رواية زواج عنيف الفصل الثامن 8 بقلم منار مجدي
رواية زواج عنيف الجزء الثامن
رواية زواج عنيف البارت الثامن
رواية زواج عنيف الحلقة الثامنة
ملك بزعيق:غوووور من وشى قبل ما ارتكب جريمه
طارق: ملك صدقينى هشرحلك كل ده غصب عنى انا كنت بضعف معاها انا بجد اسف انا كنت كل مره بروح عشان اقولها أن ده غلط وانى زعلان عشان خونتك لكن فى كل مره كنت بضعف
ملك بسخرية: بتضعف اه وزعلان يا عينى صعبت عليا اوى انا قولتلك قبل كده انى بسامح فى اى حاجه لكن الا الخيانه وانت خاين يا طارق خاين دلوقتى تمشى من هنا ومش عايزه اشوف وشك فى اى مكان تانى قريب منى عشان بقيت قرفانه منك انت انسان مقرف ولو شوفتنى فى مكان تانى اعمل نفسك متعرفنيش اقولك سيب المكان كله وامشى غووووور بقاااااا.
بدأت تدوخ ومسكت فى حمزه وقالت بضعف:خليه يمشى مش عايزه اشوفه مشيه.
وقعت من طولها اغمى عليها عشان كتمت فى نفسها دموعها كتمت قهرتها وذلها إلى حسيت بيه.
طارق جيه يقرب منه بخضه زقه حمزه بعيد:مش سمعتها ابعد عنها بقا كفايه لحد كده.
شالها وحطها على الكرسى وفوقها
طارق اول ما فاقت لف وشه وكان ماشى
ملك:استنى.
طارق ابتسم ولف ليها
ملك طلعت سلسله كانت متعلقه فى رقبتها بدبله فضه من خطوبتهم اديتها لحمزه.
ملك: ايديهاله لو سمحت
حمزه راح عنده ورماها فى وشه:اخدت حاجاتك دلوقتى ابعد عنها من انهارده هى تخصنى سامع ابعد عن مراتى مش عايز ألمح ظلك بس حواليها عشان ساعتها مش هرحمك.
طارق مشى وسابهم.
ملك جت تقوم داخت فقعدت تانى
قعد جمبها حمزه:فرهدتى نفسك على الفاضى ده ميستهلش كل ده
ملك:لا كان يستاهل كسر رقبته عشان مش ملك السيناوى إلى تتخان وتسكت اه بس لو اعرف البت ديه.
حمزه:كنتى هتعملى ايه يعنى.
ملك:مش عارفه مش متوقعه نفسى بصراحه بس الأكيد مش هرحمها.
حمزه:اوعى الجامد بقا بس عارفه انا اقتنعت انك عمرك ما ضربتينى بجد
ملك بصيت له بإستغراب.
حمزه: بالنسبة لضربك لطارق ووشه إلى مش باينله ملامح ده انا مكنتش بتضرب انا كان بيتهزر معايا.
ضحكت ملك جامد جايز كانت بتدارى وجعها بشويه الضحك دول.
ملك قامت براحه
حمزه:رايحه فين
ملك:هخرج شويه
حمزه:الوقت متاخر
ملك:هقعد فى الجنينه..
حمزه:خلاص هاجى معاكى.
وفعلا خرجو وقعدو فى الجنينه كانت ملك بتبص للنجوم بابتسامه
ملك:كويس أن اكتشفته دلوقتى بجد نعمه من عند ربنا أن. اقدر اكتشفه قبل ما كنت اضيع نفسى الحمدلله.
حمزه قعد جنبها:مش زعلانه
ملك:يمكن زعلانه بس فى نفس الوقت مبسوطه.
حمزه:انتى غريبه جدا.
ملك ضحكت وسندت رأسها على كتفه:قولتلك متحاولش تفهمنى عشان مش هتعرف انا شخصياً مش بفهم نفسى.
حمزه ابتسم وبص معاها للسما.
فى الناحيه التانيه كان واقف بيبص عليهم من بعيد جدهم بابتسامه وهو بيقول:حفيدتى القويه كنت متأكد انك مش هتتكسرى أبدآ وهتعرفى تاخدى حقك منه اه لو تعرفى انا حاسس بفخر قد ايه لانك حفيدتى اكيد هتغيرى حمزه للأحسن وهيتلم شمل عيلتنا من تانى.
أما عند ملك وحمزه
حمزه:حاسه بإيه.
