رواية تربيه واصلاح الفصل التاسع عشر 19 بقلم منار مجدي
رواية تربيه واصلاح الجزء التاسع عشر
رواية تربيه واصلاح البارت التاسع عشر
رواية تربيه واصلاح الحلقة التاسعة عشر
ريم فاقت وهى بتعيط
عمر بابتسامه وهو حاطط ايديه على شعرها: حمدالله على السلامه
ريم بدموع:عمر انت كويس،بابا وماما وعمار فين
عمر:ششش كلهم كويسين مفيش حاجه حصلت
ريم:بس بس اتصلوا
عمر:ديه كانت تمثيليه عشان اعرف الحقيقه وعرفتها
ريم ضربته برجلها:وديه حاجه تمثلها فكره مين ديه
حور:استر عليا سترك ربنا
يوسف:على أساس أنها غبيه ومعرفتش مانتى فضحتى نفسك بنفسك
ريم:ليه يا حور ليه
حور:قولتلك لازم يعرفو
ريم:بوظتى الموضوع اكتر يا حور
عمر:العكس يا ريم هو ده الصح الحقيقه أنه كان بيضحك عليكى والى عمل الحادثه بتاعت بابا كان سواق تاكسي غلبان وبابا سامحه مش فهد زى ما فهمك فهد مش ق’تال ق’تله فهد بس بيحب يخوف الكل ديه عادته
سيف:زى برضو ما عادته ياخد الحاجات الى مش بتاعته
ريم:فهد فين دلوقتي يا عمر
عمر:فى القسم بابا حبسه بسبب التهديد بالق’تل والابتز’از
ريم :لا لا يا عمر فهد تعبان فهد مريض يا عمر لازم يخرج من السجن هو محتاج مص’حه نفسيه
سيف: بطلى تدافعى عنه
ريم بعصبية:انت متدخلش ،عمر لو سمحت فهد محتاج دكتور نفسى زى مانا كنت محتاجه زمان هو هيتعالج زى ويبقا كويس لازم نقف جمبه فهد ملوش غيرنا يا عمر احنا صحابه سنده وعزوته
عمر:بس يا ريم
ريم:الكل يستحق فرصه يا عمر انا اخدت فرصه واتغيرت ليه فهد لا متنساش أنه يتيم عاش مع عمه وانت عارف عمه كان بيعمل ايه فيه مكنتش بتشوف جسمه وهو معلم ألوان من الضرب مكنتش بتشوف وشه إلى فهد فيه ده حاله نفسيه مش اكتر لازم نساعده يتعالج
سيف:ريم
ريم:ايه
سيف:بطلى تدافعى عنه ده م’جرم
ريم بانفعال:لا مش مج’رم هو مريض مش بإيديه
عمر:تعال دلوقتى معايا يا سيف.
سيف:لا مش هتحرك من هنا غير لما تفهم
يوسف:طيب يا عمر انا رأي نسيب الأتنين يتكلمو سوا
سيف:مش محتاجين نتكلم انا كنت مستنى بس عشان اطمن مش اكتر مهما كان هى زى اختى
ريم بصدمه ودموع متجمدة فى عيونها:اختك!!
