رواية أسيرة الفهد الفصل السادس والعشرون 26 بقلم ندى أحمد
رواية أسيرة الفهد البارت السادس والعشرون
رواية أسيرة الفهد الجزء السادس والعشرون
رواية أسيرة الفهد الحلقة السادسة والعشرون
فهد واقف قلقان و اهل ندى كلهم كانوا قلقانين جدا
الدكتور خرج
فهد : دكتور طمنى
الدكتور: هو مدام ندى دخلت فى غيبوبة الرصا*صة كانت جنب الحبل الشوكى جدا بس هى الحالة مستقرة دلوقتى و بالنسبة للجنين فاحنا قدرنا نسيطر على الموقف و حالته هو كمان كويسة
فهد : هى حامل
الدكتور : ايوة فى شهر الاول
فهد : هى هتفضل اد ايه فى الغيبوبة ديه
الدكتور : الغيبوبة ملهاش وقت محدد على حسب استجابت الحالة و ديه حاجة مقدرش احددها ممكن ايام او شهور ساعات سنين
فهد اخد الصدمة و مش عارف يعمل ايه و شاف ندى و هى خارجة من العمليات و هى نايمة و مش حاسة باللى حوليها
جيه على بليل و الكل روح مفضلش غير فهد معاها فى الأوضة
فهد طول الوقت كان قاعد ساكت و مش مستوعب و مش مصدق لحد دلوقتى و جواه بينكر اللى حصل و مش مصدقه قرب من ندى على السرير و مسك ايدها
فهد ببكاء : ندى قومى يلا انا محتاجلك اوى ليه يا ندى كنتى سبتينى أخد الرصا*صة مش قادر اشوفك و انتى كده و انا مش قادر اساعدك اول مرة احس انى مكتف و مش عارف اعمل حاجة و حط ايده على بطنها قومى علشان ابننا او بنتنا محتاجنلك و كمان انا محتاجلك اوى و راح شدها فى ح*ضنه و نام
فات شهور و ندى لسه فى الغيبوبة و كل يوم فهد يجى و ساعات كتير بيبات معاها لانه مش عارف يقعد فى البيت و هى مش فيه
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
تقى : على انا عايزة اقولك حاجة
على : قولى
تقى : انا زهقانة و عايزة اخرج .. انا حامل .. و نشترى حاجات البيت لأنها قربت تخلص
على : حاضر …. انتى قولتى ايه
تقى : زهقانة ؟
على : لاء انا سمعت حاجة بعدها
تقى بابتسامة : انا حامل
على شالها و فضل يلف بيها : بجد يا تقى انا مش مصدق
تقى وهى بتتنطط : انا لحد ما التحليل طلع و انا مش مصدقة
على مسكها : لاء بقولك ايه بطلى بدل ما اربطك فى السرير لحد الولادة
تقى : خلاص انا مبسوطة اوى مش مصدقة ان ربنا كرمنا يا على
على : علشان انتى طيبة يا تقى و هتبقى احسن ام انا عارف
تقى : وانت هتبقى احلى بابا
على : بابا انا مش مصدق بجد
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
معتز و ملك انهاردة فرحهم
زينب : يلا يا ملك اصحى علشان متتاخريش
ملك : صباح الخير يا ماما
زينب : صباح النور يلا الساعة ١
ملك: ايه سبتينى انام كل ده
زينب : ما انتى اللى نايمة مش راضية تقومى
ملك: ماشى انا هلبس بسرعة علشان متاخرش
زينب و تقى مع ملك فى أوضة الفندق و هى بتجهز
زينب بعد ما عرف ان تقى حامل و قاعدوا كلهم يبركوا لها
زينب افتكرت ندى و فضلت تعيط على اللى حصل لبنتها
تقى : بتعيطى ليه دلوقتى يا ماما
زينب : فهد اتصل بيا انهاردة و بيقولى ان ندى حامل فى توأم ولد و بنت و لسه مفيش جديد فى حالتها انا كان نفسى تبقى قاعدة دلوقتى معايا و انا اللى اراعيها فى حملها و تتكلم معايا و تضحك انا عايزة بنتى و قعدت تعيط و تقى و ملك برده عيطوا
ملك : ان شاء الله هتبقى كويسة و تفوق
زينب : يا رب يا ملك
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
فهد عند ندى
فهد و مسك ايد ندى : قومى بقى انا مصعبتش عليكى كل ده طب قومى و انا مش هضايقك تانى انا اسف معرفتش احميكى و انتى معايا انا السبب فى كل حاجة كانت بضايق من ساعة ما اتجوزنا كنت فاكر لما نتجوز هتبقى معايا دايما فى امان و مبسوطة داخلتك فى مشاكل كتير ملكيش ذنب فيها بس خلاص حقك اتجاب
(كلا من مراد و رفعت و عبدالله اتحكم عليهم بمؤبد بتهمة الشروع فى قت*ل و الاختطاف )
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
الفرح خلص و معتز اخد ملك البيت
ملك : ممكن تطلع بره علشان اغير
معتز : نعم
ملك افتكرت انه مسمعش فكررت الجملة : تطلع بره علشان اغير الفستان
معتز : لاء انا سمعتك من اول مرة بس الصراحة بستعبط
ملك : طب ممكن بقى تفضل
معتز : اعتبرينى مش موجود و غيرى قدامى عادى
ملك : بالله عليك يا معتز بطل بقى و اطلع
معتز : ماشى هسيبك برحتك بس متتاخريش