ملك بتنهيده :مش عارفه حاسه بإيه.
نامت على الأرض وهى بتبص للسما وبتغير الموضوع:بتحب النجوم.
حمزه: مين مش بحبهم.
ملك بضحكه مكسوره:ماما كانت بتختار كل يوم اكتر نجمه بتنور وتقولى ديه انا وانا مبسوطه كانت بتحبنى لدرجة أنها لتشلهنى بالنجمه المنوره.
حمزه:حاسس بيكى.
ملك هزيت راسها:لا مش حاسس بيا انت مامتك كويسه تقدر تشوفها وتحضنها وتشمل ريحتها وتحس بحنانها لكن انا معرفش.
حمزه نام جنبها بضحك:احسدينى بقا
ملك بضحك:ربنا يخليهالك عمتو بتحبك اوى على فكره.
حمزه:عارف انا كمان بحبها.
ملك: ليه سبتها طالما بتحبها.
حمزه:ساعات لازم تبعد عشان تحافظ على إلى بتحبهم
ملك بضحك:وانت مقتنع أن فى حد يقدر يدخل فيلا السيناوى وياذى اى حد من العيله الحكايه ديه مش داخله دماغى.
حمزه:كنت صغير مجرد مراهق مكنش بفكر غير انى احميها زى ما هى قضيت عمرها كله تحمينى.
ملك: بس وانت بتحاول تحميها أذيتها من غير ما تقصد هى حسيت انك مش بتحبها وأنها عملت حاجه غلط عشان انت تكرهه كده.
حمزه:ده مش حقيقه انا بحبها اوي انا كمان كنت بتعذب من غيرها.
ملك:بتتعذب مره واحده.
حمزه قام بضيق:مش هتحسى أبدآ بالى انا حسيت بيه انتى كنتى وسط أهل بيحبوك وبيحبو بعض لكن أنا كبرت على خناقات بابا وماما بسبب نزوات بابا الكتير لحد ما اطلقو واتهددت تصورى اب بيهدد ابنه أنه يقتل امه اضطربت اعيش معاه واشوفه وهو داخل البيت كل يوم سك*ران مع واحده شكل كنت شايل شغله كله لوحدى بسبب حالته النفسية كان بيتعصب بسرعه جدا بس الحاجه الوحيده إلى عملتها ومش ندمان عليها انى نقلت شقه لوحدى وبنيت شركتى الخاصه بتغير ومجهودى.
ملك قامت وحطيت إيديها على كتفه:بس من كتر كرهك ليه بقيت شبه
حمزه بعصبية:انا مستحيل تبقا زيه.
ملك:بتقولى وله بتقول لنفسك.
حمزه:جايز عندى نزوات زيه بس كان برضاهم انا عمرى ما قربت من واحده مش عايزانى ومن ساعت ما جيت الفيلا وانا مبطل نهائى وعايز اتغير انا مش عايز اعيش وحيد ولا أن ابنى لما يكبر يشوف فيا الاب الخائن زى ما شوفت انا بابا.
ملك:طيب التغيير اول خطوه وده حاجه كويسه (اتاوبت) دلوقتى انا هقوم تصبح على خير.
حمزه بابتسامه وهى بتقوم وتمشى:وانتى من أهله.
ملك مكنتش عايزه تنام بس حاسه بخانقه كبيره خصوصا لما سمعت حمزه مش عارفه ليه حسيت انها عايزه تعيط بس مستحيل ملك تعيط قدام حد وفأضطرت تقعد مع نفسها هى ملك كده لما بتزعل بتبقا عايزه تبقا لوحدها عشان لو عينيها خيانتها ونزلت دموع محدش يشوفها.
دخلت اوضه مامتها وباباها وهى بتبتسم اخدت صوره لمامتها وراحت عند الشباك وقعدت على الأرض.
ملك:وحشتينى اوى وحشنى حضنك عدى خمس سنين وانا متغيرتش زى مانا انتى قولتى مع الوقت هنساكى ومش هتوحشينى بس انتى وحشانى نفسى تكونى هنا دلوقتى تطبطبى عليا وتحضنونى وتخففى عنى كسرتى انا تعبت اوى يا ماما تعبت اوى كمان بابا بعيد عنى انا من غيركم صفر على الشمال (ابتسمت بسخرية)بس الى يشوف بلاوى الناس تهون عليه بلوته.
