رواية زهره الفصل الحادي عشر 11 بقلم سيمو مو

رواية زهره الجزء الحادي عشر

رواية زهره البارت الحادي عشر

رواية زهره الحلقة الحادية عشر

بعنوان جت سليمه
عاصم بزعيق: ازااااي مدخلين واحد مش عارف يسحب د*م يعني وبعدين منا سايبها زي الفل ارجع القيها فى العمليات تاني
الممرضه: معلش حضرتك اهدا بالله عليك علشان يعرفو يشوفو شغلهم جوه
عاصم: اقسم بالله لو مراتي حصلها حاجه ما هسيبكم كلكم والممرض ده انا همـ’ـوته ابعدي بقا عن وشيييييي😡
عدا ربع ساعه والدكتور طلع يجري ف عاصم كلمه
عاصم: مراتي مالها ي دكتور انطق
الدكتور: محتاجه نقل د*م بسرعه فصيلتها O
عاصم: اه اختي … قاطعهم الممرض احمد وقال: انا ي دكتور هتبرعلها بسرعه
عاصم: ي دكتور انا اختي نفس فصيلتها هكلمها تيجي بسرعه
الدكتور: مينفعش ي استاذ احنا عايزين حالا لان الجر*ح مش بيوقف
عاصم: طيب ياريت بسرعه علشان لو مراتي حصلها حاجه مش هسيبكو
الدكتور: حاضر
عاصم: اما اشوف اخرتكو .. الدكتور سحب منه كيسين د*م وطبعا احمد هبط ف لحقوه ب عصير واكل والحمدلله نقلولها الد*م والجر*ح وقف بس كان طبعا مغـ’ـمى عليها وعدا ساعتين.
عاصم: دكتور عدا ساعتين ومافقتش فى اي
الدكتور: متقلقش ي عاصم بيه هى نز*فت كتير ف طبيعي تبقا تعـ’ـبانه ونايمه كتير بس متقلقش آخرها ٣ ساعات وتفوق إن شاء الله واحنا كل شويه بنخش نشوفها وخليك بردو معاها
عاصم: حاضر شكرا ي دكتور
الدكتور: العفو ع اي .. وخرج الدكتور وجه وراه الممرض احمد ف استأذن عاصم انه يدخل
احمد: سلام عليكم
عاصم: وعليكم السلام
احمد: الف سلامه ع مرات حضرتك وإن شاء الله تقوم بالسلامه
عاصم: الله يسلمك وشكرا ليك علشان اتبرعتلها
احمد: الشكر لله حضرتك اي حد غيري هيعمل كده
عاصم: بس انت اشمعنا اللي عملت كده اشمعنا مش حد غيرك من الممرضين او الناس اللي قاعده اتبرع مع انهم كانو سامعين؟
احمد اتوتر وقال: عادي حضرتك واحده بتنـ’ـزف قدامي وفصيلتها زيي متبرعش ليها يعني اكيد لا
عاصم: اممم طيب يعم شكرا مره تانيه
احمد: الشكر لله عن اذن حضرتك .. ومشى وهو مخنـ’ـوق جداا منه وكانه عايز يتعارك معاه ب اي طريقه بس هو مش عارف ليه مش طايقه من ساعه ما شاف زهره ، يكونش احمد … الله اعلم
…
بسمه: ي ماما اصحي بقا ابنك ومراته محجوزين فى المستشفى وانتي نايمااااااااااااا
صابرين: اي بتقولي اي مستشفى اي انطقي ي بت
بسمه: اهدي كده هاتي ودنك الله أكبر الله أكبر
صابرين: اتلمي ي بنت الجز*مه وانطقي عاصم وزهره جرالهم حاجه
بسمه: اه زهره بس هى كويسه متقلقيش ي امي
صابرين: انتي ابت عايزه تجننـ’ـيني ها قولي زهره مالها وعاصم .. وحكيتلها اللي حصل وكانت زعلانه جدا
صابرين: لا انا عايزه اروح اشوفهم دلوقتي روحي صحي اخوكي يلا
بسمه: مينفعش ي ماما عاصم قالي بكره مش النهارده
صابرين: وليه بقا مش النهارده يبقا كده فى حاجه ومخبيها ابني ونا عارفاه قومي قولت صحي اخوكي يودينا سامعه ولا لا
بسمه: حاضر ي ماما براحتك .. وراحت تصحي محمد وحكيتله ولبسو كلهم ووصلو المستشفى وسألو الممرضه عن الاوضه
صابرين: عاصم حبيبي
حضنها جامد وهو خايف وقال: ادعيلها ي ماما بالله عليكي مش عايزه تفوق
