رواية جحيم ادم الفصل السابع عشر 17 بقلم إسراء محمد
رواية جحيم ادم الجزء السابع عشر
رواية جحيم ادم البارت السابع عشر
رواية جحيم ادم الحلقة السابعة عشر
رهف: اسفه ي مالك مخدتش بالى منك
مالك: ممكن نتكلم شويه ي رهف
زين اتدخل فى الحوار: رهف عندها مذاكره كتير ومش فاضيه يلا رهف على اوضتك
رهف: حاضر ي زين
طلعت رهف ومالك بص ل زين بحزن وبعدين بص ل فيروز والدموع متجمعه ف عيونه وسابهم ومشى
فيروز: يا زين مالك هيتغير والله اديلو فرصه
زين: لما يبقى يتغير يا فيروز ولا عايزانى اديلو اختى اللى حته منى عشان يأذيها ويضيعها مننا كلنا بغباءو وتهوره
فيروز: نا اسفه ي زين مش هتدخل تانى عن اذنك
زين بصوت مسموع: انت غبى كدا لى وهيا ذنبها اى يعنى
ملك من وراه: مالك هيتغير يا زين دلو مكنش اتغير اصلا كلنا شايفين دا الا انت متنساش ان مالك توأم فيروز وهو اكتر واحد بيخاف عليها وبيحس بيها حتى اكتر منك وهيا اول سبب هيتغير عشانو
زين: هيتغير لنفسو ي امى مش لينا
ملك: هيتغير لنفسو ولعايلتو ول رهف يا زين
زين: نا مستحيل ادى اختى للحيوان دا
ملك بعصبيه: الزم لسانك يا زين
مالك من وراهم: هو معاه حق يا عمتى نا غلطان واستاهل عن اذنكو وسابهم ومشى
ملك ل زين: عجبك كده ي استاذ اهو سمعك
زين: هو اللى غلطان بتحطى الحق عليا انا لى بقا انا مالى هو اى حد يغلط ف البيت دا الحق يتحط على زين انا طالع اوضتى سلام
ملك ف نفسها: صدقت ي ادم لما قولت اننا معرفناش نربى ابننا صح
عند مالك
قاعد على السرير ف اوضتو وزعلان وكاتم دموعو بالعافيه الباب خبط
رد بصوت مخنوق: ادخل
دخلت رهف ومالك اتفاجأ لما شافها اتعدل فى قعدتو
رهف: انت قولتلى تحت انك عاوز تتكلم معايا وانا سامعاك اهو ي مالك
مالك: لو خايفه منى ممكن نخرج نقعد بره
رهف دموعها نزلت ومالك جرى عليها ومسح دموعها
مالك بلهفه: اى اللى حصل بتعيطى لى
رهف بدموع: انت اكتر حد كنت بطمن معاه. دلوقتي بقيت بخاف منك دايما بدعى انك تكون احسن من كده بس انت بعمايلك خسرت كل اللى حواليك اولهم انا ي مالك نا معرفش انت عاوز تتكلم ف اى بس مفيش حاجه هتغفرلك عمايلك شوف انت كنت عاوز تعمل اى ف بنت الناس اتردلك ف اختك ف نفس اليوم لولا ستر ربنا ان زين لحقها عاوزنى انا كمان يحصلى نفس دا نا بقيت خايفه اقرب منك ي مالك
مالك قرب منها وحضنها: ممكن تهدى والله انا اتغيرت وبعدت عن كل الشباب اللى كنت اعرفهم وعن كل الحجات الغلط اللى كنت بعملها مسحت كل ارقام البنات اللى عندى لغيت كل الغلط اللى كان ف حياتى والسجاير دى مستتد ابطلها كمان بس عشان خاطري متتغيريش عليا انا مش هقولك انى بحبك والكلام دا انا محتاجلك ف حياتى ومحتاج وجودك جنبى انتى هتكونى ليا الدافع انى اتغير اكتر عشان خاطري متبعديش عنى
رهف خرجت من حضنو: طب وزين دا مش طايق يسمع صوتك حتى
مالك: عارف الكلام دا كلو وانا هصالحو بطريقتى زين ميقدرش يزعل منى هو اكتر واحد عارف اللى جوايا هو بس مش طايقنى لانو كان هيخسر روز بسببى وانتى عارفه روز بالنسبه ل زين اى
رهف: وانا بالنسبالك اى
مالك: انتى طوق نجاه بالنسبالى ي رهف الحاجه الحلوه اللى هتخلينى اعيش حياتي مظبوط من تانى انا بحبك اووى علفكره ومش عارف انا ازاى كنت هاملك كده حقك على عينى
رهف: وانا كمان
مالك: انتى كمان اى
رهف بخجل: بحبك ي مالك
مالك شدها عليه وقربها منو قوى وباسها بشغف وفرحه رهف اتصدمت بس استسلمت لي
الباب اتفتح بهدوء وكانت رحمه وهما مسمعوش صوت الباب وهو بيتفتح
رحمه بصدمه: انتو بتعملو اى
رهف بعدت عن مالك بخضه وطلعت تجرى
مالك: ي ماما كنت بصالح البت قطعتى عليا اللحظه
رحمه ومازلت على صدمتها: اى اللى انت كنت بتعملو دا يبنى دا زين اصلا مش هيوافق عليك لاخته ازاى تعشمها بيك كده
مالك: ملكوش دعوه ب زين انا هصالحو ومتدايقيش رهف بالكلام عشان هتفضل تعيط هيا بدمعه اصلا
عند ادم وملك
ملك نايمه على دراع ادم: نا عاوزه نجوز زين ي ادم
ادم: هقولو ونقول ل عبدالرحمن لو وافق دلوقتي نعمل خطوبه وبعدين نتفق ع الجواز
ملك اتعدلت: طب قوم قولو دلوقتي
ادم باستغراب: مالك مستعجله عليه كده لى
ملك: الواد مش هيتظبط الا اذا اتجوزها انت عارف هو بيحبها ازاى
ادم: هتكلم مع عبدالرحمن بكره ي ملك تعالى نامى دلوقتي
تانى يوم كلهم متجمعين ع الفطار
مالك عمال يغمز ل رهف وهيا مكسوفه ومش عارفه تبص ف عيون رحمه
ادم قاطع الصمت: بقولك ي عبدالرحمن انا عاوز نجوز زين وفيروز بقا معدوش صغيرين
عبدالرحمن: والله اللى تشوفو نشوف فيروز هتقول اى ونحدد
فيروز: نا مش موافقه ي بابا
زين بصدمه: نعم يروح امك مش موافقه على مين
ادم بعصبيه:…
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية جحيم ادم)
