رواية ترويض الأسد الفصل السادس عشر 16 بقلم شيماء عبده
رواية ترويض الأسد الجزء السادس عشر
رواية ترويض الأسد البارت السادس عشر
رواية ترويض الأسد الحلقة السادسة عشر
عاصم : منستش بس اللي بطلبه ده ميجيش حاجه من اللى تحت ايديك .
عفاف : عايز كام يعنى .
عاصم : ٢ مليون جنيه
عفاف بصدمه واتسعت عنيها : ٢ مليون جنيه .مره واحده .ليه تكنش ناوى تهرب .
عاصم : لاء ناوى اخد حقي من ابن الجارحي .
عفاف : سيبنى افكر وارد عليك الزياره الجايه .
عاصم بغضب : هاتفكرى فى ايه .ديه فلوسى انا . هتفكرى تدينى منها ولا لاء ….سكت عاصم بتفكير لمده كام ثانيه وبعدين تابع كلامه . خلاص خلاص . اعتبري نفسك مسمعتيش حاجه منى .وانا هبقا اشوف صرفه تانيه… وقام من مكانه ومشيى .
عاصم لما فكر .خاف عفاف تبلغ عنه .وتوقعوا فى مشكله جديده لأنه شاف فى عنيها الكره والشماته . ولو بلغت عنه هتبقا افسدت على عاصم مخططاته …
فى فيلا الجارحي ***** نورهان فى غرفتها بتذاكر .وحمزه جه قعد جنبها وكان جيبلها صنيه عليها كوب عصير وكيك
حمزه بهزار : ايوه بقا شكلك ناويه تنفسينى .وتبقي معيده .
نورهان بأبتسامه : مش لدرجه دي .وبصت للصنيه .ايه ده ياحمزه هو ده النسكافيه .
حمزه : ممنوع ياروحي . عشان خاطر هيتعبك .وغلط على نورهان الصغيره .
نورهان بسخريه : نورهان الكبيره .محتاجه تركز يا أسد .الامتحانات قربت اوى . وتابعت بقلق .والله انا مش عارفه هامتحن ازاي ياحمزه . انا مرعوبه . ياريتك كنت وافقت أجل السنه ديه .
حمزه : ياحبيبتى فات الصعب كله . وباقي اقل من شهر . هتئجلي سنه بحالها عشان شهر . وممكن متعرفيش تذاكرى برضو .وانتى معاكى بيبى .
نورهان : انا شيله هم السفر اوى . اديك شفت بنفسك اخر مره كنا فى مصر حصلي ايه . وضحي محذراني . انه ميتكررش تانى
حمزه : متقلقيش ان شاء الله مش هيحصل حاجه . هنسافر بالطياره اقل من ساعه ونبقا فى مصر .
فى غرفة عمار وضحي . عمار راجع من شغله .. وضحي كانت نايمه . بس باين على وشها التعب والاجهاد …. عمار دخل الحمام .اخد حمامه وخرج بنصف جسد الاعلى عارى .فتح الدوب عشان يخرج تيشرت .وقع شريط كبسول مانع للنزيف .هو كا طبيب عارف ده بيتاخد امتى وليه . ملامحه احتدت بغضب .راح عند ضحي يصحيها
عمار بغضب : ضحي . ضحي اصحي عايز اتكلم معاكى .
ضحي بصوت نعسان ومتعب : الصبح ياعمار . مش قادره انا عيزه انام .
عمار بتصميم : قومي فهمينى ايه ده …ضحي انتبهت لكلامه .فتحت نص عين . شافت شريط الكبسول .قامت اتعدلت من نومتها .
عمار بغضب : ايه ده . بيعمل ايه عندك فى الدولاب ..
ضحي : اكيد انت عارف ده ايه . وبيتاخد لأيه ..
عمار : اه عارف . بس برضو مش عارف بيعمل ايه عندك فى الدولاب
ضحي : عمار احنا متفقين على فكره .
عمار : متفقين اه . بس متفق معاكي على حاجه معينه . فا حضرتك متتصرفيش من دماغك .
