رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل العشرون 20 بقلم آية طه
رواية ذات 17 عاما ولكن الجزء العشرون
رواية ذات 17 عاما ولكن البارت العشرون
رواية ذات 17 عاما ولكن الحلقة العشرون
ولا جبتلى العروسه اللى قولتلى عليها ومع ذلك رحتلك علشان العب معاك واقعد علشان كنت وحشنى اوى بس انت طردتنى ياوحش وانا من يومها زعلانه منك.
جاسر بفرحه:كنت ايه وحشك انتى قولتى كنت وحشك.
رهف:ايوة كنت وحشنى علشان كان بقالك فتره فى اوضتك ومش بتطلع منها.
جاسر:حقك عليا انا كنت حمار انا لو اعرف انى كنت وحشك ولا كنتى جايالى علشان تلعبى معايا مكنتش عملت كدا ابدا كنت اخدك فى حضنى ومسبتكيش ابدا.
رهف:يعنى انت دلوقتى بقيت حلو ياعثل.
جاسر:من النهارده مفيش غير حلو بس يابنوتى الصغنونه.الحمدلله ان لسه عاده كلامك وانتى نايمه لسه فيكى ومبطلتهاش والا كنت عرفت ازاى الكلام الحلو دا وباس راسها وشال ايده وخرج وذهب على غرفته مبتسم فرحان وغلبه سلطان النوم.
فى الصباح التالى على سفره الفطار كل العائله متواجده وجاسر نازل على السلم صبح على الجميع وجلس بجوار رهف على غير العاده ومال اليها.
جاس:صباح الخير يابنوتى الصغنونه.
رهف ابتسمت بخجل:صباح النور ياعثل.
نظر اليها بعيون حالمه وهى خجلت ونظرت الى طبقها وتاكل.
الجد:ايه يارهف مرحتيش المدرسه ليه النهارده.
رهف:هقولك بعدين ياجدو بس بعد اذنك عايزاك انت وجاسر فى موضوع بعد الفطار.
نرمين:خير يارهف يابنتى انا شايفه انك مخليه ابنى ولا يكون سكرتيرك ياحبيبتى لو تعرفي بس لو انتى ناسيه هو عنده شغل ومشاغل مش فاضي للعب العيال دا ياماما هو مش امك عايزاه معاكى فى اى حته وفى اى وقت وبعدين خطبيته مش بتلاقي وقت تقعد معاه بسببك ودا ميرضيش ربنا.
رهف بذهول نظرت لجاسر:خطيبتك انت خاطب.على العموم انا اسفه يامرات عمى انتى عندك حق انا هعتمد على نفسي ومش على حد تانى بعد اذنكم.
قامت من على السفره مسك جاسر ايديها ونظر لوالدته
جاسر:انتى ليه بتتكلمى كدا مع رهف ياامى وبعدين مين دى خطيبتى انا مخطبتش حد.
نرمين:انت نسيت ياحبيبى مش انا قولتلك هخطبلك خلود بنت خالتك.
رهف:سيب ايدى.
وشدت ايديها وتطلع مسكها جاسر تانى.
جاسر:من فضلك استنى فى سوء فهم.
رهف:مليش علاقه فى سوء فهم ولا لا انا مالى.
جاسر:انتى مالك ازاى مش احنا صحاب يبقى سوء الفهم لازم يوضح علشان ميبقاش فيه زعل.
رهف:الصحاب مش بيكدبو ياابيه.
جاسر بعصبيه:ابيه تانى وبيكدبو وكمان فى جمله واحده انتى اختبرتى صبري بمافيه الكفايه تعالى.
ومسكها من درعها وشدها للسفره تانى ونظر لها.
جاسر:لو اتحركتى من هنا قبل مااخلص كلام ماتلوميش غير نفسك سامعه.
رهف تهز راسها بخوف والم من درعها.
جاسر:ها ياامى كملى اللى انتى كنتى بتقوليه.
نرمين:ها ايه اه انا قولتلك انى هخطبلك خلود بنت خالتك وكلمتك خالتك ووفقت.
جاسر:تمام اوى حضرتك فاكره لما عرضتى عليا الامر انا قولت ايه.
نرمين:اه قولت عايز وقت تفكر.
جاسر:لا ياامى انا قولت مش موافق وحضرتك معملتيش لكلامى اعتبار وروحتى بردو تكلمى خالتى قادر افهم دا ومعنى ايه.
نرمين:مهو بصراحه كدا انت مش هتتجوز غير بالطريقه دى وانا تعبت معاك انى اقنعك تتجوز من زمان عايزة افرح بعيالك قبل مااموت وبعدين دى بنت خالتك عارفينها كويس وانا اللى مربياها ومش هتلاقى واحده تانيه تحبك وتخاف عليك زيها.