فضلت قاعده وهى ماسكه الصوره تبص للنجوم من غير ما تحس دموعها نزلت وحسيت بيهم لما بقيت تتشحتف حطيت إيديها على وشها
ملك:لا لا لا دموع لا مش هعيط مش هعيط.
عيطت جامد جدا:مش عايزه ابقا ضعيفه هو ميستهلش انى انزل دمعه واحده عشانه (عيطت اكتر وصوتها بدأ يعلى)
سندت راسها على الشباك وهى بتعيط بإستسلام.
فى نفس اللحظه كان حمزه طالع اوضتهم وهو بيصفر بس سمع صوت عياط وقف تصفير بيحاول يحدد منين الصوت لقا الصوت جاى من اوضه والد والده ملك حط ودانه على الباب عشان يتأكد فتح الباب براحه لقا ملك بتعيط جامد وسانده راسها على الشباك
قرب وقعد على ركبته جمبها
حمزه بحنيه:ملك
ملك مسحت دموعها وبصيتله:ايه دخلك هنا.
حمزه حط أيده على كتفها: عادى ما تعيطى قدامى مش هقول لحد ثقى فيا.
ملك ابتسمت بسخرية على نفسها:لدرجه ديه بقيت مثيره للشفقة
حمزه:انتى مش كده بس انت انسانه عندك مشاعر وبتحسى
ملك ابتسمت بس مقدرتش تمنع دموعها.
حمزه شدها فى حضنه ووقع قعد فى الارض.
ملك استسلمت وفضلت تعيط جامد لحد ما نامت حمزه كان بيطبطب على شعرها بحنيه لحد ما نامت شالها وحطها على السرير وجيه يخرج مسكت ملك ايديه.
حمزه طبطب على ايديها وقعد جمبها يطبطب على شعرها الناعم لحد ما غفى وهو قاعد.
تانى يوم صحيت ملك بصداع رهيب قامت وهى ماسكه رأسها:اه.
لقيت أيد حمزه على شعرها مسكتها بصيت فى ايديه إلى فى ايديها حسيت شعور غريب وهى ماسكاها تليفونها رن بإشعار فتحته وهى ماسكه بايديها التانيه أيد حمزه لقيت حلا بعتالها
حلا:ايه يا ملك انا فى الميتم انهارده ماتيجى نتقابل هناك وحشتينى
ردت عليه:انت. كمان وحشتينى هاجى اكيد .
كالعاده لما بتفتح الواتس بتشوف الحالات لقيت طارق منزل حاله فضولها خلاها تفتحها كان منزل كوبليه لحماقى بيقول
(معقوله اهون عليك يا حبيبى اهون عليك وجيه اليوم إلى انده عليك متسمعنيش مش واحشك إلى فات ده ما بينا زكريات وعمر بحاله مش ساعات ما تظلمنيش مش قادر انسى بدارى مهما ادارى فى بالى لسه)
قفلت الحاله وهى بتضحك بسخريه.
حمزه:كأنه هو إلى مظلوم يا عينى
ملك:مش كده كأن انا بأتهمه بحاجه غلط
حمزه ضحك.
ملك هى كمان ضحكت وهى بتبصله.
حمزه:احم بالنسبه لأيدى عجباكى.
ملك سابته:يا عم انا صحيت لقيتها على شعرى.
حمزه ابتسم
ملك ابتسمت وهى بتبص لإيديها:عارف انا حسيت امبارح إن ماما جمبى كانت زمان لما اعيط كانت تقعد تطبطب على شعرى لحد ما انام.
حمزه بضحك:تعالى فى حضن ماما.
ملك ضربته براحه فى كتفه بضحك:بس ماما مكنتش وحشه كده
حمزه فتح بقه بصدمه:انا وحش ده انا موز يا بنتى
ملك:لا وحش واوى كمان.
حمزه:لا انتى زودتيها اوى.
ملك بضحك قامت :تحب تيجى معايا.
حمزه: اجى معاكى فين.
ملك:الميتم.
حمزه:ليه رايحه الميتم
ملك:حلا صحبتى صاحبه الميتم فهروح ألعب معاها هى واطفال الميتم تيجى وله كئيب.
حمزه:لا طبعا هاجى.
ملك بابتسامه:اشطا بس الاول لازم انزل رد على الحاله بتاعتى
حمزه:هتنزل ايه.