ضحي : المبدء واحد طالما متفقين . مفرقتش اتصرف من دماغي او اخد رائيك . فى الاخر النتيجه واحد
عمار بصوت جهوري .وغضب :لا مش واحد . انا اتفاقي معاكى واضح . نأجل الحمل شويه . بس متفاقتش مع حضرتك تبقي حامل وتجهضي نفسك من غير علمي.
عمار بعصبيه .صوت مرتفع : ومسكها من دراعها بعنف . انتى ازاي تبقي حامل وانا معرفش . وتروحي تجهضى نفسك وبرضو انا معرفش . هو انتى فاكره نفسك راجل البيت .بتاخدى قرارت مع نفسك . فكرانى ايه اهبل .هاثق فيكى ازاي .بعد كده .فهمينى …
ضحي قامت من على السرير بتعب : ياعمار افهمني . انا مكنتش هقدر اوفق بين شغلي وبين الحمل .
عمار بنرفزه : كل الستات بتحمل عادى وهي بتشتغل . وهنروح بعيد ليه .نورهان اهيه .حامل ولسه بتدرس .وبتسافر عشان جامعتها . والدنيا ماشيه ..
ضحي : على اساس انت شايفها كويسه .انا اكتر واحده عارفه هي تعبانه ازاي ومتابعه حالتها .واكتر من مره حملها كان مهدد انه ينزل . بس لولا ربنا ستر …وتابعت بهدوء ياعمار ياحبيبى انت مكبر الموضوع اوى اهدى عشان نعرف نتفاهم .
عمار بغضب : التفاهم ده كان قبل ما تعملي عملتك السوده . دلوقتي مافيش بينا تفاهم ..واخد تيشرت لبسه وخرج من الاوضه ورزع الباب وراه . كان حمزه هو كمان نازل على تحت . نورهان .كانت هتنزل لما شافت عمار خرج من غرفته . راحت لشروق وخبطت عليها . ودخلتلها ..
نورهان : تعالي ندخل عند ضحي صوتهم كان عالي اوى .
شروق بضيق : سمعت وفهمت .ضحي غلطانه يانورهان متنكريش .
نورهان بحزن : عارفه ياشروق .بس كل واحد أدرى بنفسه وبظروفه .
نزل عمار وهو بقمه غضبه وعصبيته ..دخل لمروان وحمزه المكتب .. عمار قاعد عمال ينفخ .
حمزه بص لمروان .
مروان : اهدى ياعم الحمش . وبعدين بتعلي صوتك وتقلقنا ليه .متراعي انه جنبك جيران .قلقت مزاجنا الله يقلق مزاجك .
حمزه ضحك : خلاص يامروان بقا متحملهوش ذنبك ..وتابع مالك ياعمار بتتخانق ليه
عمار بغضب : الهانم .بتتصرف من دماغها .بتاخد قرارات لوحدها وكأني مش موجود . بتلغي وجودى
حمزه : معظم الستات كده بتحب تاخد قرارات مع نفسها .
عمار : مش لدرجه تبقا حامل وتنزل الحمل من غير علمي .
مروان وحمزه بصوا لبعض .بغضب .
مروان : استغفر الله العظيم … الصبر يارب .
حمزه بلوم : انت كمان غلطان ياعمار . طالما من البدايه اديتها مؤشر انك موافق .على تأجيل الحمل . يبقا اتصرفت وكأنك موافق
عمار بغضب : انا اتفاقي معاها كان واضح .تأجيل لفتره معينه .مش لما تبقا حامل تروح تجهض نفسها وكمان من غير علمي . يعنى لا تعرفني انها حامل . ولا تعرفني انها هاتجهض نفسها . ديه مش شيفاني بقا .
مروان : خلاص اهدى . اللى حصل حصل . هي اكيد فهمت غلطتها واكيد ندمانه ….