جاسر:يعنى انتى عايزة تفرحي بيا.
نرمين:بصراحه كدا اه.
جاسر:وتجوزينى.
نرمين:ايوة واشوف عيالك واشلهم قبل ما اموت.
جاسر:يعنى لو عملت كدا انتى هتبقى فرحانه وراضيه عنى.
نرمين:ليوم الدين بس انت فرحنى.
جاسر:وانا اقدر اكسرلك طلب ولا ازعلك ياست الكل.
نظر جاسرلرهف.
جاسر:روحى بوسي ايدك حماتك يارهف.
فريد ونرمين وحتى الجد ورهف اتصدمو من اللى قاله جاسر.
جاسر:مالك واقفه متسمره فى مكانك كدا بقولك روحي سلمى على حماتك يلا.
راحت رهف تقرب من نرمين.
نرمين:استنى عندك متتحركيش.انت بتقول ايه ياجاسر يابنى انت بتهزر معايا صح.
جاسر:لا طبعا طلبتى انى اتجوز علشان ارضيكى وافرحك وانا اتجوزت اهو مش فرحانه ليه بقى معلش هى الصدمه بس فى الاول.
نرمين:انا قولت تتجوز خلود مش دى اقول انا ايه لخالتك دلوقتى.
جاسر:متطمعيش ياامى اتجوز واللى تختاريه احمدى ربنا انى عملتها واتجوزت وبعدين تعملى ايه دى مشكله حضرتك مش مشكلتى مش انتى اللى معملتيش لكلامى اعتبار وحطيتى نفسك فى الموقف دا وانتى عارفه كويس انى مش بتحط ادام امر واقع ياامى انا مش عيل صغير علشان تدبسيه فى جوازه.
نرمين:طب لو انت بتقول كدا علشان انا اتعاملت فى الموضوع دا بالطريقه دى خلاص حقك عليا بس قولى انك بتقول انك اتجوزتها بس علشان تضايقنى.
جاسر:هى الحاجات دى فيها هزار وبعدين لو مش مصدقانى اسالى جدى وهو يقولك.
نظرت نرمين للجد بعيون سائله.
نظر اليها الجد:ايوة فعلا اتجوزو من قيمه اسبوع كدا.
نرمين تقعد على الكرسي بانهيار
نرمين:اسبوع اسبوع متجوز وانا معرفش.
جريت رهف تجيب مايه لمرات عمها.
رهف:اتفضلى ياطنط اشربي المايه دى علشان تهدى.
ترمي نرمين الكوبايه من ايد رهف.
نرمين:تقتلى القتيل وتمشي فى جنازته ايه البجاحه اللى انتى فيها دى تبقى متجوزه ابنى من اسبوع وانا معرفش عملتيها ازاى دى يامايه من تحت تبن هستنى ايه انا من واحده تربيه منال اللى احنا عارفينها كويس معبوده القرش طلعتى لامك بس لا لعبك على فاضي مش هخليكى تتهنى بيه وزقتها وقعتها فى الارض.
راح جاسر على رهف وساندها وقومها ونظر لامه.
جاسر:امى دى مراتى دلوقتى واى اهانه فى حقها تبقى اهانه فى حقى انا كمان علشان الصدمه بس هعدى الموضوع بس لو……
نرمين:بس ايه ياابن بطنى ايه هتربينى ولا هتعمل ايه يعنى هى من اولها كدا هتقويك على امك اول القصيده كفر النحس الشوم.
جاسر:حضرتك مسبتليش قرار تانى.
مسك ايد رهف وطلع وهو على السلم قال لرهف.
جاسر:روحى اوضتك لمى حاجتك وكتب المدرسه وكل حاجه واستنينى فيها.
رهف:ليه هروح فين.
جاسر:بعدين هتعرفي واغسلى وشك ومشوفكيش بتعيطى تانى فاهمه يلا بسرعه.
ذهب جاسر لغرفته هو ايضا ولم اشيائه وذهب الى غرفه رهف واخذ الشنط ونزل.
امام نظرات العائله المدهوشه من الشنط وافعال جاسر.
الجد:انتو وخدين الشنط دى ورايحين فين.
جاسر:هنروح مكان تانى اقدر اسيب مراتى فيه وانا مطمن وتكون ماما هديت شويه واستوعبت الموضوع ومش هرجع الا لما تكون متقبله مراتى بعد اذنك ياجدى.
مسك رهف ومشو.
كل دا ورهف مصدومه من اللى بيحصل لدرجه انها مش قادرة تتكلم ولا تقول حاجه حاسه انها فى حلم مش حقيقه.
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية ذات 17 عاما ولكن)