ملك فتحت التليفون ودورت على حاجه مناسبه لحد ما لقيت واحده(مقدرش اقولك غير كل طريقه حبك ليا أو غير عليا وله فجأنى فى مره وهاتلى هديه واملى عينيا واعمل حاجه انا مش عارفاها املى عينيا واعمل حاجه انا مش عارفها)
وكتبت:حتى لو مليتها هضربك💪💪😏
حمزه بضحك:بس مش لايقه خالص استنى انا هختارلك.
مسك تليفونه واختار واحده تانيه بتقول(ما يغور إلى يعكرنى يغور يولع ما يشوف النور مكانك هيجيلى طبور انا متعوضش باى باى إلى يروح وده مش جاى هنساه اصل انا نساى شوف انا حرقكو ازاى اصلى مبندمشى)
ملك:اه حلوه ديه احلى.
حمزه نزلها:عارف عارف ربنا يحفظنى.
ملك بضحك:يحفظك لغرورك .
سابته وخرجت عشان تغير.
حمزه كان مبسوط جدا لانها مبسوطه بس مكنش عارف ليه.
بعد فتره كانو فى العربيه
ملك: دلوقتى لمين واركن هناك.
وصلو الميتم(إلى مش عارف قصه حلا ايه هى بطله روايه بيت السلطان)
مازن وده طفل من أطفال الميتم بيحب الغنى
مازن:حبيبى داس على قلبى تك.
ملك بضحك وهى بتروحله:وانا يا ناس كده على المحك.
حلا خرجت: ومبقاش فى عندى شك
ملك وهى بتجرى عليها:خلاص ملكنى هواه
حلا وهى بتحضنها:وحشتينى يا رخمه
ملك بضحك:وانتى اكتر يا حلوله امال نادر الصغير فين
حلا:هناك بيلعب مع اخته فريده.
ملك:يا خلاثى عليهم.
حلا:تعالى شوفيهم فى البيت دول قلبين بيت السلطان فوقانى تحتانى
ملك ضحكت عليها:بي هتفضل زى مانتى برضو حلوه
حلا:قرى بقا
ملك ضحكت
حنين:نستينى
ملك نزلت ليها:مستحيل يا قمرى انتى.
حسين:يبقا نلعب لعبه.
(حنين سوسه الميتم مش بيتبلى فى بقها فوله)
(حسين العاقل إلى فى الميتم)
ملك:اشطا نلعب ايه
حنين:استغمايا استغمايا
ملك:خلاص هنلعب استغمايا
مازن:صح ملك مين ده.
ملك خبطت راسها:نسيت صح ده حمزه.
حمزه:اهلا.
حنين:عجبانى عينيك انت متجوز.
ملك بضحك:حنين مش بتضيع وقت.
حلا: خالص.
حمزه:للأسف متجوز
حسين شد ملك:يالا هنلعب.
حسين جاب شريطه وحطها على عينيها.
ملك:ايه ده اشمعنا انا
حلا: الحمدلله مش انا
ملك:سوف انتقم منكم جميعا.
حسين:خلينا نشوف واحد اتنين.
حنين بصوت عالى:تلاته اجرووووو.
ملك:بقيت تسمع الاصوات كويس واول واحده مسكتها حنين وبعديها مازن وحلا وبعدين حسين وبعدين حمزه إلى مسكته من ضهره.
حمزه: ازاى نا مطلعتش صوت
ملك وهى بتشيل الشريحه:عرفتك من ريحتك.
حمزه:بجد.
ملك:لا بهزر
ضحكت وسابته وقعدو مع الاطفال وقضو وقت حلو
حسين:ملك قربت أتم ١٧ سنه فاضل كمان تلت اربع سنين واتقدملك.
ملك:مستنياك يا حبيبى متقلقش.
حلا:متعشميش الواد ده يبعد السنين حرام.
حسين:هى هتتحوزنى مش كده.
حمزه:ازاى وهى متجوزه
حسين:بجد
ملك هزيت راسها وهى زعلانه عليه.
