بتاعك بس الظاهر أنه مش فى بالك اصلا المهم انا جاى اقولك متخرجيش من البيت دا لو عايزة سلامتك طبعا
سارة : ايه دا امير انت بتتكلم جد لأول مرة و كمان جاى بابدلة انا كدا اقلق
امير *ضحك*: بس حلوة البدلة عليا صح
سارة : اه اوى ، انا هروح لوعد طيب عشان مقعدش لوحدى و بعدين هو فى ايه
امير : لا متاخديش فى بالك اصلك هتتجوزى حد مهم اووى و …….اه انتى متعرفيش انى هتجوزك
سارة : انا صاحية ولا نايمة الاول ما تضربنى على دماغى كدا فوقنى مين هيتجوز مين انا هتجوزك انت بتهزر صح
امير : لا مبهزرش والله انجزى عشان هوديكى لوعد فى طريقى
*جريت من قدامه و دخلت اوضتها و بتحاول تستوعب*
سارة : هتجوز امير هتجوزه هتجوزه اااا*بتطنطط بضحك*
*فى الاوتيل قاعد مستنيه*
نادر : ايه يا ناصر دا كله
ناصر : معلش الطريق زحمة خلينا فى المهم عملت ايه فى إلى قولت عليه
نادر : دى الأدوية إلى انت عايزها امسك
ناصر : ماشى يا عم نادر *شاور لحد من رجالته ياخد الحاجة *
نادر : بالنسبة للى قولتلك عليه
ناصر : قصدك الفيديوهات إلى انت بتسلم فيها المخدرات *ضحك*لا دى خليها معايا احسن تقل بأصلك أو يمكن اعوز حاجة منك * قام يمشى و بيضحك*
*دخلوا المكان يتدربوا و صوت الرصاص مالى المكان*