معتز خرج
ملك مش عارفة تفك الفستان : كان لازم اجيب فستان برباط و سوسته كمان مش عارفة هغير ازاى دلوقتى
معتز فضل مستنى بره ساعة الا ربع و ملك مخرجتش و ملك فى الأوضة بتحاول و مش عارفة
معتز خبط على الباب و دخل
معتز : ايه ده انتى لسه بالفستان
ملك بكسوف : انا مش عارفة اقل*ع الفستان
معتز : مندهتيش عليا ليه اساعدك يا ملاكى و غمزلها😉
ملك: انا هتصرف و هحاول تانى بس انت اطلع بره
معتز مسك ملك من ضهرها : احنا هضيع الليل كله فى انك تحاولى ولا ايه و بعدين متتكسفيش اوى اومال هتعملى ايه فى اللى جاية
ملك بدات تخاف و بعدين بعدت شوية و بدأت اطرفها تبقى ساقعة و ضربات قلبها بتزيد
ملك و الدموع بتلمع فى عنيها : خلاص و نبى يا معتز اطلع بره
معتز مسح دموعها بسرعة : انا اسف انا كنت بهزر مش اكتر و الله خلاص بجد و بدا يطمنها والله انا بحبك يا ملاكى و عمرى ما هغصبك على حاجة و بعدين مش انا معتزك حبيبك
ملك بدأت تطمن له : ايوة
معتز : طب خلاص انا هساعدك و اخرج اسيبك تغيرى براحتك
ملك لفت و معتز بدا يفتح الرباط و بعدين بدا يفتح السوستة ببطء و بدا يظهر ض*هر ملك
معتز بياخد نفسه بصعوبة و بيبلع ريقه و بعدين خرج بسرعة و هو بيحاول يهدى شوية علشان ملك متخفش
ملك خرجت و كانت بكامل انوثتها و كانت فعلا كانها ملاك بيتحرك تجاه معتز
معتز اول ماشافها قرب عليها و مسكها من وسط*ها
معتز : انا مش مصدق انك خلاص يا ملك بقيتى مراتى و اننا مقفول علينا باب واحد
ملك بكسوف : و انا كمان
معتز و هو بيرجع شعرها ورا ودنها: شعرك حلو اوى انا بحب الشعر الطويل و فجأة قبلها قبلة و كان يشعر انه طاير من الفرحه و شال ملك و دخل اوضتهم و أصبحت ملك أصبحت زوجة معتز بحق
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
عند نرمين عمها منصور جوزها راجل كبير فى السن متجوز تلاتة و مخلف عيال اكبر منها و فى سنها لان حتى ابن عمها مرضاش يتجوزها بعد اللى سمعه عنها و نرمين أصبحت بتتعامل كخادمة عند زوجاته الثلاثة و منى جت تزور نرمين
منى : عاملة ايه يا بنتى انتى كويسة
نرمين : لاء انا مش كويسة يا ماما انا بكرهك
منى : تكرهيني يا نرمين
نرمين : ايوة انا وصلت لكل ده بسبب انى ملقيتش حد يقولى الصح من الغلط انتى مكنتيش فاضية ليا زى اى ام
منى : انا يا نرمين
نرمين : ايوة انتى تقدرى تقوليلى ندى اللى فهد بداها عليا ديه تفرق عنى ايه انا اقولك ان فهد شاف ندى حاجة غالية عايز يوصلها لكن انا كان شايفنى رخيص*ة و هو قالهالى كتير
منى : وانا اللى خليتك تروحى تقابلى فادى و انتى متجوزة انتى بتحسبينى ليه انتى اللى كنتى بتمشى بدماغك و محدش كان عارف يوقفك و دايما مكنتيش بتسمعى كلامى
نرمين : يا ريتني كنت عشت مع عمى من زمان ممكن كان مش ده حالى دلوقتى انا مش مسمحاكى على اللى حصلى
منى مشيت
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
فات تلات شهور و لسه ندى كما هى و جيه وقت الولادة و الدكتور هيولدها قيصرى و فهد و زينب و اخواتها و اجوازهم راحوا المستشفى
ندى ولدت و لكن لم تفق بعد و جسمها لم يعطى اى استجابة
الممرضة خرجت و هى شايلة ولد و بنت
فهد اول ما شافهم شالهم بلهفة و كان نفسه ندى تشلهم و تبقى صاحية و راح اخدهم لاوضة ندى و حطهم فى حضنها و هما سكتوا لما حطهم فى حضن مامتهم
فهد : شوفى ازاى سكتوا لما قربوا منك هما محتاجنلك اوى قومى علشانهم يا ندى
فات شهور و لسه على هذا الحال و فهد مش عارف يتصرف بيهم و ساعات كان بيخدهم عند زينب لان ميرفت مش بتعرف تتعامل مع الاطفال و فهد مش عايز يسبهم مع مربية لان مش هيبقى ضامن حد يسيب ولاده معاه ( نوح و نور ) اول حرف من اسم ندى
و ساعات فهد كان بياخدهم عند ندى و ينام وراه و يسند ضهرها و يخليهم يرضعوا منها علشان يفضلوا حاسين بوجودها و بحضنها
لكن الموضوع بقى صعب على فهد انهم طول الوقت محتاجين راعية دايمة ليل و نهار و مش هينفع يسيب ولاده عند جدتهم طول الوقت ولا عند اخواتها طول الوقت برده
ميرفت : فهد ايه رايك تتجوز علشان خاطر نفسك و ولادك كده مش هينفع
فهد : ……..
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية أسيرة الفهد)