مع شروق ونورهان فى غرفه ضحي ****
ضحي بتبكي ونورهان بتغمز فى شروق تخف عليها شويه
نورهان : خلاص ياشروق بقا خليكى محضر خير
شروق : اسكتي يابت انتى . مش هرتاح غير لما اطلع كل اللى فى نفسي .. فى ناس عاقله . تعمل عمايلكم ديه . يعنى ايه تأجلي الخلفه . ياهبله .ده رزق من عند ربنا … ما انتى لو كنتي اتشحتفتي شويه . كنت عرفتى قيمة اللى ربنا ادهولك ورفضتيه …. انتى عملتى زي اللى كسب جايزه كبيره اوى . ورفض يستلمها … تسقطي نفسك ياغبيه .انا مش قادره استوعب ..ضحي زادت بكاء ..وتابعت شروق .عيطي .عيطى كمان يمكن ربنا يسامحك على عملتك ديه
نورهان بسخريه : شروق فى جلد الزات مبترحمش .انا غلطت انى دخلتلك عشان نيجي نواسيها ونهديها ..
شروق بحب : انا بعتبركم اخواتي الصغيرين .وبنصحكم عشان بحبكم ..
نورهان بحب : واحنا كمان بنحبك والله . والحمد لله اننا بنعتبر بعض اخوات فعلا
شروق بصت لضحي : قومي يابت ياهبله انتى اغسلي وشك وكفايه عياط بقا..وتابعت شروق . بزمتك ياشيخه مش ندمانه على عملتك السودا ديه …… نورهان وضحي ضحكوا
ضحي ببكاء : ندمت والله وندمت اكتر .بعد كل اللى قولتيه ..
نورهان : ان شاء الله ربنا يعوضك يا حبيبتى .
ضحي بتساءل : تفتكروا عمار .ممكن يسامحنى بسهوله
نورهان : لو زعله زي الاسد .يبقا هاتتعبي كتير
شروق بتأكيد : ولاد عبد الواحد كلهم واحد يختي انتى وهي .
نورهان بعدم فهم : تقصدي ايه ياشروق .
ضحي فهمت قصد شروق : قصدها اني هاتعب …
عدا شهر كمان على ابطالنا ..نورهان بقت فى الشهر السابع وبقت تمتحن وهي جايبه اخرها من التعب . وصعبانه على حمزه بس خلاص اخر ماده .وتخلص ..عمار لسه مخاصم ضحي . حتي انه بينام .فى اوضه نورهان اللى كانت بتنام فيها وهي متخاصمه مع حمزه..وعاصم لسه بيتحاكم . وثابت على وضعه .والبيت كله عرف بحمل احلام
فى شقه حمزه فى مصر . *****
حمزه رجع من الشركه لقي نورهان واقفه بتظبط شنطة سفرهم وكانت نزلت اشترت حاجات للبيبى وهتاخدهم معاها البلد …
حمزه : مش قولتلك متعمليش حاجه . ومتقوفيش على رجلك كتير ، مبتسمعيش الكلام ليه ياست هانم..
نورهان بزهق : زهقت ياحمزه .قولت اقوم امشي رجلي شويه ….
حمزه : وفالاخر بتقولي انا تعبانه .
نورهان بدموع : بص هقولك على حاجه . النوم بيتعبني .والمشي بيتعبنى . الوقوف بيتعبني . والقعده بتتعبني . وكل حاجه بتتعبني . والله العظيم ….
حمزه خدها فى حضنه : طب خلاص انا اسف . حقك عليا . يارتني كنت وافقت تأجلي السنه … بس انا صعبان عليا تقعدى سنه تاني وتذاكرى وتروحي وتيجي . وهيبقا معاكي البيبى .
نورهان : خلاص اللى حصل حصل وتابعت ببكاء. بس يارب بعد كله انجح .
حمزه بيهديها : طب خلاص هو انتي كل كلمه تعيطى .
نورهان : ديه هرمونات الحمل يا حبيبى
حمزه بتريقه : ومناخيرك ديه برضو هرمونات .
نورهان بصت لنفسها فى المرايا .وبدموع :شكلي بقا بشع مش كده انا عارفه .
حمزه بنفي : لا والله انا بهزر . انتى زي القمر وهتفضلي قمر على طول فى نظرى لو ايه اللى حصل .
