رواية رابونزل الصعيد الفصل الرابع 4 بقلم مروة أحمد
رواية رابونزل الصعيد الجزء الرابع
رواية رابونزل الصعيد البارت الرابع
رواية رابونزل الصعيد الحلقة الرابعة
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
رعد :انتى ي بت عميه مش بتشوفى
البنت: بقوه انا بردو اللى عميه ولا انت اللى ماشي بتحب فى المخروب اللى في يدك ده
رعد :شكل لسانك طويل وهقطعهولك
البنت :بتحدى لو جدع اعملها كدا
رعد :أخفى من وشي بدل ورب العرش ادفنك هنه ومحدش يعرفلك طريق
البنت :لسه هتتكلم
رعد :بأعلى صوت عنده قولت اخففففففففى
البنت :فى لحظه اختفت من أمامه
رعد :ايوه كده نسوان مبتجيش غير بالشخط والتخويف ”
********************************************
خديجه :اتاخرتى لى كدا يا روح؟؟؟
روح :مفيش كان فيه واحد كدا متعرفيش تفرقي بينه وبين الح**
خديجه :يخرب بيتك ياروح هتموتينى بدرى من طول السان اللى انتى فيه ده اى مش هتكبرى بقااا
روح :لا لسه شويا 😂😂
المهم قوليلى بقا هتسافرى أمته انتى ومصطفى ؟!
خديجه :بهم بعد الفرح ان شاء الله
روح :فُكى كدا وان شاء الله خير يا حببتى
خديجه :عندك حق “رب الخير لا يأتى الا بالخير ”
روح :قومى بقا على شان نلبس قبل ما تيجى الحربايه اللى بره دى’
خديجه :عندك حق والله يلا ي روحى
اى رايك فى الفستان بقا يا روحى ؟؟
روح :قمر ي رابونزل ”
خديجه :ياااااه من زمان ومحدش بقا يقولى الاسم ده
كان مصطفى ديما يناديني بيه بداءت الدموع تتجمع فى عيونها
روح :لا يا ديجه وحياتك مش وقت عياط دلوقت الكل مستنى تحت يلا بقاا”
خديجه :يلا يا حببتى .
********************************************
كان يقف اسفل الدرج ينتظر من خطفة قلبه من اول ان رآها ”
فلاش باك
اكبر يا مصطفى بتحب عيله بضفاير؟؟
مصطفى :يا بووووى انا مش بحبها وبس د انا بعشجها وبعدين تعال هنا صغيره اى وبضفاير اى انت مدريش ان البنات كباره وفى لمحه عين تبص تلاجى البت منيهم كبرت وبجت عروسه يا صحبى ‘
عوده .
تنزل من على الدرج ومع كل خطوه تخطوها كان قلبه يدق مثل دق طبول الحرب ‘
عوضين :مصطفى دى امانتى ليك يا ولدى حافظ عليها اوعا تضيعها ولا تسيبها فى يوم من الايام
مصطفي:فى عيونى يا حج عوضين انت هتوصينى على روحى فى حد يقدر يعيش من غير روحه ”
كاد قلبها ينخلع من داخل صدرها
مصطفى :قبل جبهتها وهمس “بحبك يا رابونزل قلبى ”
خديجه :بكسوف بس بقاا ‘وقد أصبحت وجنتيها تشبه حبة الطماطم ”
وفى هذا الوقت كان يتذكر الرعد ما حدث بينه وبين ذات اللسان الطويل كما لقبها بهذا اللقب عندما غادرت”
روح: يا نهار اسود اى اللى جاب الكائن ده هنا ؟؟
رعد :ذهب فى الاتجاه التى كانت تقف فيه ،
روح :انت مش مكفيك اللى عملته بره جاى كمان لحد هنا !!”
رعد :انا اللى جاى لحد هنا ده بيتى انتى اللى اى جايبك اصلا ؟؟
روح :انا انا صحبببت خديجه ‘
رعد : بخبث حلو شكلنا هنستمتع ”
********************************************
انتها الفرح بكل ما يحمل من حب وحقد من القريب قبل الغريب ”
دخل مصطفى وخديجه الى الشقه
بداء مصطفى يق*ترب من خديجه
خديجه :مصطفى ابعد
مصطفى :لا
خديجه :بداءت تنظر داخل الغرفه إلى أن وجدت طبق به بعض الفواكه وسكينه ،
بداءت خديجه تمد يدها الى ان أمسكت بالسكين ”
وووووووووووووووو
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية رابونزل الصعيد)
