رواية انت نوري الفصل التاسع والعشرون 29 بقلم شيماء حمادة
رواية انت نوري الجزء التاسع والعشرون
رواية انت نوري البارت التاسع والعشرون
رواية انت نوري الحلقة التاسعة والعشرون
عمر بيقفل معاها
عمر فى نفسه : الا تعمل حاجه في نفسها بجد
بيمسك التلفون وبيرن على خاله
عمر :الو ايوا ياخالى
عبدالله : عمر ازيك
عمر : الحمدلله بقولك ونبى شوفلى ليلي اصلى قلقان عليها
عبدالله : طيب ثوانى
بيطلع و يخبط على الباب بس محدش بيرد بيخبط اكتر من مره وبيحس بقلق بينده الامن بتاع الفيلا
عمر بقلق : فى اى
عبدالله : بخبط عليها مش بترد ومتهيالي ليه ما طلعتش بره
عمر. : طب بسرعه اكسر”وا الباب ليكون حصل لها حاجه
عبدالله : اهدى بس ان شاء الله خير
الامن بيكسروا الباب وبيدخلوا يلاقوا ليلى وسك”ينه وقع من ايديها وقع على الارض وايديها بتنزل د”م
عبد الله بيقفل مع عمر من غير ما يقول له ايه اللي بيحصل وبيطلب لها الاسعاف بسرعه
تيجي الاسعاف وبتنقلها اقرب مستشفى
عمر بيرن تانى
عبدالله بحزن : معلش يا عمر معرفتش احافظ على امانتك
عمر تملكه الخوف لدرجة كبيرة : فى اى هى كويسه صح
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
فى بيت محمد
محمد بيخبط على باب نور بس هى مش بترد
محمد بحزن : انا عارف انك عارف انك صاحيه وعارف كمان انك مش طايقه تكلميني بس هتفضلي لامتى كده هتحاسبيني على كلمه والله ما اعرف قلتها ليه ولا ازاي اقسم بالله ما كنت بفكر فيها ارجوك يا نور اديني فرصه ثانيه
نور بتكون قاعده الاوضه سمع كلامه وسمع كسر”ته اللي باينه في صوته بس برده مش قادره تسامحه بتفضل تعيط مش بترضى تفتح له ولا حتى ترد عليه
محمد لما بيلاقيها مش بترد يقوم من على الارض بيقول لها الاكل قدام الباب و يمشوا ويسيبها
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
فيروز بتفوق بتلاقي نفسها في العربيه ويحيى جنبها وبين عليه السعاده
يحيى : صباح العسل ياروحي
فيروز : هو انا نمت يامه
يحيى : امم يعني
فيروز : شكلك مبسوط ممكن تقولي ليه
يحيى بيوقف العربيه : علشان هيكون بابا قريب مثلا
فيروز بسعاده : صدق انى
يحيى بيهز رأسه
فيروز بدموع الفرح : انا هبقى ماما ويكون عندى عيال منك .لا مش مصدقه
يحيى بهزر : عندك شك فى قدراتى ولا اى
فيروز : اتلم مش قصدي كده
يحيى بيرجع يسوق العربية : امال
فيروز : قصدي أن انا هكون حمل فى ابنك انت و نربيه سوا واو دى حاجة حلوة اوى
يحيى بغيره : ثوانى بس مين قال إنه ولد
فيروز بستغراب : انا عايزه ولد وان شاءالله يكون ولد
يحيى : لا طبعا بنت
فيروز : ولد
يحيى : بنت يامى مش هتخلفى
فيروز بضحك : والله وهتعملها ازى دى يادكتور
يحيى بيضحك هو كمان : مش عارف بس مش هتجيبى ولد برضو وبيوقف العربيه قدام بيت الدمنهوري
فيروز لسه هتفتح الباب
يحيى : انتى بتعملى اى
فيروز : هنزل
يحيى : استنى هو بينزل من العربيه بيروح يفتح لها الباب وبعدين يوطيه ويشيلها
فيروز : انت بتعمل اى
يحيى : مش هتتحركى لحد متولدى
فيروز : يالهوى يا يحيى عيب كده بابا ممكن يشوفنا
يحيى بيكمل طريقه ومش بيرد عليا وفيروز بتكون مكسوفه اوى
يحيى بيدخل البيت
يحيى الاسلام عليكم ياجماعه
البيت كله : وعليكم السلام
رقيه بقلق : مالها هى تعبانه
يحيى يعنى شويه وبيحتها على كنبه ويقعد جنبها
فتون : الف سلامه عليك وبتميل عليها فى حد تعبان خدوده بتبقى حمره كده
فيروز : اسكتى علشان هعيط والله موقف محرج اوى
فتون بتضحك
فيروز بتبصلها بغيظ
رقيه : مالك يا فيروز
محمد : انتى بتصدقى هو ده شكل واحده تعبانه ولو تعبانه ابنك هيكون مبسوط كده
يحيى بيضحك وبيقول بسعاده : عندك حق يا بابا
وبعدين بيبص لفيروز ويقول : بس هى
رقيه : ماتنجز انا قعده على اعصابي
يحيى : هيكون عندك حفيد قريب