نورهان : بجد ياحمزه لسه عجباك .
حمزه : طبعا ياروح حمزه … عارفه انا بفكر فى ايه . ان شاء الله بعد ما تولدى وتقومي بالسلامه . هاخدك واسافر نعمل شهر عسل من اول وجديد …
نورهان : طب والبيبى . هنسيبها فين .
حمزه : شروق .والحجه .و متخافيش هجبلها ان شالله عشره بيبى سيتر ياخده بالهم منها
نورهان : تؤتؤ .انا لايمكن اسيب بنتى مع مربيات ابدا ….
حمزه : اممم .طب هنشوف الموضوع ده بعدين .
تاني يوم فى الجامعه وكان اخر امتحان لنورهان .حمزه كان واقف مستنيها …حمزه ساند على عربيته . وماسك فونه …. وفجأه سمع بنات كانوا بيتكلموا عن بنت حامل وتعبت اثناء الامتحان . قام وقف بأعتدال وكان هايتجنن . لسه هايدخل يسئل على نورهان . شافها خارجه عليه . وكانت بلبسها المتناسق ونظارتها الشمسيه اللى بلون الوردى .(بمبى)..وكانت فعلا زي الملاك .خطفت عين حمزه وكأنه بيشوفها لأول مره …ابتسم بحب وافتكر لما شافها اول مره فى نفس المكان ده . لما خبطت فيه .نورهان بصتله بأستغراب . وقربت عليه اتفاجئت بيه بيقرب عليها وبيحضنها …حضنها بشده . وكأنها كانت مسافره .
نورهان لسه مستغربه: فى ايه
حمزه بحب ولسه حاضنها : خفت عليكي اوي .
نورهان : خلاص ياحمزه احنا فى وسط الناس .
حمزه : وايه يعني انتى مراتي ووحشتينى
نورهان :حمزه حبيبى .مراتك فى البيت مش فى الشارع . زمانهم صورونا مليون صوره هتنزل على كل جروبات الجامعه .
حمزه وقف وبحب : فاكره يانورهان اول مره شوفتك فيها هنا
نورهان بأبتسامه : اه طبعا فاكره . كانت هنا فى نفس المكان . لما خبطك وانا سرحانه . ووقعتلك تليفونك . الا قولي صحيح هو حصله ايه
حمزه بحب : هو ايه . التليفون . ولا صاحب التليفون .
نورهان حطت ايديها على ذقن حمزه : صاحب التليفون وعرفنه اللى حصله . انما التليفون بقا فين
حمزه : موجود .شيلته مع دفتر رسوماتك . والنوووت . فكراها .
نورهان بحب وكسوف : طبعا فكراها .
حمزه : انتي لسه بتتكسفي مني بعد كل ده . طب اشفطي بطنك ويلا ياحبيبتى .
نورهان : يلا يادكتور اسد . عشان انا جعانه . فطرت ٣مرات ولسه جعانه .
حمزه : ياماما .انتى هاتكلينى ولا ايه
نورهان : اه .. انا حامل . ومش باكل لوحدي على فكره ..
حمزه : يلا واحنا طالعين على المطار هناكل اي حاجه
نورهان بأصرار : لا .انا لايمكن اسافر بالطياره تاني ، انا كنت بموت . ضغطي ارتفع وكنت حاسه روحي بتطلع .مستحيل
حمزه : ياحبيبى . كده اريحلك . كلها ساعه تناميها تصحي تلاقي نفسك فى البيت . …احسن ماتقعدى كام ساعه فى العربيه وتتعبي . اسمعي الكلام .
نورهان بتصميم : ممكن تسمعي كلامي انت بقا المره ديه .وتسيبنى على راحتي .
حمزه بحب : انا خايف عليكى انتي . عشان ممتعابيش .
نورهان : لا ان شاء الله مش هاتعب . انا حاسه نفسي كويسه انهارده .
