رواية انت نوري الفصل الحادي والعشرون 21 بقلم شيماء حمادة
رواية انت نوري الجزء الحادي والعشرون
رواية انت نوري البارت الحادي والعشرون
رواية انت نوري الحلقة الحادية والعشرون
محمد بيفتح الباب وبيتصدم لما بيشوف نور هى اللى بتخبط
محمد وهو بيبص على السلم يشوف فى حد ولا لا
محمد : انتى اى اللى جابك هنا
نور بتوتر : طيب دخلنى وبعدين نتكلم
محمد : تدخلى فين انتى اتجنينتى
نور : عايزه اتكلم معاك
محمد : مفيش كلام بينا يادكتوره انا مجرد مريض عندك
نور بحب : عمرك مكنت مريض عندى وانت عارف كده كويس
محمد ببرود : انتى عايزاه اى دلوقتي
نور : نتكم
محمد : طيب انزلى استنينى تحت هلبس وهاجيلك
نور : ماشى متغيبش
وبتنزل
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
فى دهب بتوصل عربيات اللى فيها ادم وفتون و يحيى وفيروز
فتون بنبهار : WoW دهب
ادم بيكون فرحانه علشانها
فيروز اول مبتنزل من العربيه بتشم نسيم البحر
فيروز بفرحه : الله هو احنا فين
يحيى : دهب ياروحي
ادم : يحيى احنا هنطلع نرتاح بقى
فتون : لا ونبى انا عايزه انزل البحر
ادم : انا تعبان دلوقتي ارتاح شويه وتنزل زى مانتى عايزه
يحيى : تمام وحنا كمان يلا ياروحى
فيروز : يلا ياحبيبى
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند نور بتكون وقفه ومش عارف محمد اتاخر ليه طيب هو هينزل ولا قالها كده علشان يمشيها بس
نور : انا هستنا شويه ولو مجاش همشى
شب : مينفعش انا مكانه
نور بتبصله بقرف و بتمشى
الشاب بيمسك أيدها : تعالى بس والله هبسطك
نور : انت اتجننت سيب ايدى ياحيوان
الشاب : طب وليه الغلط ده
نور بتحول تشيل أيدها من ايده بس هو بيمسكها جامد وبيقول
الشاب : تعالى بزوق احسن مجيبك بالعافيه
نور بتصوت لما بتفقد الامل انها تهرب منه
الشاب : كده طيب وبيحت ايده على بقها وبيشدها لشارع ضلمه
بس فاجأه بيجى محمد وبيضربه ويخدها منه
الشاب بيطلع مطو”ه من جيبه وبيضربه فى بطنه ويطلع يجرى
نور بدموع : محمد محمد انت كويس
محمد بوجع : اه كويس تعالى اسندينى
نور : لا مينفعش تتحرك انا هتصل على الإسعاف
محمد : لا مش مستهله
نور بعيط : هو اى اللى مش مستهله انت مش شايف الد”م
نور بتتصل على الإسعاف والاسعاف بتجى وتنقله المستشفى ونور بتكون معاه ومبطلتش عيط
بعد وقت قصير الدكتور بيطلع من الاوضه اللى فيها محمد
نور بتجرى عليه بلهفه : خير يادكتور ماله هو كويس صح
الدكتور بابتسامه : هو جرح صتحى . شويه وهيفوق من البنج
نور بلهفه : ممكن ادخله
الدكتور : اه تفضلى
نور بتزقه من على الباب وتدخل بسرعه وهى لسه بتعيط
وبروح تحضنه بس بتخبطه فى الجرح من غير متقصد
محمد بوجع : اااه
نور : انا.انا اسفه مكنتش اقصد . هروح انادى الدكتور وبتقوم بس محمد بيمسك أيدها بيقعدها
محمد بابتسامه على قلقها : اقعدى انا كويس
نور بتفضل تعيط وتقول
نور : اسفه والله مكنش قصدى كل ده بسببى
محمد بيزعل على شكلها : نور اهدى محصلش حاجه لكل ده . وبعدين قوليلى بقى انتى كنتى جايه ليه
نور وهى لسه بتعيط : كنت جايه اقولك انى بحبك ومقدرش اعيش من غيرك
محمد : طيب ما انا عارف
نور : طيب ومدام عارف زعقتلى ليه
محمد بحب : كان انقطع لسانى قبل مزعقلك
نور بلهفه : بعد الشر عليك
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
فى دهب بظبط كده عند البحر بيكون ادم وفتون ويحيى وفيروز متجمعين