رقيه بسعاده : بجد الف مبروك يا حبيبي وبتروح تحضنه
محمد بغيره : علفكره هى اللى حمل مش هو
كله بيضحك
يحيى : متسبها يعم فرحانه لابنها
محمد والله طيب قومى كده يابت يا فتون
فتون بتقوم ومحمد بيروح يقد جنب فيروز
محمد بيخضها فحضن ابوى : الف مبروك يا حبيبتي
فيروز بتتكسف
محمد بيميل عليها لما حس بكسوفها : علفكره انا وللاسف حمكى ومجزلكيش . بيكمل بهزار . لولا كده كنت طلقتك من الوله ده وتجوزتك
فيروز بضحك
يحيى بغيره : بعد ازنك كده ياماما . انت بتعمل اى
محمد بستفزاز : ببارك لها
يحيى بغيره : وباركت سيبها بقى
محمد بستفزاز : لا أصل الصراحه حضنها حلو اوى
يحيى بيتعصب وبيشد فيروز منه وبيخدها ويطلع فوق بعصبية
رقيه بلوم : عملت كده ليه يامحمد
محمد : اسكتى انتى وحسبك معايا بعدين
ادم بيطلع فوق وهو ساكت فتون بتطلع وراه
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند ادم
فتون : مالك يا ادم
ادم بابتسامه حزينه : مفيش ياحبيبتي
فتون بتروح تقعد جنبه : هتخبى عليا
ادم بابتسامه ويخدها فحضنه : لا ياستى مش هخبى عليكى بس بجد مفيش حاجه
فتون : هو .هو انت زعلان علشان فيروز حمل
ادم بيخد نفس ويطلعه : لا
فتون : امال اى
ادم : مفيش ياحبيبتي انا طلع شويه
فتون : رايح فين
ادم : معرفش
فتون : طيب متتاخرش
ادم : حاضر
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند يحيى بيدخل و شدد فيروز من أيدها
فيروز : فى اى يايحيى براحه
يحيى بيقفل الباب بعصبية : انتى اى اللى عملته ده
فيروز : عملت اى ده بابك علفكره مش حد غريب
يحيى : لا هو انت عايزه تعملى كده مع حد غريب
فيروز : اهدى بس ياحبيبى مفيش حاجه لكل العصبيه دى
يحيى بيقرب عليها وهى بترجع لوره وبيحصرها على الحيطه
يحيى وهو بيحاول يهدأ : ينفع اللى عملتيه ده
فيروز : هو اللى حضنى
يحيى بغيره : ما انتى كنتى منشكحاه اوى ومبسوطه
فيروز بضحك على غيرته : اهدا بس يا حبيبي والله ده ابوك وعادى ومحرم
يحيى : متقوليش عادى
فيروز بتقف على صوابعها علشان تكون طوله وبتبوسه من خده : معلش يا حبيبي انا اسفه
يحيى بشور لها على بقه
فيروز بتقرب وبتبوسه من بقه
يحيى بيشلها من غير ما يفصل البو”سه ويدخل بيها الاوضه ويحطها على السرير
فيروز : انت عارف أنه مينفعش
يحيى بيمسك المخده وير”ميها عليها بغيظ : طب نامى وبيقعد جنبها
فيروز بتشيل المخده من على وشها وهى بتضحك
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند عمر ندى بتدخل الاوضه بتلقيه بيعيط
ندى بخده : عمر فى اى
عمر بيمسح دموعه بسرعه
عمر : انا مقدرتش احميها مقدرتش اكون قد المسئوليه
ندى بعيط علشانه : فى اى ياحبيبى
عمر : ليلى فى المستشفى بسببى
التلفون بيرن
ندى : رد ياعمر ده خالى عبدالله
عمر بيخد التلفون بسرعه
عمر ىالو
عبدالله : ليلى
عمر بفرحه : بجد
عبدالله : بجد
عمر :انا هحجز لها طياره خاصه تنقلها مصر
عبدالله : انت معاك حق متثقش فيا بس والله انا اسف
عمر : مش قصدي والله ياخالى بس انا بجد عايزها جنبى
عبدالله :عمتا مش هينفع تسافر دلوقتي خاليها تخلص الشهر الفضل فى المدرسه وبعدين تبقى تنزل وكمان تكون صحة . وتروح لدكتور نفسي انت عارف عندكم فى مصر الحاجه دى عيب وبيقولم عليهم مجا”نين
عمر بقتناع : تمام هرن كمان شويه اطمن عليها
وبيقفل معاه
ندى وهى لسه بتعيط : فى اى
عمر بيضحك : انتى بتعيطى لى
ندى بتترمى فحضنه : ونبى ياعمر متعيط تانى انت مش عارف انا حصل فيا اى لما شوفت دموعك
عمر بيطبطب عليها : يخليكي ليا يا قلبى
بتدخل ايسل بفرحه
ايسل : بابا بابا عارف شوفت مين النهارده
عمر وهو بيشلها و يقعدها على رجله ويده التانيه حولين ندى
عمر :مين
ايسل : الولد اللى أدنى ايس كريم فى فرح عمو محمد
عمر وهو بيحول بفتكر : مين اللي كان عايز يتجوزك