فى العربيه مع حمزه ونورهان . كانوا خلاص فاضل ساعه ويدخلوا البلد …نورهان كانت نايمه وصحيت بتعب
نورهان : حمزه فاضل كتير
حمزه : لاء ياحبيبتى خلاص قربنا نوصل …( حمزه بيبصلها شيفها تعبانه وهي مش بتشتكي ) نورهان انتي تعبانه
نورهان بصتله وسكتت خايفه تتكلم .
حمزه بخوف : انا كنت عارف انك هاتتعبي
نورهان بتحاول تقلل خوفه وبتهاديه : لاء لاء متعبتش انا كويسه … وفجأه بتئن من الوجع وبتغمض عينيها من الوجع ومش قادره تبوح لحمزه ….حمزه شايفها بتتوجع وبتأن من الوجع وكاتمه . مش عارف يعمل ايه
حمزه بقلق : نورهان طمنيني من فضلك ..
نورهان مش بترد وخلاص مش قادره تستحمل ..وفجأه شاف ميه كتير مغرقه بنطالون نورهان .بصلها بقلق وهي بصتله بدموع .
حمزه بعدم فهم : ده معناه ايه .
نورهان ببكاء : ديه ميه البيبى ياحمزه . بنتي فى خطر .وبدئت تزيد فى البكاء . حمزه ابوس ايديك اعمل حاجه ..
حمزه بخوف : متخافيش . هوديكى اقرب مستشفي .. وبتوتر كلمي ضحي . ..نورهان مش قادره . حمزه كلم عمار بسرعه يسأله يعمل ايه . عمار جري على ضحي .اللى كانت قاعده فى اوضتها ..عمار دخل بلهفه .ضحي شافته اتخضت .
ضحي بقلق : فى ايه . عمار بخوف : حمزه اتصل يسألك على حاجه . انزلي ورايا بسرعه نسيت التليفون تحت ..نزلت ضحي وكان الكل متوتر وقاعد على اعصابه . شروق خايفه و عماله تدعي ربنا . …حمزه اتصل .ضحي ردت عليه والتليفون كان على مكبر الصوت .
حمزه بخوف : ضحي
ضحي : معاك ياحمزه اتفضل
حمزه : فى ميه كتير غرقت نورهان وهي تعبانه اوي
ضحي : نورهان انتي سمعانى
نورهان ببكاء : سمعاكي ياضحي
ضحي : الميه ديه نزلت من امتي
نورهان بتعب : معرفش بس مش من كتير
ضحي : نورهان غير الميه .حاسه بأيه تاني
نورهان : مغص شديد اسفل بطنى وخبط فى ضهرى .ومش قادره ابقا قعده . وعندى احساس شديد بالتقيء
ضحي حطت ايديها على بقها وبتردد : نورهان .ديه ولاده ياحبيبتى .
نورهان خافت وازدادت بكاء . حمزه مسك ايديها وهو كمان خاف
ضحي : نورهان اهدى . متقلقيش تمام . اهم حاجه حااسه بحركه البيبى كويس .
نورهان : ايوه ياضحي حاسه بيها .
ضحي بأبتسامه : اطمني ان شاء الله هتكونوا بخير . ….وعشان تزيل القلق والخوف . جهزي نفسك عشان هتشوفي نور الصغيره . وتابعت . حمزه ،انت قدامك اد ايه
حمزه بقلق : تقريبا اقل من ساعه
ضحي : حمزه سوق بسرعه .هستناك فى المستشفي . وهجهز كل حاجه على ماتيجي .
شروق بدموع : ضحي . نورهان هتبقا كويسه مش كده .
ضحي : يارب ياشروق يارب .انا هطلع اكلم المستشفى على مااجهز . .
سلطانه : انا كمان هاجي معاكم .
مروان : طب يلا اجهزوا .كلكم .واتحركوا كلهم على المستشفي .