سيف:اه اختى ، عن أذنكم
مشى سيف
ريم حطيت ايديها على السلسله إلى على قلبها وغمضت عينيها بوجع ونزلت دموعها
عمر مسح دموعها:يالا يا جماعه خلوها ترتاح
ريم مسكت ايديه:عمر ارجوك
عمر اتنهد:هكلم بابا وهحاول اقنعه
ريم ابتسمت بوجع: شكرا
عمر طبطب على ايديها وخرجو كلهم معادا حور
حور:كنتى فاكره هيعمل ايه
ريم:كنت كنت فاكره أنه لما يعرف الحقيقه وأنه كان غصب عنى
حور بمقاطعة:يجيلك ويقولك يالا يا ريم نرجع زى الاول واحسن
ريم:وليه لا
حور:خمس سنين خمس سنين سيبتيه من غير ما تقوليله سبب كنتى عارفه أنه بيحبك ومستحيل يتخلى عنك وانتى ببساطه اتخليتى عنه لا والى زاد وغطا انك اتخطبتى لفهد كمان عايزه ينسى كل ده
ريم بدموع:مكنش بإيدى مكنش بإيدى
حور:لو كنتى سمعتى كلامى وقولنا لعمر وعمو جمال من البدايه مكنش كل ده حصل قولتلك هما هيعرفو يتصرفو مينفعش تسكتى مينفعش ياريم بس ريم كالعاده عنيده مش بتسمع غير لنفسها عشان ريم دائما صح ريم مبتغلطش الكل محتاج ريم لكن ريم مش محتاجه حد مش كده وله ايه يا ريم
ريم عيطت:انا اسفه عشان مسمعتش كلامك انا اسفه لسيف على انى جرحته الج’رح الكبير ده بس لما جرحته انا جرحت نفسى معاه برضو انا كمان اتجرحت انا محبتش غيره وله هحب فى حياتى غيره وهفضل على وعدى انا مش هتجوز غيره لو مش هو يبقا وله حد.
حور حطيت إيديها على كتفها:هيتجوزك انا هدعمك لأخر العمر يا ريم متنسيش انا البيست بتاعتك
ريم ضحكت ضحكه صغيره:البيست! انتى لسه مهزقانى
حور:مش موضوعنا عادى اهزقك واديكى فوق دماغك كمان لكن لوحدنا قدام الناس ريم صاحبتى مبتغلطش وهاتك يا طبل
ريم ضحكت: شكرا يا حور عشان انتى دائما جمبى
حور:مش عايزاكى تيأسى سيف ده هخليه خاتم فى صباعك اعتمدى عليا
بعد شهرين
ريم:وبعدين يا حور انا اعتمدت عليكى وعملتى ايه روحتى جبتيله عروسه
حور:الله مش كنت بشوف هيوافق وله لا
ريم:واهو وافق وبيخطب انا نفسى دلوقتى اروح اجيبها من شعرها الاصفر إلى فرحانه بيه ده وهو بالبدله وشكله حلو ابن اللذينه اروح اق’طع هدومه طيب وله أعمل ايه
حور:نخلى عمر يوديكى مع فهد المصحه ايه رأيك
ريم:لا اخلى بابا يودينى الس’جن اخد اعدا’م بعد ما اقت’لك واشرب من دم’ك
حور:الله طب وانا مالي يا لمبى
ريم:مانتى إلى اتنيلتى جبتيها ليه قال ايه جيباك يا سيف عروسه إنما ايه بدر منور لا وجبتيها بدر منور فعلا مكدبتيش
حور:اومال عايزاه يقول عليا ايه
ريم بنرفزه:غورى من قدامى
حور:طيب طيب متزوقيش
عمار:ريمو عمر فين
ريم بصيت حواليها:معرفش عايزه ليه
عمار:عايز اروح انا اصلا مكنتش عايز اجى خطوبه عمو الرخم ريم:ليه
عمار:مش بحبه راجل رخم ومتكبر كل ما اشوفه تكونى انتى بتقوليله اسفه وهو يسيبك ويمشى راجل بارد عارفه احسن خطب البت الملزقه ديه شبه وحشه
ريم ضحكت وحضنت عمار:والله يابنى انت اكتر واحد بتفهم هنا عندى فكره
عمار:ايه هنمشى ونتفسح
ريم:مش هنمشى لا هنتسلى شويه
عمار:هنعمل ايه
ريم:فى خطوبه هنعمل ايه هنولعها برقص