فتون : يلا ننزل يلا ننزل
ادم : ماشى يلا
يحيى : تجى ننزل
فيروز بخوف : لا
يحيى : متخفيش انا معاكى
فيروز : لا لا بخاف من المايه
يحيى : تعالى بس مش هتندامى وبيخدها ويخليها تلمس المايه
فيروز بخوف : متسبش ايدى
يحيى : عمرى مقدر ياروحي
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند فتون بتكون عماله تلعب فى الميه وترش على ادم
ادم : يابت بطلى
فتون برضو بتكمل رش ميه
ادم : كده طيب
وبينزل تحت المايه و بيغيب تحت
فتون بخوف عليه : ادم روحت فين ادم متهزرش
فتون : يادم والله عيط اطلع بقى
ادم بيطلع من وراها وبيشلها وهى بتصوت
فتون بتضربه على كتفه
فتون : قلقتنى عليك
ادم : علشان لما اقولك اسكتى تسكتى
فتون : طيب .بس نزلنى بقى
ادم : تو .بيكمل بغمزه بقولك اى متجى نرجع الشليه احسن
فتون : لا وتلم
ادم براءه : هو انا قولت حاجه
فتون بضحك : لا خالص وبترشه بالميه تانى
ادم : برضو طب اهو وبيرميها فى المايه
فتون وهى بتاخد نفسها
فتون : يامتخلف المايه ملحه
ادم بسخرية : على اساس ان اللي انت بترشيني بيها ميه ورد
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند يحيى بتكون فيروز متعلقه فى رقبته وكل ما بيدخل بيها المايه اكتر بتتعلق اكتر فى رقبته
يحيى : ياروحى متخافيش كده حولى تستمتع احنا جايين هنا عشان نستمتع بس
فيروز : بحول بس خايفه
يحيى : خلاص يلا نطلع
فيروز : لا خلاص خلينا شويه
يحيى : يابنتى مش كنتى خايفه من شوايه
فيروز : ماهو انا بخاف منه بس بحبه معرفش ازاى
يحيى : طيب تعالى نطلع نغير وناكل وبعدين ننزل
فيروز : ماشى
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
فتون : ادم ادم ادم
ادم بحب : قلبه
فتون : انا جعانه
ادم : انتى مش لسه وكله قبل مننزل
فتون : ماهو ماهو البحر بيجوع
ادم : والله طب قدامى يامفجوعه هانم
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
بيروحم يغيروا لبسهم بعدين بيروحوا على المطعم يلاقوا يحيى وفيروز بياكلوا ويحيى بياكل فيروز فى بوقها
ادم : خاينه بتاكلوا من غيرنا
يحيى : محبتش ابوظ عليكم لحضتكم
فتون : احنا مش هناكل بقى
يحيى وفيروز بيضحكم
ادم : عجبك كده ضحكتيهم علينا
فتون : مش مهم المهم انا عايزه جمبرى وشربة سى فود
ادم : حاضر اقعدى بس الاول
ادم بيطلب الاكل وبيبداو ياكلوا
يحيى بيميل على ادم وبيقوله حاجه
ادم : تمام
فتون : بتقولوا اى ها
يحيى : انت عملت اى فى البت كانت هاديه
فيروز : تؤتؤ هى بس كانت بدبسه وبعد كده تظهر على حقيقتها
فتون : اخس عليكى يا وطيه بتفتنى عليه
ادم : والله كل اعتراضك على اللي هي فتنت بس
فتون : اه طبعا ماهى دى الحقيقة
ادم : والله طب ما حنا لسه فيها ممكن اخلع برضو
فتون بتمسك السك”ينه : والله
ادم بتمثيل الخوف : بهزر يا ام العيال
يحيى بيلحظ حزن فيروز فا بيميل عليها وبيقول
يحيى : تعالى نتمشى شويه
فيروز بابتسامه حزينه : يلا
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
على البحر
يحيى : ممكن اعرف القمر زعلان من اى
فيروز : مش زعلانه
يحيى : فيروز متخبيش عليه شكلك زعلانه اوى
فيروز بتعيط : كان نفسي اكون لك الزواجه اللى بتحلم بيها
يحيى بحب : ومين قال ان انتى مش اللى بحلم بيها
فيروز : لا انت شويه وهتزهق منى ومن قرفى عامله زى العيله الصغيره عايزه اللى يخدمها ….