صابرين: الله انت مش قولت يابني لـ بسمه انها بقت كويسه اي حصلها تاني
عاصم: هفهمكو بس اهدو عليا صحيح اي اللي جابكو النهارده
بسمه: امك مرضيتش تظبر وبعدين كويس علشان نعرف اللي حصلها تاني
محمد: تعالى بره ي عاصم عايزك
عاصم: طيب خليكو معاها هنا
صابرين: لا انت تحكيلي اللي حصل للبت ي عاصم ماليش فيه
عاصم: ي حبيبتي حاضر هحكيلكو بس مش وقته دلوقتي .. وطلع مع محمد بره يتكلمو
محمد: عملت اي للبت ي عاصم
عاصم: معملتش حاجه يابني من اللي فى دماغك انا جبت كوارع بس وداقتها بس جالها تسـ’ـمم ف جبتها المستشفى بعدين خرجت رجعت لقيتها دخلت العمليات وعايزه نقل د*م
محمد: لا فهمني براحه كده يعم .. المهم بعد ما حكاله كل حاجه دخلو ليهم تاني وكانت زهره صحت
زهره: عاصم فينك كل ده
با’سها من دماغها وقعد جمبها وقال: حمدالله ع سلامتك ي حبيبي انتي كويسه دلوقتي
زهره: اه الحمدلله عايزه امشي من هنا بقا
عاصم: حاضر ي زهرتي هنمشي
زهره: كل شويه يحصلي حاجه وحاسه همـ’ـوت
عاصم: بعد الشر عليكي ي عمري ماتقوليش كده تاني إن شاء الله مش هيحصل حاجه تانيه صدقيني ونا هقول للدكتور عايزين نمشي ولو فى ممرضه تيجي البيت وتخلي بالها منك يبقا كويس
زهره: اه ياريت ي عاصم
عاصم: خلاص ي زهرتي هروح اشوف الدكتور واجيلك تاني عايزه حاجه اجيبهالك
زهره: عايزه اروح واكل وانام علشان تعـ’ـبت اوي
عاصم: من عنيا ي روحي اجبلك تاكلي اي
زهره: اي حاجه المهم اكل
عاصم: حاضر هسال الدكتور واجيبلك .. وطلع بره يكلم الدكتور
عاصم: ممكن اخرج مراتي ي دكتور ولو فى ممرضه تيجي تتابعها لأنها زهقت من المستشفى
الدكتور: مراتك لسه مكملتش يوم بحاله فى المستشفى ي استاذ عاصم لحقت تزهق
عاصم: ما هى مش بتحب المستشفى وكده وبتخـ’ـاف من اي حاجه
الدكتور: خلاص تمام هى الحمدلله بقت كويسه تقدرو تمشو ومش محتاجه ممرضه بس لو حصل اي حاجه تجيبها فورا
عاصم: تمام ي دكتور فى اي تعليمات او كده
الدكتور: اه هكتبلك الروشته ثواني .. اتفضل دي كل حاجه ياريت تلتزم بالتعليمات
عاصم: تمام شكرا ي دكتور .. وطلع بره المستشفى يجيبلها ساندوتشات وعصاير وحلويات ورجع
عاصم: يلا ي زهرتي عايزه تاكلي ولا نروح الأول
زهره: نروح يلا بسرعه
صابرين بضحك: براحه بس اهدي نلبسك الأول ي حبيبتي
زهره: اه صح طب يلا بسرعه
عاصم: خوديها ي ماما انتي وبسمه ولبسيها واحنا هنستنى هنا
بسمه: ماشي تعالي ي مرات اخويا
زهره: قوام كده
بسمه: اه طبعا .. بعد ما خلصو طلعو
عاصم: خدهم ي محمد فى العربيه واستنوني اخلص الحساب
محمد: ماشي تعالو يلا
عاصم: لو سمحت عايز ادفع الحساب
الممرضه: تمام اتفضل حضرتك .. بعد ما خلص جه يطلع لقى حد بينادي عليه
احمد: استاذ عاصم استاذ عاصم
عاصم: ايوه
احمد: اي رايح فين ومرات حضرتك مش فى الاوضه ليه
عاصم: اي حضرتك ولي أمرها او حاجه؟
احمد: انا اسف بس اصلي خبطت ع الباب محدش فتح ف دخلت ملقيتش حد ف قلقت
عاصم: هنروح خلاص فى حاجه
احمد: بس هى لسه تعبـ’ـانه
عاصم: الدكتور قال مراتك كويسه تقدر تاخودها وانت ممرض يعني مالكش حق تقول تعبانه او لا ها عايز حاجه
احمد: لا ..