عمار:هنرقص ! بس الاغانى ممله
ريم:اممم تعال معايا
روحو للدى چى
عمار:يا عمو غير الاغانى الممله ديه
ريم:غير يا باشا الاغانى ديه هاتلنا حاجه تسلطن الجو عايزين نولعها
فجأة الاغانى الهاديه الاجنبيه إلى كانت شغاله اتبدلت لأغانى شعبى وراحت ريم وعمار على المسرح وولعوها بجد وبقيت الشباب انضموا ليهم
وبعد الخطوبه
فى العربيه
عمر:انتى كويسه
ريم بابتسامه مزيفه:اكيد طبعا كويسه
عمر:عارفه اعتقد سامع صوت تكسير قلبك من عندى قوليلى متكتميش جواكى عمار نايم احكى براحتك
ريم بابتسامه مكسوره:اقول ايه احكى ايه يا عمر اقولك حب حياتى انهارده خطب بنت غيرى
عمر:حاسه بوجع
ريم:قلبى حاسه قلبى بيعيط وانا حتى مش عارفه اطبطب عليه
عمر:اكيد سيف حس زيك لما اتخطبتى لفهد برضو
ريم:يمكن
عمر:مش عايزك تقلقى يا ريم مفيش حاجه بتحصل لينا غير لو ربنا شايف انها خير لينا كل إلى بيجيبه ربنا خير ثقى فى الله أنه عايز ليكى الاحسن
ريم:هو فى احسن من الى قلبى اختاره؟
عمر:اكيد فى الاحسن عارفه مين؟ إلى ربنا اختاره ليكى واسمه نصيبك ولازم ترضى بيه
ريم:ونعمه بالله
تانى يوم فى الشركه
ريم:انا جهزت المشروع
سيف:تمام ور…
قاطعهم دخول دانا خطيبه سيف
دانا راحت حضنته وباست خده:صباح الخير يا حبيبى اول ما صحيت اتمنيت اشوفك اول حد بسرعه لبست وجيت على طول بس للاسف شوفت ريم الاول مش انت
سيف بابتسامه:المهم شوفتينى
ريم:اجى وقت تانى عن أذنك
سيف:لا لا خليكى انتى زى اختى يعنى ورينى الورق
ريم اديته وهى بتبص لدانا إلى متشعلقه فى رقبه سيف ومقهوره
دانا بابتسامه:صحيح يا ريم سمعت إلى حصل ان خطيبك دخل المصحه زعلت جدا
ريم:متزعليش المفروض تفرحى هو هيتعالج ويبقا احسن
دانا:أن شاء الله يا حبيبتى ربنا يشفيه بسرعه عشان نسمع اخبار حلوه بقا
ريم:انا مش هتجوزه حتى لو اتعالج
دانا:ليه مش بتحبيه
سيف بص ليها مستنى اجابه
ريم ابتسمت وهى بتبص بدانا:لا مش بحبه
دانا:اومال اتخطبتى ليه من البدايه
ريم :امم(بصيت لسيف)حضرتك خلصت الورق
سيف:اه اتفضلى
ريم اخدته :عن أذنكم
مشيت ريم وراحت الموقع على طول
حور حطيت أيديها على عيون ريم المدمعه وقالت وهى وراها:انا مين ،ايه ده ثوانى،دموووع
ريم عيطت وحضنت حور
حور طبطبت عليها :بس قوليلى مالك بس حصل ايه
ريم:انا تعبانه اوى يا حور انا عايزه امشى من هنا عايزه امشى
حور:طيب طيب تعالى معايا
مشيت ريم مع حور
فى البيت
حور:بس فهمينى بتعملى ايه
ريم بتوتر:مش عارفه كل إلى عايزاه امشى من هنا
حور:هتروحى فين بس
ريم:معرفش انا معرفش
كريمه دخلت:جبتلكو عصير يا بن…ريييم انتى بتعملى ايه
حور:الحقينا يا طنط
كريمه مسكت ايد ريم:بتلمى هدومك ليه يا ريم
ريم بعياط:عايزه امشى من هنا يا ماما مش عايزه افضل هنا مش عايزه
كريمه:بس ليه كل ده ليه
ريم فضلت تعيط:مبقاش بيحبنى مبقاش كنت كنت فاكره أنه بيعمل كده عشان يردلى إلى عملته ،عارفه انى غلطت عارفه ده بس انا كنت بس خايفه، مش المفروض أنه يعذورنى ،قوليلى مش المفروض.