حسين قام ومشى
ملك:استنى يا حسين استنى
قامت ملك وراه
حسين راح وقعد على سريره وهو مضايق
ملك قعدت جمبه
حسين:هو ليه مينفعش اصحى القى نفسى كبير
ملك:حتى لو كبرت هل ده معناه انى هفضل زى مانا مانا هكبر معاك
حسين:بتحبيه صح
ملك:مش هيفرق السؤال ده إلى هيفرق إذا كان جوزى وله لا وهو جوزى فعلا بس انا عايزاك تعرف حاجه مهمه لما هتحب بجد هتنسا انك فى يوم لتمنيت تتجوزنى انا وبعدين انت مش بتحبنى انت بس مبهور ومعجب بيا مش اكتر وده مخلنى مبسوطه اوى على فكره انى قدوه ليك انا فخوره اني قدرت فى يوم اوصل انى تبقا قدوه لحد لكن انا محدش بيحبنى بجد لا انت وله حتى حمزه.
حسين:امال اتجوزتيه ليه مش المفروض نتجوز إلى بنحبهم وبيحبونا حلا قالتلى كده عشان كده هى اتجوزت نادر.
ملك بابتسامه:نادر وحلا غيرى حلا كانت بتحب نادر من زمان حتى من قبل ما و يعرف انها عايشه اساسا ش فاكر كانت بتتفرج على صوره فى المجلات وبس عمرها ما خططت انها ممكن تقابله بس القدر كان ليه رأى تانى وانا كمان مكتوب ليا انى احب واتكسر واحاول ابقى قويه من تانى فهمتنى مش عايزاك تزعل انا هفضل زى مانا على طول وهستناك لما تكبر واشوفك هتختار تتجوز مين بس يا رب تكون حلوه من جواها.
حسين:ازاى حلوه من جواها
ملك:يعنى تبقا طيبه وتحب الخير للناس مش بتاذيهم فهمت
حسين:مش شريره يعنى.
ملك:بالظبط.
حسين:وهعرف منين بقا انى بحبها
ملك:بص انا مش عارفه بس بابا كان بيقولى زمان لما بسأله أنه عرف أنه بيحب ماما لما قلبه دق جامد ليها يعنى لما كانت تمسك ايديه كان يحس بفرحه كبيره وقلبه يدق جامد كمان بابا كان بيشوفها فى كل مكان حتى لو هى مش موجوده كان بيتخيلها جمبه الاول كان خايف بس بعدين اتعود على كده وساعتها عرف أنه مش هيعرف يعيش من غيرها
حسين:قصه حب جميله
ملك:مش كده انا كان نفسى اعيش زيها بس تقريبا مش مكتوبالى
حسين:متياسيش اكيد هتعيشى زيها
ملك بابتسامه:مين عارف بكره مخبيله ايه المهم انكمش زعلان منى.
حسين:لا مش زعلان منك انا كنت مضايق انى صغير بس خلاص فهمت.
ملك:أن الحب هو إلى بيدور علينا مش احنا إلى بندور عليه وهيجيلنا هيجيلنا بس منتسرعش
حسين هز رأسه بابتسامه:يبقا انتى بقا هتبقى صحبتى مش حبيبتى
ملك:يخساره انت محظوظه إلى هتبقا حبيبتك بس صديقتك مش وحشه برضو
حسين:نخرج
ملك:نخرج
كان حمزه واقف وبيسمعهم بابتسامه من بعيد بس لما عرف انهم خارجين بعد عنهم كأنه مسمعش حاجه
ملك خرجت:حلا احنا هنمشى بقا الوقت أتأخر.
حلا:بس ابقى تعالى
ملك :اكيد ابقى اتصلى بيا بس سلميلى على نادر بقا سلام.
حلا:سلام.
مشيو ملك بالعربيه
ملك:طيب اوى حسين
حمزه:فعلا وصريح وده عجبنى جدا
ملك:حسين مش بيحب الكدب عارف لو كان كبير وحبنى كان هيبقى احسن بكتير ليا لانى انا بحب الصراحه
حمزه:بس ساعات الصراحه بتوجع
ملك:بس مع الوقت بتبقا مريحه وكلها طمئنينه فكره ان إلى بتحبهم مش بيكدبو عليك ابدا ده بيديك ثقه كبيره.
حمزه:لو كان طارق قال الحقيقة كنت سامحتيه.
سكتت ملك شويه وقالت:مكنش بس على الاقل مكنش هيصغر فى عينى انا برضو بشر فى حاجات كتير مش بقدر اسامح فيها.
حمزه سكت لحد ما وصلو الفيلا.
دخلو وكل واحد جواه كلام كتير بس مش عارف يقوله
ولاء بعياط:ملك جدو.
استووووووب
بتعيطى ليه يا حزينه هتعرف البارت الجاى
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
الرواية كاملة اضغط على : (رواية زواج عنيف)