يحيى بيخدها فحضنه : بس بس ياحبيبتي انتى اه بنتوتى وحبيبتى ومراتى اللى مش هلقى زيها العمر كله
فيروز : بس انا خايفه
يحيى : خايفه من اى بس ياروحي
فيروز خايفه لتزهق منى وتسبنى وانا مقدرش على بعدك
يحيى ى وانا عمرى مهسيبك هو فى حد يسيب رواحه برضو
فيروز : وعد يايحيى
يحيى : وعد ياقلب يحيى
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
محمد بيطلع من المستشفى ومعاه نور وبيروحم مطعم
نور : هو في حد يطلع من المستشفى على مطعم علطول
محمد : مش عايز الحظه دى تعدى
نور : ولا انا
محمد بفصول : نور هو انتى ليه بتلبسى لنسزز
نور بحزن : علشان وبتقلع نحيه من النزز انا عني لون ولون
محمد بإعجاب : علفكره جميله ومش محتاجه لنزز
نور : لا ونبى مش ناقصه تنمر انا فضلت طول عمر بيتنمرو عليه
محمد بحب : مبيفهموش ياروحي
نور : الله قولها كده تانى
محمد : ياروحي وعمرى وكل حاجه حلوه فى حياتى بجد انا مكنتش عايش قبلك
نور : يعني نسيت فتون
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
بليل فى دهب
فتون : يادم احنا رايحين فين وليه رابط عنى
ادم : ياستى عملك مفاجاه
فتون : طيب شيل الرباط ده مش عارفه امشى
ادم : خلاص يا روحي قربنا نوصل
ادم : ارفعى رجلك علشان فى سلم
فتون : لسه فضل يامه
ادم : لا
فتون بخوف بتمسك فيه اكتر : انا خايفه
ادم بيوطي ويشلها ويطلعها لفوق
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
يحيى بيكون شايل فيروز وهى بتكون مكسوفه جدا
فيروز : يحيى نزلنى مينفعش كده
يحيى : وايه اللى هيقل نافعه يا بنوتى
فيروز : الناس يا يحيى يقولى علينا اى
يحيى. : اولا مليكيش دخل بناس ثانياً دهب مفيهاش نس كتير زى شرم والأماكن دى وعلشان كده احنا اخترتها
يحيى بينزلها على متنا اليخت
فيروز : هو احنا فين
يحيى : مش انتى قولتى انك بتحبى البحر بس بتخافى منه
فيروز بستغراب : اه
يحيى : علشان كده انا أجرت اليخت
فيروز بفرحه : الله يخت
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند ادم
فتون : الله يخت
وبتتطنت وتحضن ادم
فتون : شكراً بجد ده كان حلم حياتي
ادم بسعاده : ربنا يوفقك وحققلك كل احلامك
فتون وهى بتتفرج عليه بانبهار : الله ده جميل اوووى عملت كل ده امتى
ادم : انا اعمل اى حاجه علشان اشوف السعاده اللى فى عنيكي دى
فتون : ربنا يخليك ليا حضابط
ادم بقرف : اى حضابط دى
فتون : اى ياحضابظ مش انت نقيب برضو ولا بتضحك عليا
ادم : ايوا نقيب بس …
فتون : خلاص تبقى حضابط
ادم بيمسكها من قفاها
ادم : ونعمه لو تقوليها تانى لكون لميكر من هنا
فتون : ليه ياحضابط
ادم بيشلها وبيروح بيها عن اول اليخت
فتون بضحك : خلاص خلاص والله بهزر
ادم : هتقوليها تانى
فتون بكدب : عمرى
ادم : مش مرتحلك بس ماشى وبنزلها
فتون بتبعد عنه شويه وبتقول
فتون : بقول انت عمري يا حضابط وبتطلع تجرى على الدور الفوق
وادم بيجرى والله
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند ليلى بتكون قعده فى وضتها وبترسم صوره لفتون واول مبتخلص رسمها بتمسك فرشه عليها لون اسود و بتمشيها على ملامحها
ليلى : ليه ليه تخديه منى ليه . ده كان حلم حياتي . انتى متستهلوش . انتى منين علشان تاخد منى
وبترمى الصور على الارض وبدوس فوقها و بتقول : هقتلك يافتون هقتلك
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية أنت نوري)