عاصم: ممكن امشي بقا مراتي وأهلي مستنيني
احمد: اتفضل حضرتك .. ومشى وسابه وكان احمد متعصب اوي منه
احمد: انا مش فاهم هو عاجبها ع اي ده كمان باين شكله كبير اوووي عليها .. مااشي انا هوريك ي عاصم انت
ومشى يكمل الشيفت بتاعه علشان يروح.
زهره: ياترا بابا عامل اي دلوقتي
بسمه: نايم وفى سابع نومه وميعرفش اصلا ي حبيبتي
زهره: طب الحمدلله بلاش حد يقوله بالله عليكو علشان مايقلقش قولوله بطني كانت وجعـ’ـاني بس بس
صابرين: حاضر ي حبيبتي
عاصم: يلا وصلنا ي جماعه استني ي زهره علشان اشيلك ولا تقدري تمشي
زهره: لا مش قادره والله
عاصم: خلاص تعالي يلا .. وشالها وطلعو فوق ولما خرج من الحمام وجه يدخل اوضه زهره امه وقفته
صابرين: عاصم تعالى هنا
عاصم: نعم ي حبيبتي
صابرين: متنامش مع البت
عاصم: ليه
صابرين: كده انتو لسه اتجوزتو محدش يعرف انكو اتجوزتو لسه
عاصم: بس كده كده هى مراتي
صابرين: ي حبيبي مينفعش بردو انتو مأشهرتوش لسه
عاصم: ماما حبيبتي متخافيش مش هعمل حاجه اتطمني
صابرين: طيب يابني انت حر تصبح ع خير
عاصم: وانتي من اهل الخير ي حبيبتي روحي صلي ونامي بسمه نامت ولا لا
صابرين: اكيد انت مش عارفها يعني
عاصم: امم يلا طيب .. ودخل الاوضه وقفل وراه
زهره: كنت بتكلم مامتك
راح قعد جمبها ع السرير وقال: اه عرفتي منين ي زهرتي
زهره: شوفتك كنت هتجيلي وهى نادت عليك
عاصم: اه كلمتني ومشت تصلي المهم انتي وحشاني اوي اوي
زهره: بس بقا عيب
عاصم: عيب اي بقولك وحشتيني فين العيب😂
زهره: انت بقيت قليل الادب ي عاصم
عاصم: قلب عاصم اعمل اي طيب
زهره: ناكل يلا
عاصم: ناكل اي ده اكلك انتي ي حبيبتي انا كلت خلاص
زهره: انت كلت حاجه ما انت سيبت الكوارع وروحنا المستشفى
عاصم: ي نهار ملحوس فكرتيني الكوارع فى اوضتي كل ده …
زهره: افيييييه اكيد الريحه مقر*فففه
عاصم: مش بايت فيها هنام معاكي هنا بقا
زهره: يالهوي طب نام من غير قله ادب ياريت
عاصم: حاضر ثواني اروح ارميها واجي .. شويه وجه
زهره: بتقفل الباب لييييه
عاصم: علشان ننام ي قلبي
زهره: لا انا خا*يفه كده
عاصم: خا*يفه مني ي زهرتي
زهره: اه ي عصوم
عاصم: قلب عصوم من جوه انتي
زهره: انت بتحبني ليه مع اني أصغر منك بكتير
عاصم: صدقيني معرفش ليه انا فجأه كده حبيتك يمكن كمان من اول مره شوفتك فيها
زهره: لما وقعـ’ـت وانت مسكتني
عاصم: اه كنتي زي الملاك ومازلتي الصراحه
زهره: طب يلا خودني فى حضنك علشان انام
عاصم: تعالي ي زهرتي .. خدها فى حضنه وراسها ع قلبه ونامو💜
بتحبو مين اكتر عاصم ولا زهره؟ 🥹💜💜