ايسل : ايوا هو وقالى أنه بعد 12 سنه هيجي ويتجوزنى زى ما بابه قاله وكمان قالى متكلميش ولاد والعب معاهم
وقالى كمان أنه هينقل السنه الجايه معايا فى المدرسه علشان ياخد باله منى
عمر وندى بيضحكم
عمر : وانتى بقى هتسمعى كلامه
ايسل : اااه زى ماما بتسمع كلامك
عمر : بس ماما مراتى
ايسل : ما انا هبقى مراته
عمر :امشى ياجزمه روحى زكرى
ندى بستغراب : هما دول عيال
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند فتون بتقوم من النوم على صوت المنبه
بتقوم وتفتح الدرج وتطلع شريط حبوب وكانت لسه هتاخد زى كل يوم بس بتفتكر كلام ادم عن أنه عايز عيال وحزنه النهارده لما عرف أن فيروز حمل بتسيب الحبوب من أيدها وبتنادى على ادم بس مش بتلقيه بتمسك التلفون وتبعتله مسج
فتون : انت فين
ادم : فى الصاله
فتون : بتعمل اى
ادم : بتفرج على فلم
فتون : فلم اى
ادم : استنى وبيبعدت لها صوره فلم ومشهد بيكون فى رقا”صه
فتون بغيره : عجبك
ادم بستفزاز : اوى
فتون : طيب انا جيلك
ادم بهزر : لا عايز اتفرج بنفس
فتون بتشوف المسج وبتقوم تفتح الدولاب وبطلع منه بدله ر*قص وبتفرد شعرها وبتطلع الصجات وبتوصل الصب بتلفون
فتون : لما نشوف بقى هتتفرج على مين
وبتطلع بدلع وتقف ادام التلفزيون وتشغل الصب على اغنيه (. ) وبتبدا تتميل عليها بكل براعة
ادم بيضحك : ده اى ده أن شاءالله
فتون بغيظ : اتفرج وانت ساكت
ادم بيقفل الشاشه ويتفرج عليها وبيكون مبهور بر” قصها اى نعم مش اول مره يشوفها وهى بتر”قص بس هى بتعرف تر”قص حلو اوى
ادم بيقوم ويقفل الصب
فتون : اى
ادم : انا بقول كفايه ر*قص كده ورانا حاجات اهم
فتون :اى لا كمل الفلم بتاعك وبطلع تجرى
ادم بيجرى وراها لحد مبيمسكها
فتون وهى بتضحك : اه بطلت
ادم : لا فوقلى كده يابابا
وتبدا رحلتهم فى عالمهم الخاص والمتميز
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند محمد بياخد العشا ويطلعوا النور الاوضه بس بيلاقي الصينيه بتاعه الصبح لسه مكانها مجتش جيمها
محمد بيخبط عليها : طيب انتى زعلانه منى ايه دخل الاكل في الموضوع انت كده بتضر نفسك
نور مش بترد
محمد : صينيه العشا اهي وياريت لو تجي تاكلى معايا
نور بتكون سمعاه
محمد : ونبى تجى على الأقل ناكل مع بعض
نور بتقرر انها تدله فرصه تانيه علشان بتحبه وهى بتتعذب فى البعد ده اكتر منه
بس بردو بقرر انها لازم تعلمه الادب
محمد بياس ويمشي
نور بتفتح الولاب وتلبس بجامه ضيقه ومفتوحه من عند الصد”ر والضهر وبترفع شعرها لفوق علشان الفاتحه تبان
وبتاخد الصينيه القدم الباب وبتنزل تقعد جنبه على السفره من غير ما تتكلم
محمد بيبصلها وهو مصدوم من شكلها وان هى نزلت اصلا مش مصدق
محمد : عامله اى
نور مش بترد
محمد برغم انها وحشته بس مش بيقدر يقوم شكلها كده قدامه وبيسبها ويمشى
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
بعد مرور شهر على كل ابطالنا خوف يحيى على فيروز واهتمامه بيها وده مفرح فيروز جدا
ومناكشه ادم وفتون
ونور و اللى بتعلم محمد الادب ومش راضي تستسلم لقلبها
ومحمد اللى معتش مستحمل بعد نور ولا لبسها اللى هو متاكد أن هى بتلبسه مخوص علشان تضايقه
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
يحيى : يلا علشان نروح لدكتوره
فيروز بستغراب : ليه انا كويسه
يحيى : عايز اعرف التالت شهور هيخلصو امتى
فيروز بتضحك : حاضر هروح البس
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند الدكتوره بتخلص كشف
الدكتوره : الحمدلله كله تمام
يحيى : الحمدلله هى فى الشهر الكام
الدكتوره : فى اخر التانى
يحيى يعني فضل شهر
الدكتوره بضحك وفيروز بتتكسف اوووووووووى
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية أنت نوري)
