رواية رساله الى أحدهم الفصل الثاني والعشرون 22 بقلم هبة أحمد
رواية رساله الى أحدهم الجزء الثاني والعشرون
رواية رساله الى أحدهم البارت الثاني والعشرون
رواية رساله الى أحدهم الحلقة الثانية والعشرون
الحاجة حميدة / عارفه و متأكدة انك بتعامليهم احسن من امهم ربنا يرحمها و يغفر لها
فرح / عمر ما حد هيكون زى الام ربنا يغفرلها ويرحمها اكيد كانت عندها امنيات كتير و امل انها تشوف ولادها احسن ناس
الحاجة حميدة / هيكونوا احسن الناس بوجودك انتى و فهد
نرجس / الصراحة عمى فهد انسان كويس مش عارفه هو عمل كده ليه
بدور / يلا ياولاد شكل الاستاذ اللى واقف جنب العربية تبع أبلة فرح
عمر / حضرتك الست بدور
بدور / ايوه انا و دول ولادى مدحت و ده ياسين و القمر دى ياسمين اركبوا ياولا مع خالكم
عمر / نورتوا اتفضلي اركبى و أخدهم لعند فرح اللى اول ما شافت بدور ارتمت فى حضنها وقعدت تبكى جامد
بدور / كفايه ياقلبى اهدئ
فرح / مسكت الأجندة وكتبت كنتى وحشاني بجد
بدور / و انتى كمان والله هو مفيش اكل
الحاجة حميدة / ازيك يا بتى نورتى بيتك
نرجس / سلمت على بدور و دخلت المطبخ تحضر الغدا
عمر / انا تحت ياستى
الحاجة حميدة / رن على حمزة علشان يتغدا ونمشى
عمر / نتغدا لما نروح انا تحت
بدور / انا مش بتكسف اكل ادام حد تعالوا اتغدوا معانا انا ممكن اعمل سندوتشات اى حاجة ليه انا و الولاد
الحاجة حميدة / ليه يابتى انتى فى بيت اختك
فهد / خارج من الشركة وجد حمدان ابو فرح واقف بجانب البوابه فجرى عليه انا عاوز اشوف بنتى هى وحشتني
مهند / بنت مين
حمدان / بنتى فرح اللى انت اتزوجتها و اخدتها انا لازم اعرف طريق بنتى انا روحت لسكنك و سألت وعرفت انها مش معاك بنتى فين
فهد / للامن الواقف على البوابه امسكوه عوزه يبات فى التخشيبه الليلة اتصرف يازكى
زكى رئيس الامن / حاضر تحت امرك واتنين من رجال الامن مسكوا حمدان و ضربوه
فهد / محدش يضربه انا عوزه يشرف فى التخشيبة و التهم كتير فاهم يازكى
زكى رجل الأمن / حاضر يا افندم
فهد / انا ماشى و انتم اعملوا اللازم
حمدان / ابوس ايدك بلاش بهدله انا ماشي ومش هتشوف وشى تانى
فهد / لما تتأدب الاول و تركه و ركب عربيته و مشى
بدور/ بتكتبى ايه ياقمر
فرح / مجرد كلام و خلاص
بدور / ممكن اقرأ كلامك فاكرة لما كنتى بتكتبى خواطر و حكايات كانت جميلة الا راحت فين
فرح / سبتهم فى شقة ستى و خالك كريم باعهم لعمك هندى بتاع الفلافل
بدور / ليه ما اخدهمش معاكى حرام عليكى دكانوا حكايات ولا فى الحقيقة
فرح / هو انا كنت لاقية لنفسى مكان علشان اخد حاجة معايا دهدومى كريمة رميتهم من البلكونه
بدور / ما انتى اللى خايبه ليه ما طردهمش من شقتك و قعدتى فيها
فرح / لا كنت هاقدر عليهم و لا كان هينفع اطرد اللى اسمه ابويه و الولاد الصغيرين
بدور / طول عمرك طيبة و الطيب الناس بتحط عليه وجامد
بعد حبس حمدان أربعة أيام فى الحجز راحت كريمة لفهد وفضلت تتحايل عليه علشان يخرج حمدان
فهد / انا هاخلى محامى الشركة يرفع عليكم قضية مستعجله لتمكين فرح من شقتها و هتترمى فى الشارع انتى و ولادك و فرح هتبيع الشقة
كريمة / ابوس ايدك بلاش نترمى فى الشارع انا اللى هاتبهدل بالولاد هو ساعتها هو هيروح عند أخته
فهد / مليش صالح بكلامك ده كل المطلوب مش عاوز اشوف طيف زوجك واى حد فيكم
كريمة / أو……..
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية رساله الى أحدهم)