كريمه حضنتها للحظه افتكرت احساسها وهى شايفه جمال مع مرفت صاحبتها كان شعور وحش جدا مقدرتش تستحمله
ريم:ماما ارجوكى ساعدينى عايزه امشى من هنا عشان خاطرى
كريمه:هتمشى يا ريم هتمشى
حور بصدمه:ايييه! يا طنط بقولك ألحقينى
كريمه:انا حاسه بيكى يا حبيبتى بس مش هتمشى دلوقتى بكره هكلم واحده صاحبتى فى لندن واقولها تستقبلك هناك ماشى استنى بس لبكره وانا هحجزلك تذكره بليل
حور بدموع:هتمشى وتسبينى يا ريم
ريم راحت بدموعها وحضنتها:هرجعلك تانى يا بيستى كمان كمان لازم احضر فرحك مين هيخرب الفرح غيرى
حور :متسبنيش طيب
ريم:هرجعلك اكيد
بعد فتره
كانو قاعدين على السفره
كريمه:احم جمال ريم عايزه تسافر وتغير جو
جمال:فعلا كلنا محتاجين نغير جو
عمر:اه ايه رأيكم نطلع كلنا شرم
عمار:هنروح البحر
كريمه:احم ريم هتروح لندن عند واحده صاحبتى
عمر :ليه ما نروح سوا شرم احسن
كريمه :عمر هى محتاجه وقت لوحدها
جمال:لوحدها؟
الكل بص لريم ريم بصيت فى طبقها وهى بتحرك الاكل شمال ولمين بتوتر ومن غير ما تبصلهم
كريمه بتأكيد :اه لوحدها
بليل
كريمه دخلت اوضه ريم
ريم:ها قالك حاجه ؟انتى قولتيله ايه ؟طيب طيب هو بابا وافق ؟
كريمه:أهدى ماشى باباكى وافق خلاص وبكره هكلم صاحبتى
ريم حسيت بشويه راحه
بعدين مسكت تليفونها بالصدفه تشوف الساعه لقيت رساله من سيف
كريمه:مالك الساعه كام ؟وله مبلمه كده ليه؟
ريم :س س سيف بعت رساله
كريمه:طيب شوفيها
ريم فتحتها وابتسمت باستهزاء لما لقيته باعت
(سيف:مشيتى انهارده من غير ما تقولى مخصوم منك يومين)
كريمه:كاتب ايه ورينى(شافت)ده جبله ده وله ايه
ريم:خلاص يا ماما مش مهم
ريم بعتت (اسفه لحضرتك وحاجه كمان انا مستقيله كده كده مكناش كتبنا عقود وبالنسبه لليومين والقبض بتاع الشهر اصلا فأنا مش عايزاه متشكره جدا لحضرتك)
بعتتها ريم وحظرت رقمه خالص وبعدين رمت التليفون على السرير وقعدت بتعب وهى ماسكه راسها
كريمه حطيت أيديها على كتفها:ديه اول خطوه عشان تنسيه بكره تقابلى حد احسن منه وتتجوزيه وتجيبى عيال صغيرين وتنسى سيف ده على الاخر
ريم:مش هعرف يا ماما مش هعرف
كريمه:ازاى بتجوبى على حاجه محدش يعرفها ،ده نصيب يا ريمو وربنا هو إلى بيحدده .
ريم:ونعمه بالله
كريمه:نامى دلوقتى اكيد تعبانه
ريم هزيت راسها.
تانى يوم
كريمه:ها أنا كلمت صاحبتى وهى رحبت جدا بالموضوع هى عايشه لوحدها مش متجوزه وله عندها عيال وكله هيبقا تمام هتونسو بعض قوليلى انتى خلصتى؟
ريم:اه كله تمام بس
حطيت إيديها على السلسله:فى حاجه لازم اعملها هنا قبل ما امشى.
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية تربيه واصلاح)