مره تانيه مع حمزه فى العربيه . حمزه بيبص لنورهان بخوف وقلق : متخافيش هاتبقي كويسه
نورهان بدموع: بنتي ياحمزه انا خايفه عليها اوي
حمزه بطمأنينه : متقلقيش ان شاء الله انتو الاتنين هتبقوا كويسين …
حمزه عمال بيدعي ربنا يوصل بقا .الطريق ليه طويل مش بيخلص …نورهان التعب والوجع بيزيد عليها …وحصل اللى كان غير متوقع .حركه البيبى قلت . وكمان بقا فيه دم ….. اصبحت نورهان والبيبى فى خطر اخيرا وصلوا المستشفى وكانت نورهان خلاص فقدت كل طاقتها…
مروان وعمار كانوا اول اللي في استقبالهم مروان فتح باب نورهان وكان عايز يشيلها نزل حمزه بسرعه البرق وشالها هو وساب ابواب عربيته مفتوحه دخل بيها يجري كان الممرضين جايين بالنقاله ..
حمزه بقلق وخوف : عمار انا عايز ادخل معاها
عمار : تعالي هنحاول
شروق شافتها كده انهارت من العياط في حضن مروان اللي هو كمان كان زعلان قوي… نورهان ماسكه ايد حمزه وضاغطه عليها ..قدام غرفه العمليات الدكاتره بيمنعوا حمزه..
. نورهان بدموع .. ما تسيبنيش يا حمزه انا خايفه قوي..
حمزه بتصميم :هدخل واللي يحصل يحصل.
ضحى للممرضين : جهزوه من فضلكم..
دخلت ضحى وعمار وحمزه مع نورهان الدكاتره قرروا اعطاء نورهان بنج نصفي لبطء نبضها وكثره الدماء اللي نزفتها نورهان ماسكه ايد حمزه باحكام وهو كمان ماسك ايديها باحكام شديد بس مودي وشه الناحيه التانيه .
نورهان بتعب : حمزه انت مش باصص لي ليه
حمزه بص لنورهان وعينه مليانه دموع : انا هنا معاكي يا حبيبتي
نورهان ابتسمت بحب : ما تسيبش ايدي يا اسد مش مطمنه غير وانت جنبي..
حمزه بحب : انا معاكي اهو شدي حيلك انتى .
نورهان بدموع : بحبك يااسد .لو جرالي حاجه …حمزه بسرعه قطع كلامها
حمزه : هشششششششش. ما تكمليش ارجوكي دخلنا اثنين وهنطلع ثلاثه ان شاء الله
ضحي بسعاده : نورهان الصغيره وصلت بالسلامه… عمار ابتسم… وحمزه ونورهان دموعهم نزلوا …وبعدين نورهان طلبت تشوفها جابها لها عمار حطاها على صدرها..
نورهان بقلق : هي ساكته ليه يا عمار …حمزه البنت مش بتعيط ليه… حمزه بص عمار …وبسرعه شديده سلمها لدكتور الاطفال… ودكتور الاطفال قام بفحصها …نورهان لسه بتعيط وقلقانه: حمزه بنتي فيها ايه بنتي مالها.
ضحى: اهدي يا نورهان بنتك كويسه
حمزه بيبص لعمار وهو كمان القلق تملكه …وفجاه صراخ الصغيره هز اركان غرفه العمليات تنفسوا الصعداء نورهان تنهدت براحه وطلبت منهم. ممكن تجبيبوهالي .تاني
للمره التانيه عمار جبها لنورهان …نورهان اشتمت رائحه صغيرتها . بشده وحب ..وبدئت عنيها تغرب .
عمار لاحظ نورهان .خد البنت بسرعه .
عمار بهلع وصوت عالي : نورهان فتحي عيونك . نورهان لاء خليكى هنا .
حمزه بصلها وضغط على ايديها بشده .ومرر صوابعه يلامس وجهها برقه .
حمزه ببكاء : متسبينيش يانورهان خليكى معايا .نورهان الصغيره عيزاكى . وانا مقدرش اعيش من غيرك ..نورى حبيبتى يانور عشان خاطرى خليكي معايا ….وغمضت نورهان عنيها وهي متمسكه بأيد الاسد
حمزه بصوت جهورى وصراخ : نورهااااااان .نورهاااااان ……
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية ترويض الأسد)
كملوا الروايه
نهايه الروايه
النهايه
روايه جميله
رائعه