رواية انت نوري الفصل الخامس 5 بقلم شيماء حمادة
رواية انت نوري الجزء الخامس
رواية انت نوري البارت الخامس
رواية انت نوري الحلقة الخامسة
بعد وقت من الطضوير عليه بيقطعها سوق يحيى وهو بيقول يلا علشان يمشو زاى ما يحيى امره بتمشى معه وهى بالها مشغول بتقول لنفسها يمكن تخيلته من خوفها على فيروز مش اكتر
…………………………..
عند فيروز
وبتدخل الممرضه : السلام عليكم
فيروز : وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته
الممرضه : انا فتون هكون الممرضه بتاعتك لحد مامت حضرتك تجى
فيروز : ماشى بس بلاش حضرتك دى قوليلى فيروز
فتون : تمام يازوزا انا فتون ( فتون شخصية مرحة وطيب )
فيروز : اتشرفنا انتى عندك كام سنه صوتك صغير
فتون : 21 سنه وانتى
فيروز : 23 سنه
فتون بضحك : يااااه دا انتى كبيره اوى
بتضحك فيروز
فتون تعرفى ان ضحكتك جميله اوى
فيروز : انتى اللى جميله والله
بيتكلمو كتير وبيبقو صحاب
………………………..
عند يحيى
يحيى بيكون ماشى وبيشوف احمد مستخبى
يحيى بخبطه على كتفه
احمد بيتفجع : اى يحيى خضتنى
يحيى : وقف كده ليه
احمد بتوتر: اه .لا مفيش
يحيى بيلحظ توتره بس يعديها : تمام روح اجهز علشان عندك عمليه
احمد : تمام يلا سلام
…………………………..
بيخلص اليوم ويحيى بيروح يطمن على فيروز بس بتفتحله فتون وتقوله انها اخدت العلاج ونامت وبيوصيها عليها وبيمشى
……………………
فى بيت الدمنهوري
بيكون كلهم متجمعين على العشا بيدخل يحيى بمرح : خيانه بتكلو من غيرى الكل بيفرح بوجوده
رقيه اول مبتشوفه : حب.. بيبصلها محمد فبتسكت وكله بيضحك
يحيى : ياعم والله انا ابنها
محمد : اتهد يالا وتعالى كل
يحيى بيروح ويبوس ايده وحشتنى ياحج
محمد بيطبطب على كتفه: مش ناوى تجى تقعد معانا وفكك من الشقه دى
يحيى كان لسه هيرد بيقطعه ادم (اخو يحيى) سيبو ياحج أدنى وخد الاوضه لوحدى
يحيى: ياوطتى
رقيه : بس ياعيال ويلا الاكل هيبرد
يحيى بيروح يسلم على اخته ندى : امال فين القرده الصغيره بتعتك
ندى : نايمه ياحبيبى
يحيى : يخساره
عمر جوز ندى : متقلقش شويه وهتصحلك
بيكلو فى جو عائلي جميل وطبعا مخلاش من منكشت يحيى لبابه
الصبح فى المستشفى بتكون فيروز قعده مع فتون بيتكلمو لحد مبيسمعو تخبيط على الباب فتون بتروح تفتح ولما بلقيه يحيى بتسيب الاوضه وتمشى
فيروز بتشم ريحت البرفان وبتسرح فى ذكريات الماضي بس بيطلعها منها يحيى وهو بقولها : صباح الخير
فيروز بحزن لحظه يحيى فى صوتها : صباح النور
يحيى : مالك زعلانه ليه
فيروز بتستغرب انو لحظ حزنها : لا مش زعلانه
يحيى بسرار : لا زعلانه ممكن تعتبرينى اخوكى او صاحبك وتقولى مالك
فيروز بكدب : ماما مكلمتنيش بس
يحيى : بس هى ليه مكلمنى وقالتلى انها كلمتك بليل
فيروز بتتوتر ومش بتكون عارفه هتقول اى
يحيى خلاص يا ستى متقوليش بس ممكن تجهزى علشان هخلص شويه شغل وهاجى اخدك ونطلع الجنينه شويه
فيروز بفرحه : بجد . انا زهقت من هنا اوى
يحيى بيفرح لفرحتها : اه بجد هبعتلك فتون تساعدك
بيطلع يحيى ويقول لفتون تروح تساعدها
بيكمل شغله و بينسه انو هيخرج مع فيروز من ضغط الشغل
بيجى احمد : اى مش هاتمشى
يحيى : اه ثوانى وبعدين بيفتكر فيروز وبيقوله وهو ماشى : امشى انت انا هستنا شويه
احمد بيبصله بستغراب ولسه هيروح وره بيجليه تلفون
احمد : الو
…. :
احمد : انا جى بس حاضر لزوم السهره
…..:
احمد : ياعم من امتا و يحيى بيخضر الكلام ده
….. :
احمد : انا جى ..سلام
…………….
يحيى بيكون بيجرى وصل الاوضه وخبط وهو بيدعى ربنا ان متكونش نامت
بس مفيش رد بيخبط تانى ويستنا شويه بس بردوا مفيش رد بيزعل من نفسه جد وبيقول زمنها نامت ولسه هيمشى الباب بيتفتح وبتكون فيروز واول ما بيشوفها يحيى بيسرح فجملها زى كل مره يشوفها
فيروز : معلش غيبت على موصلت للباب
يحيى بيفوق على صوتها: لا ولا يهمك…انا اللى اسف جدا علشان اتاخرت عليك بس كان عندى شغل كتير والله
فيروز بابتسامة: عادى ولا يهمك
يحيى: طيب اى نطلع ولا اى
فيروز : ياريت بس لو مش هتعب حضرتك
يحيى: طيب ياريت كل التعب يبقا حلو كده
فيروز بتتكسف وتسكت
يحيى وهو بيمسك اديها علشان تمشى معاه وبعدين اى حضرتك دى انا يحيى وبس
فيروز بتكون فى عالم تانى مجرد بس انو مسك اديها حست بأحاسيس كتير اوى حلوه هى مش عايزه الحساس ده يروح وكمان مش عايزه تتعود عليه لانه كده كده هيروح
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية انت نور)
